Της Κατερίνας Γαλανού
Η επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο πεζοδρόμιο και στην ατζέντα που οδήγησε το 2015 στην κυβερνητική εξουσία είναι γεγονός: υπό την αιγίδα της ορθόδοξης αριστερής πτέρυγας που ομνύει ακόμη στις αρχές του 4% και την ανοχή του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος τελεί σε πολιτική σύγχυση αν η επιστροφή του στο Μαξίμου θα προέλθει μέσα από το πεζοδρόμιο ή από το σαλόνι της σοσιαλδημοκρατίας.
Η παρουσία χθες του Νίκου Φίλη, της Θεανώς Φωτίου και της Μερόπης Τζούφη έξω από την ΑΣΟΕΕ προκειμένου να καταγγείλουν τα ΜΑΤ και η αφωνία της Κουμουνδούρου για τις γιάφκες που βρέθηκαν στα υπό κατάληψη υπόγεια της Σχολής, ήταν απλώς η επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην κανονικότητα του.
Όμως οι θλιβερές φιέστες των στελεχών από το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και της νεολαίας του κόμματος στο Λιμάνι του Πειραιά για την «υποδοχή» των προσφύγων από τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου προκαλούν αποστροφή. Για τον πολιτικαντισμό και την υποκρισία τους. Τα ξημερώματα της Δευτέρας αφού ξέθαψαν από τα υπόγεια της Κουμουνδούρου τα κατασκονισμένα πανό του 2015 που ανέγραφαν με τη φράση «Refugees welcome- Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ» κατέβηκαν στο λιμάνι.
Ο βουλευτής Πειραιά Θοδωρής Δρίτσας - που διετέλεσε υπουργός Ναυτιλίας όταν η συμβία του Τασία Χριστοδουλοπούλου ήταν αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής του «λιάζονται και εξαφανίζονται» - ο «δικαιωματιστής» Πάνος Λάμπρου, ο βουλευτής Πειραιά Τρύφων Αλεξιάδης, παρέα με τον πασπαρτού Νίκο Μπίστη και την πρώην περιφερειάρχη Ρένα Δούρου.
Η κ. Δούρου δεν κατέβηκε αξημέρωτα στον Πειραιά όπως οι άλλοι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, με άδεια χέρια. Διαθέτει ευαισθησίες, τρυφερότητα και προνοητικότητα. Μπορεί αυτά ο κόσμος να μην τα είδε στον τρόπο που χειρίστηκε τις τραγικές «στραβές» που της έτυχαν στη βάρδια της, όπως η φωτιά και οι νεκροί στο Μάτι και οι πλημμύρες και οι νεκροί στην Μάνδρα ούτε στο μαύρο- κατάμαυρο τηλεοπτικό σποτ στην προεκλογική της κούρσα για την περιφέρεια. Αλλά τα διαθέτει. Και τα έδειξε δίνοντας στα προσφυγόπουλα που έφτασαν στον Πειραιά από τις... Μόριες του Αιγαίου λούτρινες στρουμφίτες εισπράττοντας άδολες αγκαλιές και φιλιά ευγνωμοσύνης για μια κίνηση και ένα φωτογραφικό κλικ τόσο ξεδιάντροπα υπολογισμένο.
«Για τη γιαγιά μας από τα Βουρλά, για τον παππού μας από τη Σμύρνη» έγραψε στο twitter της η κ. Ρένα Δούρου αναρτώντας τις φωτογραφίες έξω από την μπουκαπόρτα του πλοίου που μετέφερε τις οικογένειες των προσφύγων.
Υποθέτω, με τον κίνδυνο να σφάλω, πως η «γιαγιά μας από τα Βουρλά» και «ο παππούς μας από τη Σμύρνη» ό,τι είχαν να προσφέρουν στους ανήμπορους και κατατρεγμένους το έκαναν κρυφά και για την ψυχή τους. Και σίγουρα δεν θα επιθυμούσαν τέτοιου είδους ψυχεμπορικά μνημόσυνα.
Δυστυχώς οι αγκαλιές των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τα προσφυγόπουλα ανοίγουν τώρα ξανά μπροστά στις κάμερες όταν επί 4,5 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι έκλειναν τα μάτια και τα αυτιά όχι μόνο για όσα συνέβαιναν στη μακρινή Μόρια όπου εκατοντάδες ασυνόδευτοι ανήλικοι/ες βίωναν (και βιώνουν) τον ζόφο αλλά και όσα γίνονταν πέριξ της πλατείας Κουμουνδούρου, όπου τα διάφορα στυγνά κυκλώματα διοχετεύουν ανθρώπινο «εμπόρευμα» και αναζητούν πελάτες.
