Δεν φταίει η καυτή επικαιρότητα: Η διαδοχή Μπάιντεν από την Κάμαλα, η ροή αίματος στη Γάζα, η ανησυχία στο Γκολάν και την Τεχεράνη, όπως και ο κουρνιαχτός που σήκωσε η οργανωτικά ασουλούπωτη, ιδεολογικά ρηξικέλευθη και εκκεντρικά αυτοαναφορική τελετή έναρξης των Ολυμπιακών.
Εν μέρει οφείλεται και στην θεατράλε κωμωδία που παίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ, με πρωταγωνιστή τον αψύ και ανοικονόμητο Πολάκη και δευτεραγωνιστή τον πολιτικό τουρίστα Στέφανο (για να καταδειχτεί η έκπτωση της πολιτικής ζωής της χώρας).
Συν αυτά, αλλά και ασχέτως αυτών, ο εσωκομματικός ανταγωνισμός στο ΠΑΣΟΚ για την προεδρεία του κόμματος, περνάει κάτω από τα ραντάρ ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης. Κάπως ως μη γενόμενη. Βεβαίως συμβάλουν και οι ίδιοι οι υποψήφιοι στην αδιαφορία καθώς είναι αρκετά πολιτισμένοι και ήπιοι στις αντιπαραθέσεις τους.
Τόσο ήπιοι που διερωτάται κανείς που βασίζονται διάφοροι αναλυτές οι οποίοι προβλέπουν διασπάσεις μετά την ανάδειξη νέου αρχηγού. Ακόμη και να υπήρχε ως ενδεχόμενο, η πρόσφατη εμπειρία διδάσκει ότι τα… απολωλότα δεν θα είχαν που την κεφαλή κλίναι.
Οδηγός τους είναι η λαϊκή ρήση «όποιος φύγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος» που είχε χρησιμοποιήσει κάποτε και ο Ευάγγελος Αβέρωφ. Και έμπρακτο παράδειγμα οι πρώην σύντροφοί τους.
Γιατί οι ξενομερίτες είναι πάντα ξενομερίτες. Στις ανθηρές εποχές εισπράττουν χειροκρότημα για τη μεταγραφή τους και γίνονται δεκτοί μετά φανών και λαμπάδων. Αλλά στις εποχές της συρρίκνωσης και της μιζέριας γίνονται οι πρώτοι αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Όπως για παράδειγμα οι Σπίρτζης, Τσιόκας, Κουρουμπλής κ.α. (ενδεικτική η αναφορά) που βρέθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί το ΠΑΣΟΚ «πρόδωσε» τις ιδέες τους, και δικαίωσαν τις δικές τους, σε θωπευτικούς εξουσιαστικούς θώκους. Όπως και η έκπτωση από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας της Ζέφης Δημαδάμα, αφού ο Μητσοτάκης υπό την σκιά του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματος, αποφάσισε την επιστροφή στο κόμμα.
Δεν υπάρχουν στοιχεία που να ευνοούν διασπάσεις στο ΠΑΣΟΚ, εν αντιθέσει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το συνέδριο θα είναι η λυδία λίθος, με τον Κασσελάκη να προσπαθεί να αλλάξει συθέμελα το κόμμα, και τη λεγόμενη κατά το κλισέ «φρουρά Τσίπρα», να προσπαθεί να αντισταθεί έως ότου πάρει την άγουσα και συνταχθεί στη δημιουργία νέου φορέα της κεντροαριστεράς, υπό τον Αλέξη.
Ήδη ο Πολάκης, ως αναντικατάστατος στον ΣΥΡΙΖΑ (αν όχι και ο πραγματικός αρχηγός του) απευθύνθηκε σαρκαστικά με τον γνωστό του… πολιτικό πολιτισμό, στους συντρόφους του Γεροβασίλη και Ζαχαριάδη, και τους «συμβούλευσε»: «Θα έχει κρύο τον Οκτώβρη. Πάρετε ζακέτα».
«Άγνωστος Χ» ως προς τη μελλοντική πορεία του ΠΑΣΟΚ και τις συμπράξεις που θα συνομολογήσει, είναι μόνο ο υπερφίαλα φιλόδοξος, και τύποις ασκών καθήκοντα δημάρχου Αθηναίων, Χάρης Δούκας.
Η συγκυρία τον ανέδειξε δήμαρχο με τη βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και σκόρπιες ψήφους ακροδεξιών, για να τιμωρηθεί «ο ανιψιός του Μητσοτάκη». Συνέβαλε φυσικά η «κουφόνοια» των δεξιών ψηφοφόρων που επαναπαύτηκαν στη θηριώδη διαφορά 27,16 του πρώτου γύρου (41,35 έναντι 14,19 του Δούκα), και προτίμησαν το μπάνιο.
Ο Δούκας θεώρησε ότι η τυχαία «συναστρία» μπορεί να μεταφερθεί και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μόνο που εκεί είναι διαφορετικοί οι πρωταγωνιστές. Οι υπόλοιποι επικρατέστεροι υποψήφιοι, Ανδρουλάκης, Γερουλάνος, Διαμαντοπούλου, χωρίς να είναι αρνητικοί σε επί μέρους συνεργασίες, ομνύουν στην αυτονομία του ΠΑΣΟΚ. Και ως στελέχη που έχουν θητεύσει σε θέσεις εξουσίας δεν θα ξευτελιστούν γινόμενοι ακόλουθοι του Στέφανου και του Πολάκη.
Ούτε καν και του Τσίπρα. Ο πρώην Πρωθυπουργός διατηρεί την εικόνα του εν δυνάμει ηγέτη της Κεντροαριστεράς. Ωστόσο τα στελέχη ενός κάποτε ρωμαλέου κόμματος, με συγκρότηση και πολιτική σκέψη πολύ πιο επεξεργασμένη από αυτή συνθηματολόγου Τσίπρα, δεν θα έθεταν εαυτούς υπό την ηγεμονία του.
Πάντως επειδή «ο φόβος φυλάει τα έρημα», ξορκίζοντας την επανάκαμψη Τσίπρα, οι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, ασκούνται σε μια άτυπη συμμαχία. Εξ ου και τα «αγαπητέ Νίκο, αγαπητέ Στέφανε» που αντάλλαξαν ο πρώην «εκβιαζόμενος» Ανδρουλάκης και ο «υβριστής» του Κασσελάκης.
Όπως και τα συγχαρητήρια που έδωσε ο Στέφανος στον Νίκο για την «εξαιρετική πρωτοβουλία» του να συναντηθεί στην Κύπρο με τη Χαρίτα Μάντολες, εμβληματική μορφή στον αγώνα για τους αγνοούμενους.
Και οι δύο φοβούνται πως μια επανεμφάνιση Τσίπρα θα τους συρρικνώσει καθώς θα έλξει στελέχη και ψηφοφόρους. Γι’ αυτό και εμφανίζονται δεκτικοί σε κοινές πρωτοβουλίες στη Βουλή και στην οργανωμένη κοινωνία (συνδικάτα, αυτοδιοίκηση κ.α.). Για να ισχυριστούν ότι η συνεργασία στην κεντροαριστερά ήδη συντελείται.
