Κυκλοφόρησε στη Θεσσαλονίκη η είδηση πως ο πρυτανεύων ζήτησε από τα ΜΑΤ να εκκενώσουν το κτήριο της διοίκησης του ΑΠΘ και ο άνθρωπος τα «χρειάστηκε». Πού να μπλέκει με τους μπαχαλάκηδες. Σε χρόνο dt έβγαλε μια ανακοίνωση πως «ουδέποτε υπέβαλα αίτημα εισόδου της ΕΛ.ΑΣ. στο Αριστοτέλειο».
Μου θύμισε την ταινία του Βέντερς «η αγωνία του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι»*.
Ο πρυτανεύων έκανε τη συγκεκριμένη δήλωση και αγωνία-τέλος. Στη Θεσσαλονίκη εξάλλου δεν υπάρχει μέχρι στιγμής παράρτημα του «Ρουβίκωνα» για να τον ψάξει, όπως έκανε χθες με τον πρύτανη του Μετσόβιου, που τον επισκέφτηκαν στο σπίτι του, έγραψαν συνθήματα και πέταξαν τρικάκια. Αυτό η «προοδευτική» ιντελιγκέντσια το έχει βαφτίσει «πολιτική παρέμβαση» και οι Αρχές την αντιμετωπίζουν ως τέτοια.
Για να ενημερώσω τον αναγνώστη, αλλά και τον πρυτανεύοντα, η ΕΛ.ΑΣ. δε χρειάζεται καμιά άδεια για να μπει σε πανεπιστημιακούς χώρους. Όταν διαπράττονται παράνομες πράξεις μπαίνει χωρίς πολλές κουβέντες. Όπως έγινε προχθές στο Αριστοτέλειο. Άλλο ζήτημα πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις κάνει αυτή τη διαπίστωση, αλλά εδώ μπαίνουμε στα χωράφια της πολιτικής.
Καταλαβαίνω τον κάθε πρύτανη και τον κάθε κοσμήτορα. Οι άνθρωποι σπούδασαν για να ερευνούν και να διδάσκουν. Όχι για να προπηλακίζονται από μια χούφτα αληταράδες. Είναι άνθρωποι, δεν είναι σούπερ - ήρωες και είναι λογικό να φοβούνται. Να μη ζητάμε από αυτούς πράγματα που δεν μπορούν να δώσουν. Όσοι τους ασκούμε κριτική από την ασφάλεια του πληκτρολογίου, τους αδικούμε. Δεν έχουν όλοι τον τσαμπουκά του Νίκου Παπαϊωάννου, του τέως πρύτανη του ΑΠΘ.
Τώρα, αν κατάλαβα καλά, μπήκαμε στη διελκυστίνδα του κατά πόσο αξιόπιστες είναι οι «τηλεξετάσεις», όπως υποτιμητικά τις αποκαλούν οι πολέμιοι τους. Κάτι σαν τις τηλεπωλήσεις. Το πιάσαμε το μήνυμα.
Ένα μεγάλο μέρος των καθηγητών δε θέλει να διεξαχθούν εξετάσεις εξ αποστάσεως για να μην υπονομευθεί ο αγώνας του «ρωμαλέου» φοιτητικού κινήματος. Διότι αν διεξαχθούν, τότε οι καταλήψεις χάνουν την πολιτική τους δυναμική. Θα πάψουν να αποτελούν μοχλό πίεσης προς την κυβέρνηση. Οπότε μοιραία θα εκφυλιστούν και αυτό δεν το θέλουν πολλοί πανεπιστημιακοί, ομοϊδεάτες των καταληψιών.
Το πού θα καταλήξει όλη αυτή η ιστορία αρχίζει να μην ενδιαφέρει την κοινωνία. Οι καταλήψεις έχουν αριστερό πρόσημο, μέχρι κι ένας 35χρονος μπασκετμπολίστας εγνωσμένων αριστερών φρονημάτων, φοιτητής επί 18 χρόνια, πήγε να ψηφίσει υπέρ την κατάληψης της σχολής που εξακολουθεί να φοιτά. Κι αυτό το μήνυμα το λάβαμε.
Η κυβέρνηση, αν προτίθεται να φέρει το επίμαχο νομοσχέδιο στη βουλή, ας το πράξει τάχιστα. Κακώς το αφήνει να «σέρνεται». Για να πάψουν να αγωνιούν και οι πρυτάνεις.
* Όσοι έχουν παίξει ποδόσφαιρο γνωρίζουν πως ο τερματοφύλακας δεν έχει καμιά αγωνία πριν το πέναλτι. Αν το πιάσει θα γίνει ήρωας, αν όχι ουδείς θα τον κατηγορήσει. Από τα 9 μέτρα τι να πιάσει! Την αγωνία την έχει ο παίκτης που θα το κτυπήσει. Αυτόν θα κατηγορήσουν αν το χάσει.
