Του Γιάννη Σιδέρη
Δύσβατο το νέο τοπίο που βρέθηκε μετά το Brexit η Ευρώπη και επικίνδυνο το σταυροδρόμι. Δύο βασικά στρατόπεδα προσπαθούν να την ωθήσουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
Στο ένα συνωθούνται οι ευρωσκεπτικιστές, οι αντιευρωπαϊστές, οι εθνικιστές, οι ακροδεξιοί, οι φασιστικές αποκλίσεις, καθώς και κάποιες ολιγομελείς ομάδες της άκρας αριστεράς. Οι τελευταίες όχι φυσικά στο όνομα της εθνικής αναδίπλωσης και περιχαράκωσης, αλλά της πολεμικής αντιπαλότητας στο νεοφιλελευθερισμό.
Στο αντίπαλο στρατόπεδο, βρίσκονται οι ευρωπαϊστές, όσοι πιστεύουν στη συνέχιση της ενιαίας Ευρώπης, αλλά ζητούν να αναδειχτεί το κοινωνικό της πρόσωπο προκειμένου να γίνει ελκυστική στους λαούς της.
Αυτά είναι τα δεδομένα. Το αφήγημα ωστόσο της ελληνικής κυβέρνησης, θεωρεί ότι στις δυνάμεις αυτές υπάγονται μόνο οι σοσιαλδημοκράτες, οι σοσιαλιστές, οι αριστεροί, οι πράσινοι. Αποκλείονται «εκ των πραγμάτων» οι συντηρητικοί, οι Δεξιοί, οι χριστιανοδημοκρατικές δυνάμεις, καθώς βρίσκονται «εν κενώ». Ναι μεν επιθυμούν τη συνέχιση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όμως αντιστέκονται χαλαρά στην εθνική αναδίπλωση, και δεν μπορούν να γίνουν πιστευτοί όταν μιλούν για «κοινωνικό πρόσωπο», λόγω ιδεολογίας και προϊστορίας, «αφού οι κυβερνήσεις τους έχουν εξυπηρετήσει το κυρίαρχο ιδεολόγημα, τον νεοφιλελευθερισμό».
Μικροπολιτικός τακτικισμός Τσίπρα για μετάθεση ευθυνών
Ο έλληνας πρωθυπουργός σαφώς τάσσεται με το στρατόπεδο των κοινωνιστών και προσαρμόζει ανάλογα τις δηλώσεις του, ώστε στο ευρωπαϊκό, αλλά κυρίως το ελληνικό, ακροατήριο να παρουσιαστεί ως ένας εκ των... οραματιστών πρωτοπόρων της κοινωνικής Ευρώπης.
Οι δηλώσεις αυτό το διήμερο της Συνόδου Κορυφής βέβαια δεν ανακάλυψαν την Αμερική. Ήταν ένα μείγμα κοινοτοπίας, πάγιων παραδοχών, αριστερών εμμονών και μικροπολιτικού τακτικισμού, για μετάθεση των πολιτικών ευθυνών της κυβέρνησής του...
Το δημοκρατικό έλλειμμα που αναφέρει ας πούμε, δεν αναδύθηκε, ούτε αποκαλύφθηκε με αφορμή την ελληνική κρίση. Είναι υπαρκτό, πηγάζει από την γραφειοκρατική δομή και λειτουργία της Ε.Ε. καθώς και την επικυριαρχία των ισχυρών κρατών, αλλά έλκει την καταγωγή του από τις λειτουργίες της πάλαι ποτέ ΕΟΚ, και στο παρελθόν έχει καταγγελθεί αρκούντως.
Ωστόσο στην πρωθυπουργική καταγγελία υπεισέρχεται και ο μικροπολιτικός τακτικισμός για την αποποίηση ευθυνών. Όταν ο κ. Τσίπρας καταγγέλλει στεντορείως και παντί τρόπω το κοινωνικό έλλειμμα της Ευρώπης, αποσκοπεί να δημιουργήσει την αίσθηση ότι αυτό φταίει για την παρούσα αποτυχία της χώρας μας, άρα η κυβέρνησή του απαλλάσσεται των όποιων ευθυνών της.
Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα που χρησιμοποίησε στις δηλώσεις του για την ανεργία: «Η Ελλάδα, είπε, πριν την κρίση είχε ανεργία παρόμοια με της Γερμανίας, κοντά στο 7% και μετά πήγε στο 26% και στο 4,5% η Γερμανία». Με βάση αυτό διαπίστωσε ότι «αυτή η Ευρώπη με τόσο μεγάλες ανισότητες δεν μπορεί να έχει προοπτική».
Άρα στο μέτρο που η ανεργία συνεχίζει να κρατάει στο γκρίζο κύκλο της εκατομμύρια ανθρώπους, θέλει να μεταδώσει το μήνυμα ότι δεν φταίει - και - ο ίδιος με την καταστροφική πολιτική που εφήρμοσε ως το καλοκαίρι, και την απουσία πολιτικής από το Φθινόπωρο, αλλά η Ευρώπη που διατηρεί τις μεγάλες ανισότητες, που δεν επιδεικνύει κοινοτική αλληλεγγύη, και που δεν έχει κοινωνικό πρόσωπο.
(Ξέχασε βέβαια να πει ότι η Ελλάδα βρέθηκε σε κρίση απλώς επειδή χρεοκόπησε - και την χρεοκόπησαν οι έλληνες).
Επανέλαβε επίσης χθες ότι η Ελλάδα θα πάρει πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση, για την εξάλειψη δηλαδή των ανισοτήτων τόσο σε περιφερειακό επίπεδο όσο και εντός των κρατών.
Βέβαια όσο ο κ. Τσίπρας θα παίρνει «πρωτοβουλίες», για να φιλοτεχνήσει την εικόνα του… διεθνούς ηγέτη, η οικονομία θα μαραζώνει, η ανεργία που ανέφερε ως παράδειγμα, θα συνεχίζει ακάθεκτη, ενώ οι συντάξεις θα εξολοθρεύονται – αρχής γενομένης από χθες με το ΕΚΑΣ, και έπεται ένδοξη συνέχεια...
Και φυσικά, πέραν της επίπλαστης εικόνας του πρωτοπόρου κοινωνιστή που θα εκπέμψει δι'' ίδιον όφελος ο κ. Τσίπρας, ουδέν άλλο αποτέλεσμα θα έχει. Μείωση ανισοτήτων - με τον τρόπο που το εννοεί - σημαίνει ότι οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι θα βάλουν το χέρι βαθύτερα στην τσέπη για χάρη μας, κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να γίνει.
ΥΓ: Όσο για τις αριστερές εμμονές του κ. Τσίπρα που αναφέραμε, αρκεί το γεγονός ότι ο κατεξοχήν αρμόδιος να ερμηνεύσει το Brexit, o Ντ. Κάμερον δήλωσε ότι «το ζήτημα της απεριόριστης μετακίνησης προσφύγων και μεταναστών επηρέασε καθοριστικά την τελική τους απόφαση». Όμως δεν ξέρει αυτός. Ο κ. Τσίπρας απεφάνθη, φταίνε τα κλειστά σύνορα!
