Οι νίκες που χρειάζεται η Χαριλάου Τρικούπη προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να καταστεί ορατό, διακριτό, αξιόπιστο και να εναρμονιστεί με τα προβλήματα και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, δεν κερδίζονται στις μάχες στις οποίες ο Νίκος Ανδρουλάκης μπαίνει με ισχυρό προσωπικό πάθος και κίνητρα.
Παράδειγμα, η πρόταση δυσπιστίας και η συζήτηση στη Βουλή. Μετά το τέλος της διαδικασίας, η ηγετική ομάδα μιλούσε σχεδόν για θρίαμβο, με τις δημοσκοπήσεις ωστόσο να καταδεικνύουν, ότι η επιλογή αυτή συνέτεινε στην περαιτέρω αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ στο διμέτωπο ανταγωνισμό του με τη Ν.Δ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και μπορεί η πρωτοβουλία να διαφημίστηκε ως αγώνας υπεράσπισης της αλήθειας και του κράτους δικαίου, αλλά οι πολίτες μάλλον εισέπραξαν ότι με σπασμωδικό τρόπο, λυκο-συμμαχίες με το ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κομματίδια της Αριστεράς, ο κύριος Ανδρουλάκης ψάχνει όπως-όπως πολιτικό οξυγόνο για τον ίδιο και το ΠΑΣΟΚ. Η διαχείριση της υπόθεσης των υποκλοπών είναι ένα ακόμη πεδίο, στο οποίο το ΠΑΣΟΚ εγκλωβίστηκε στρατηγικά από τον πρόεδρό του.
Όχι γιατί είναι ένα ζήτημα ήσσονος σημασίας και δεν βρίσκεται στον πρώτο κύκλο των προβλημάτων της κοινωνίας, αλλά επειδή ο κύριος Ανδρουλάκης επένδυε και επενδύει να δρέψει πολιτικές και προσωπικές δάφνες, εμφανίζοντας αποκλειστικά τον εαυτό του ως θύμα παρακολούθησης και όχι ως έναν ηγέτη με σχέδιο και οδικό χάρτη για τη χώρα και τους πολίτες.
Προσηλωμένος στη σφοδρή του καταγγελία για το «παρακράτος», δεν έβλεπε και δεν βλέπει ότι χάνεται για το ΠΑΣΟΚ ο αναγκαίος βαθμός σύνδεσης με όσα οι ίδιοι οι πολίτες, αξιολογούν ως μείζονα.
Χθες υπό το φως της απόφασης του ΣτΕ που ακύρωσε μεν το νόμο του ‘21 για την καθολική απαγόρευση χορήγησης στοιχείων για την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, αλλά που όμως κρίνει ως «σύστημα με εσωτερική συνοχή» την αλλαγή που επήλθε με νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης το ΄22, αναθερμάνθηκε η προσδοκία του ΠΑΣΟΚ ότι ως «θύμα» θα ανέλθει στο δημοσκοπικό αφρό.
Τα πανηγύρια για την απόφαση του ΣτΕ εξελίχθηκαν σε μια κλωτσοπατινάδα ανακοινώσεων μεταξύ Χαριλάου Τρικούπη και ΣΥΡΙΖΑ. Ως μέγιστη απόδειξη ότι τα περί κράτους δικαίου, δικαιοσύνης και όλα τα εξ αυτών παραγόμενα είναι τα προσχήματα ενός σκληρού πολιτικού παιγνίου.
Είναι μονόδρομος για τη λυκο-συμμαχία των… προοδευτικών να αλληλοεξοντωθούν μέχρι να φτάσουν στην κάλπη.
