Πότε θα πέσει η ανεργία κάτω από το 10%, για να ξεπαγώσουν οι τριετίες, όπως προβλέπει ο νόμος; Πότε θα αντιμετωπιστεί πλήρως το πρόβλημα όσων συνταξιούχων έχουν προσωπική διαφορά; Πότε θα υπάρξει ένα πιο μεγάλο πακέτο στήριξης των νέων, έτσι ώστε ακόμα περισσότεροι να αποκτήσουν στέγη; Πότε θα υπάρξει μία ακόμα μεγαλύτερη μείωση της φορολογίας;
Η απάντηση εξαρτάται από το αν θα έχουμε μία σοβαρή κυβέρνηση μετά τις εκλογές ή η χώρα θα μπει σε μία φάση ακυβερνησίας και αστάθειας! Για τον πολύ απλό λόγο, ότι η πορεία της οικονομίας δεν διατάσσεται. Ούτε τα πράγματα εξελίσσονται γραμμικά. Και δεν σημαίνει ότι όσα πετύχαμε στην τελευταία τετραετία είναι δεδομένα και εξασφαλισμένα. Μπορούν να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή αν αλλάξει το οικονομικό κλίμα της χώρας!
Όσα ερωτήματα θέτω παραπάνω, δεν είναι θεωρητικά. Μου τα θέτουν δημοσιογράφοι και πολίτες όλες τις τελευταίες μέρες. Τα ερωτήματα αυτά είναι εύλογα φυσικά. Μόνο που αγνοούν ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει θετικές προβλέψεις - και ακόμα περισσότερο να δίνει υποσχέσεις - ξεχνώντας ότι για όλα αυτά απαιτείται μία βάση. Μία βάση στην οικονομία. Και μία βάση στην πολιτική. Σε χώρες που έχουν ασταθείς κυβερνήσεις δεν γίνονται επενδύσεις. Δεν υπάρχουν θετικές εξελίξεις στην οικονομία. Και όλο αυτό το πληρώνει τελικά κάθε πολίτης. Ακόμα δε περισσότερο, οι αδύναμοι!
Για ποιο λόγο μπόρεσε η κυβέρνηση και έδωσε 10 δισεκατομμύρια ευρώ κατά τη διάρκεια της πανδημίας σε εργαζόμενους και ανέργους; Όχι μόνο διότι χαλάρωσαν οι δημοσιονομικοί κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά και διότι το άντεχε η οικονομία!
Για ποιο λόγο μπόρεσε η κυβέρνηση και έδωσε αυξήσεις της τάξεως του 8% σε συνταξιούχους με πάνω από 30 χρόνια ασφαλιστικού βίου διορθώνοντας αδικίες του ν. Κατρούγκαλού; Διότι το άντεχε η οικονομία! Το ίδιο ισχύει και για τη μείωση της παρακράτησης στους εργαζόμενους συνταξιούχους από το 70% στο 30%. Την κατάργηση του πλαφόν στις κύριες και επικουρικές συντάξεις των 1.300 ευρώ που είχε θεσπιστεί πρωτύτερα. Και τη μείωση του εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή στους συνταξιούχους από το 22% στο 9%, που ήταν μία πολύ σημαντική ανάσα για τους ίδιους. Ακόμα περισσότερο, το ίδιο ισχύει για τις αυξήσεις του 7,75% που δίνονται τώρα. Την κατάργηση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης για τους συνταξιούχους. Και τα έκτακτα επιδόματα των 250 ευρώ που δόθηκαν τα Χριστούγεννα του 2021, το Πάσχα του 2022, καθώς και τα Χριστούγεννα του 2022.
Όλα αυτά έγιναν πράξη, επειδή η οικονομία μπήκε σε σταθερές ράγες και η Ελλάδα - παρά τη διεθνή κρίση - έχει ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης. Μπορεί, λοιπόν, για αυτό το λόγο η κυβέρνηση να ασκεί υγιή κοινωνική πολιτική. Αν είχαμε μία ακυβέρνητη πολιτεία, θα είχαμε και μία ξεχαρβαλωμένη οικονομία με όλες τις αυτονόητες συνέπειες!
Όλα αυτά ισχύουν ασφαλώς και για μία σειρά από άλλα ζητήματα:
Θα είχαμε, άραγε, μείωση της ανεργίας από το 17,5% στο 11,4%, αν η χώρα παράδερνε μέσα στην αστάθεια και στις πολιτικές ίντριγκες; Προφανώς όχι!
Θα μπορούσε να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός από τα 650 ευρώ στα 713 ευρώ και να ετοιμάζεται και νέα αύξηση σε μερικούς μήνες; Η απάντηση είναι, και πάλι, ξεκάθαρα αρνητική!
Θα υπήρχε μία συντεταγμένη Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης, η οποία θα εκμεταλλευόταν το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης, προκειμένου να πολλαπλασιάσει τα προγράμματα για τις ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης που αυξάνουν τις θέσεις εργασίας; Η απάντηση και πάλι είναι, ότι σε μία ασταθή χώρα - ιδιαίτερα στην Ελλάδα όπου δεν υπάρχουν ισχυρές δομές Δημόσιας Διοίκησης - όλα θα είχαν τεθεί σε αναστολή!
Συζητάμε, επίσης, για την επενδυτική βαθμίδα. Και, βεβαίως στη συνέχεια, για περαιτέρω αναβαθμίσεις της χώρας ως προς την πιστοληπτική της ικανότητα από διεθνείς οίκους. Θα μπορούσαμε, άραγε, να φανταστούμε, ότι μέσα σε συνθήκες ακυβερνησίας θα είχαμε τέτοιου είδους αναβαθμίσεις; Και μπορούμε, άραγε, να το ρισκάρουμε, με δεδομένο ότι έχουμε τόσο ταλαιπωρηθεί από την κρίση της περασμένης δεκαετίας, τις συνεχείς πιστοληπτικές υποβαθμίσεις της χώρας και τις οδυνηρές συνέπειές τους για τους πολίτες;
Με δεδομένη την ένταση, μάλιστα, με την Τουρκία, τίθεται και ένα άλλο ερώτημα: Η κυβερνητική αστάθεια στην Ελλάδα, θα αποθράσυνε ή όχι ακόμα περισσότερο την Τουρκία; Δε νομίζω ότι κανείς χρειάζεται να έχει ιδιαίτερη φαντασία ότι, οι πολιτικές αναταράξεις στην Ελλάδα, θα ήταν βούτυρο στο ψωμί μίας επιθετικής πολιτικής ηγεσίας στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου!
Τίποτα επομένως δεν εγγυάται περισσότερο τη σταθερότητα, την οικονομική πρόοδο και μία ουσιαστική κοινωνική πολιτική από μία σοβαρή κυβέρνηση. Η οποία, όμως, πρώτα από όλα πρέπει να γίνει κυβέρνηση! Και αυτό είναι αυτό που πρέπει να έχουν στο μυαλό τους οι πολίτες, ιδιαίτερα όσοι αισθάνονται αδύναμοι οικονομικά. Διότι, δυστυχώς, η Ελλάδα δεν έχει την παράδοση της Ολλανδίας, της Γερμανίας και της Αυστρίας για τον σχηματισμό σταθερών και αποτελεσματικών κυβερνήσεων. Μακάρι να την είχε. Αμφιβάλλω, ωστόσο, αν γι’αυτό μπορούμε να προσευχηθούμε να γίνει πράξη μέσα στους επόμενους μήνες. Και αυτό επιβάλλει και κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη μίας αυτοδύναμης Νέας Δημοκρατίας μετά τις εκλογές!
Κανείς, βεβαίως, δεν μπορεί να θεωρήσει ότι είναι σοβαρή η πιθανότητα να εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται στα φιλικά προς το ΣΥΡΙΖΑ Μέσα Ενημέρωσης, δίνουν ένα άνετο προβάδισμα για τη Νέα Δημοκρατία. Επομένως, το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι στην πραγματικότητα αν θα προχωρήσουμε με τη Νέα Δημοκρατία ή αν θα επιλέξουμε το ΣΥΡΙΖΑ. Το διακύβευμα των εκλογών είναι: Θα επιλέξουμε μία σταθερή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία θα εμπεδώσει την επόμενη τετραετία την πρόοδο που έχει επιτευχθεί από το 2019 μέχρι το 2023; Ή η χώρα θα μπει εκ νέου σε ένα κύκλο πολιτικής αστάθειας, τον οποίο θα τον πληρώσει η οικονομία; Αυτό είναι που πρέπει να αντιληφθεί κάθε πολίτης!
Το ποιος θα κερδίσει τις εκλογές, λοιπόν, και ποιος θα εκλεγεί Πρωθυπουργός, δεν είναι απλώς ένα πολιτικό παίγνιο. Ούτε έχει να κάνει με ενδεχόμενα «μηνύματα» που αρέσει κατά καιρούς στους πολίτες να στέλνουν στις κυβερνήσεις, για να διορθώσουν τα όποια λάθη τους. Διότι, τελικά, μετά τις επόμενες εκλογές, είτε θα έχουμε μία αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που - παρά τα όποια λάθη της - είναι δεδομένο ότι έχει κάνει ένα τεράστιο κυβερνητικό έργο και έχει ωθήσει τη χώρα προς την κατεύθυνση των προηγμένων ευρωπαϊκών κρατών. Είτε η χώρα θα βρεθεί σε ένα περιβάλλον αναταράξεων, πολιτικής ίντριγκας και ακυβερνησίας. Και αυτό δε θα το πληρώσουν τα κόμματα. Θα το πληρώσουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες. Γι’αυτό και είμαι σίγουρος, ότι μετά τις εκλογές, θα έχουμε μία αυτοδύναμη Ελλάδα!
