Συχνά κατά τη φετινή μου προεκλογική εκστρατεία εν όψει της 9ης Ιουνίου, ο κόσμος απορεί αρχικά όταν επιχειρώ τη σύνδεση Ευρωκοινοβουλίου και Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Στη συνείδηση των πολιτών, ο Δήμος στον οποίο ανήκει -και στα γραφεία του οποίου μπορεί άνετα να παραπονεθεί αυτοπροσώπως στο Δήμαρχο- δεν έχει καμία σχέση με την απρόσιτη, απρόσωπη και δαιδαλώδη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, όπου τις μεγάλες αποφάσεις παίρνουν κατά κανόνα όργανα μη αιρετών ή και άτυπα ακόμη.
Γρήγορα, ωστόσο, όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι ακριβώς αυτές οι θεμελιώδεις διαφορές που, κατά βάθος, κάνουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση θεσμό-κλειδί για μια αναμορφωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση. (Και τονίζω εδώ ότι το διακύβευμα των προσεχών ευρωεκλογών είναι ξεκάθαρα αυτό: αναμόρφωση ή πιθανή αποσύνθεση της Ε.Ε.)
Να εξηγήσω. Η πρόσφατη Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης έδωσε βήμα έκφρασης σε εκατοντάδες χιλιάδες Ευρωπαίους. Και τα συμπεράσματά της απλώς επιβεβαίωσαν μια παλιά πεποίθησή μου, που αποκρυστάλλωσα στα 5 χρόνια μου ως εκλεγμένος Αντιπρόεδρος του Κογκρέσου Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Ένας θεσμός-ναός της Δημοκρατίας που δείχνει το δρόμο
Αυτό το όργανο εκπροσωπούσε τότε περίπου 200.000 Δήμους και Περιφέρειες από 47 χώρες-μέλη (46, σήμερα, μετά την αποβολή της Ρωσίας). Οι αιρετοί που το αποτελούν έχουν εκλεγεί κυριολεκτικά από ψηφοφόρους της διπλανής τους πόρτας, από ανθρώπους που πιθανόν βλέπουν πρόσωπο με πρόσωπο, ίσως και καθημερινά. Κι έχουν γι’ αυτό πλήρη επίγνωση των πραγματικών προβλημάτων, αναγκών, δυνατοτήτων, ελπίδων και προσδοκιών των τοπικών τους κοινωνιών.
Αυτή η ιδιαιτερότητα κάνει το Κογκρέσο ναό της Δημοκρατίας. Έναν θεσμό σε απόλυτη επαφή με τον πολίτη. Ό,τι ακριβώς, δηλαδή, απαίτησαν βροντερά στη Διάσκεψη οι Ευρωπαίοι κάθε ηλικίας, να γίνουν οι Βρυξέλλες στο σύνολό τους -και όχι μόνον στο Ευρωκοινοβούλιο! Κι εδώ βρίσκεται η σύνδεση Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Ευρωεκλογών.
Τα τελευταία σχεδόν 15 χρόνια η Ευρώπη είχε ως ατμομηχανή της τη διαβόητη “δημοσιονομική σταθερότητα”. Παρέλειψε, έτσι, να προχωρήσει θέματα που σήμερα είναι πυρωμένο σίδερο στα χέρια της: επαρκή πρωτογενή παραγωγή, ενεργειακή ασφάλεια, ενιαία διπλωματική πολιτική, Ευρω-Σύνταγμα, Ευρω-Στρατό, προστασία των συνόρων, τεχνολογική πρωτοπορία, επαναβιομηχάνιση, αυτάρκεια σε κρίσιμες πρώτες ύλες, κοινωνικό πρόσωπο, ευημερία των πολιτών...
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να «σώσει την παρτίδα» για την Ε.Ε.
Αυτά είναι, όμως, τα μείζονα ζητήματα που απασχολούν τον μέσο Ευρωπαίο. Και αν δεν βρεθούν άμεσα, κυρίως μέσω ενός εύρωστου και αναβαθμισμένου Ευρωκοινοβουλίου, στο επίκεντρο των μελλοντικών αποφάσεων, οι ακραίες αποσχιστικές φωνές θα δυναμώσουν. Και στο τέλος ίσως καταφέρουν τον καταστροφικό (και αυτοκαταστροφικό, επίσης, διότι Ευρώπη χωρίς Ε.Ε. δεν υπάρχει -όπως ούτε Ελλάδα χωρίς Ευρώπη) σκοπό τους: τη διάλυση της Ε.Ε.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο πλέον κατάλληλος θεσμός για να οργανώσει το διάλογο με τους πολίτες και να διατρανώσει τη φωνή τους έτσι όπως πρέπει, προκειμένου οι προσεχείς πολιτικές της Ε.Ε. να είναι ανθρωποκεντρικές, στοχευμένες, ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες. Δήμοι και Περιφέρειες πρέπει, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να αναβαθμισθούν και να ενισχυθούν σε πόρους και στελέχη. Εφόσον οι συμπολίτες μου με τιμήσουν στις 9 Ιουνίου με την ψήφο τους, είναι το πρώτο που θα επιδιώξω να καταφέρω στη νέα Ευρωβουλή.
* Ο Μιχάλης Αγγελόπουλος είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία. Δείτε το βιογραφικό του εδώ.
