Του Γιάννη Σιδέρη
«Ο Μανώλης Πετσίτης ήταν κάποιος που τυχαία φωτογραφιζόταν μαζί μας» είπε ανερυθρίαστα ο Αλέκος Φλαμπουράρης απαντώντας στον Κωστή Χατζηδάκη, για τον παλιό συμμαθητή του Νίκου Παππά, που όλοι τον έβλεπαν να είναι… όλως τυχαίως δίπλα του και δίπλα τους.
«Και οι άλλοι τα ίδια έκαναν» ήταν η απάντηση του Νίκου Φίλη στον παλιό του σύντροφο Γρηγόρη Ψαριανό, όταν ο τελευταίος του επεσήμανε το ντροπιαστικό «τσουνάμι» τροπολογιών της τελευταίας στιγμής.
Δυστυχώς η μόνη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στη πολιτική ζωή είναι η έλλειψη ντροπής. Η οικονομία ήταν δεδομένο ότι θα αγκομαχούσε επί των ημερών τους. Ως άσχετοι και ανίκανοι ήταν νομοτελειακό πως θα λειτουργούσαν καταστροφικά. Όχι επειδή όπως κατηγορούνται είναι ιδεοληπτικοί. Ιδεοληπτικός σημαίνει να σε συνεπαίρνουν οι ιδέες και να αφιερώνεσαι παράφορα και ολοκληρωτικά σε αυτές. Οι παρόντες απλώς μηρύκαζαν συνθηματάκια χωρίς καμιά θεωρητική εμβάθυνση και προγραμματική επεξεργασία για τη χώρα που ήθελαν να κυβερνήσουν και αντιμετωπίζουν την εξουσία μόνο με ωφελιμιστική διάθεση.
Ωστόσο περίμενες από αυτούς ένα διαφορετικό ήθος συμπεριφοράς. Όχι επειδή τους ανύψωνες στην εκτίμησή σου ως έχοντες το «ηθικό πλεονέκτημα». Αυτό ήταν μια φούσκα που οικειοποιήθηκαν - το υπεξαίρεσαν μάλλον - από τους παλιούς καιρούς. Απλώς επειδή φανταζόσουν ότι θα είναι στοιχειωδώς συνεπείς σε όσα κατήγγειλαν οργίλως εις βάρος των προηγούμενων.
Το ότι και οι άλλοι τα ίδια έκαναν δεν τους απαλλάσσει. Αντιθέτως τους ενοχοποιεί περισσότερο. Οι άλλοι μας είχαν συνηθίσει σε ένα στυλ εξουσιαστικής συμπεριφοράς που παράλληλα ενδιαφερόταν και για την ανύψωση της χώρας. Αλλά όταν συλλαμβάνονταν κλέπτοντες οπώρας, κοκκίνιζαν τουλάχιστον. Και απολογούνταν. Ενίοτε παρέδιδαν ή αναγκάζονταν να παραδώσουν και τις θέσεις εξουσίας που κατείχαν.
Ετούτοι όχι μόνο δεν κοκκινίζουν, αλλά αντιμετωπίζουν με απάθεια και αντεπιτίθενται με αλαζονεία, ειρωνεία και εχθροπάθεια σε κάθε καταγγελία που ενέχει οσμή σκανδάλου, ή σε κάθε κριτική για παράταιρη, αντιθεσμική και αντικανονική συμπεριφορά κυβερνητικού στελέχους.
Να θυμίσουμε ότι παρόλη την αβελτηρία του στο διοικείν τη χώρα (που αποδίδει η στήλη στον Κώστα Καραμανλή), ο τότε πρωθυπουργός είχε «παραιτήσει» τον Σάββα Τσιτουρίδη επειδή ο γιος του μετεγράφη από το Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τέτοια παρανομία! Γενεσιουργός αιτία της παραίτησης ήταν επερώτηση του… άσπιλου ΠΑΣΟΚ, που καθόλου δεν ήξερε από αυτά και που προφανώς δεν είχε κάνει καμιά μεταγραφή ποτέ!
(Είναι ωστόσο δίκαιο να υπομνήσουμε εκθειάζοντας το - προ Τσίπρα - ήθος του ΣΥΝ. Ο Αλέκος Αλαβάνος τότε είχε εκφράσει την θλίψη του για την στάση των συναδέλφων του βουλευτών, οι οποίοι όπως είπε «στήνουν ένα reality show σε βάρος μιας οικογένειας, επιχειρούν να ποδοπατήσουν τα προσωπικά δεδομένα ενός νέου και να φορτώσουν σε ένα 18χρονο το βάρος της κομματικής αντιπαράθεσης» - Άλλοι καιροί, άλλα πρόσωπα, άλλα ήθη…).
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και το 2007, όταν ο Σάββας Τσιτουρίδης, παραιτήθηκε και από Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας με αφορμή τις εισαγγελικές έρευνες για χρηματιστηριακές πράξεις του στενού του συνεργάτη Ευγένιου Παπαδόπουλου στο διάστημα 1999-2000.
Παράλληλα ο Γιώργος Βουλγαράκης παραιτήθηκε μετά το «νόμιμο και ηθικό», ο Βασίλης Μαγγίνας μετά από δημοσίευμα ότι κατέχει πολεοδομική άδεια για αναψυκτήριο, βάσει της οποίας έχει χτίσει την κατοικία του στο Κορωπί, ενώ για διαφορετικούς λόγους αποπέμφθηκαν και ο ξάδερφος Μιχάλης Λιάπης και ο Αριστοτέλης Παυλίδης.
Ουδείς καταδικάστηκε από τη Δικαιοσύνη, αλλά τους εξοβέλισε η ηθική επιταγή του αξιώματος για το φαίνεσθαι της γυναίκας του Καίσαρος. Αυτά όμως ήταν μικροαστικά ήθη που δεν αγγίζουν την (fake) Αριστερά που κυβερνά τη χώρα.
ΥΓ: Είναι λυπηρό να βλέπεις τους οπαδούς τους στα social media να προσπαθούν να πείσουν, όχι ότι είναι ηθικοί, αλλά ότι οι άλλοι ήταν πιο ανήθικοι. Αυτό είναι το μέτρο σύγκρισης της αριστερής ψήφου; Αυτό άραγε ονειρεύονταν όταν τους ψήφιζαν;
