Πλήγμα στην ελευθερία της έκφρασης και στον συνδικαλισμό χαρακτήρισε η πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων την απόφαση της Λίνας Μενδώνη με την οποία ανακαλείται η παραχώρηση του κτιρίου στην οδό Ερμού που στέγαζε τα γραφεία του.
Που είδε το πλήγμα στην ελεύθερη έκφραση και στον συνδικαλισμό η κα Δέσποινα Κουτσούμπα, που προανήγγειλε μάλιστα ότι θα διεθνοποιήσει το ζήτημα;
Καταπατάται η «ελευθερία της έκφρασης», όταν παραβιάζονται οι όροι παραχώρησης ενός ακινήτου του Δημοσίου; Είναι «συνδικαλισμός» μια εκδήλωση για το ναυάγιο με τους μετανάστες στην Πύλο με σκοπό να προκαταβάλει την έρευνα της Δικαιοσύνης η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη; Οταν αυτή η εκδήλωση δεν συνδέεται ούτε με τα επιστημονικά, εργασιακά και οικονομικά συμφέροντα των αρχαιολόγων - μελών του ΣΕΑ, ούτε με την αρχαιολογία, τις αρχαιότητες, τα μνημεία και την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας;
Για ποια ελευθέρια της έκφρασης μιλάει αλήθεια η πρόεδρος του ΣΕΑ; Δεν μας λέει ποιο ήταν το αντικείμενο της λογοκρισίας. Εάν εννοεί την εκδήλωση για το ναυάγιο, θα μπορούσε ο σύλλογος να την είχε κάνει σε κτίριο που θα είχε νοικιάσει ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο. Με χρήματα που θα κατέβαλαν τα μέλη του συλλόγου.
Η απόφαση της υπουργού Πολιτισμού να άρει την παραχώρηση υπαγορεύτηκε από συγκεκριμένους λόγους που αφορούν παραβίαση των όρων της αρχικής συμφωνίας (του 1982). Αφορά αποκλειστικά τη νομιμότητα. Ούτε «εκδικητική» πράξη συνιστά, ούτε «αντιδημοκρατική», ούτε τίποτα από τα διάφορα κοσμητικά με τα οποία συνοδεύουν τα τελευταία 24ωρα την επιχειρηματολογία τους όσοι επιτίθενται στην Λίνα Μενδώνη.
Η απόφαση επιστροφής του κτιρίου στο υπ. Πολιτισμού, ελήφθη, επειδή ένας σύλλογος, εν προκειμένω ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων παραβίασε όσα προέβλεπε η απόφαση του 1982 με την οποία του είχε παραχωρηθεί, επινοικιάζοντάς το σε τρίτα πρόσωπα, χωρίς αυτό να περιλαμβάνεται στην αρχική συμφωνία.
Και η παρανομία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, καθώς με την κίνηση αυτή ο ΣΕΑ αποκόμισε έσοδα, όπως αναφέρεται στην απόφαση της υπ. Πολιτισμού, επιτρέποντας την οργάνωση εκδηλώσεων στον συγκεκριμένο χώρο που ουδεμία σχέση έχουν με το επιστημονικό αντικείμενο του Συλλόγου των Ελλήνων Αρχαιολόγων.
«Όποιος δεν σωπαίνει μπροστά σε αυτά που κάνει η υπουργό;, πρέπει να τιμωρείται», λέει σε κάποιο άλλο σημείο των δηλώσεών της η κα Κουτσούμπα.
Το παρελθόν όμως δείχνει ότι συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Από το 2019 μέχρι και σήμερα είναι πάρα πολλές φορές που η Λίνα Μενδώνη έχει δεχθεί πυρά, λάσπη και πόλεμο από συνδικαλιστές, στελέχη της αντιπολίτευσης και γενικώς όσους εξέφραζαν διαφωνία με τις επιλογές της στο χώρο του πολιτισμού. Ουδείς επιχείρησε να τους φιμώσει. Ποιος από όσους είχε αντίθετη άποψη και δεν «σώπασε», υπέστη κάποιου είδους τιμωρία;
Απαριθμούμε περιστατικά. Από το 2021, συνδικαλιστές, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο τότε πρόεδρός του Αλ. Τσίπρας μιλούσαν για το «τσιμέντωμα» της Ακρόπολης και κατηγορούσαν την κυβέρνηση για «αυταρχισμό και ιδιοκτησιακή νοοτροπία ακόμα και στον Πολιτισμό». Στο στόχαστρο τότε βρίσκονταν τα έργα διαμόρφωσης διαδρομών πρόσβασης ΑμεΑ. Ουδείς τους εμπόδισε να ασκούν κριτική. Μέχρι που τον Απρίλιο του 2023 ήρθε η έκθεση της Unesco που εκθειάζει τα έργα που πραγματοποιήθηκαν στην Ακρόπολη, τονίζει πως το μνημείο στον Ιερό Βράχο είναι πρότυπο συντήρησης κληρονομιάς σε παγκόσμιο επίπεδο και αποτελεί κόλαφο για όσους μιλούσαν για καταστροφή και τσιμέντωμα.
Το ίδιο συνέβη και με όσους το 2021 διαμαρτύρονταν ότι η φωτογράφηση του οίκου Dior στην Ακρόπολη θα αποτελούσε προσβολή στην ιστορία του χώρου. Οι αντιδράσεις για την επίδειξη του γαλλικού οίκου μαίνονταν επί εβδομάδες. Τελικά, η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε και αποτέλεσε την ευκαιρία να προβληθεί η Ελλάδα σε όλο τον κόσμο, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τους Έλληνες δημιουργούς, τεχνίτες και τα ελληνικά εργαστήρια, χωρίς αυτό να αποτελέσει προσβολή για τον Ιερό Βράχο.
Κανείς δεν αποκλείει το δικαίωμα σε κανέναν να κάνει ό,τι θέλει στα πλαίσια όσων προβλέπει μια σύμβαση, μια συμφωνία ή ο νόμος. Το ερώτημα είναι γιατί να έχει το δίκιο με το μέρος του όποιος αγνοεί τους όρους μιας παραχώρησης, να θεωρεί δικαίωμά του να τους παραβιάζει και να κατηγορεί μάλιστα τον φορέα που του το παραχώρησε για επίθεση και εκδικητική έξωση. Από πότε η επιβολή της νομιμότητας βλάπτει την «ελευθερία της έκφρασης»;
