Η υπόθεση χρηματισμού στην οποία εμπλέκεται η Ευα Καϊλή, χαρακτηρίζεται ως πολιτικός σεισμός στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα τα ρίχτερ έχουν πολλαπλασιαστική ισχύ, και όχι μόνο γιατί αφορά Ελληνίδα ευρωβουλευτή. Είχαν προηγηθεί έντονες προσεισμικές δονήσεις με την υπόθεση παρακολούθησης Ανδρουλάκη, που ακόμη δεν είναι γνωστό αν σχετίζεται με την υπόθεση ή όχι, και ο ίδιος δεν προσέρχεται να ενημερωθεί και να μας πει.
Έτσι αφήνει ελεύθερο πεδίο σε αφηνιασμένη κυκλοφορία υποψιών και σπερμολογιών, ότι η παρακολούθησή του ενδεχομένως να σχετίζεται με την ίδια υπόθεση, χωρίς αυτό φυσικά να επιβαρύνει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Πάντως, ο χρηματισμός - και - Ελληνίδας ευρωβουλευτού από κράτος εκτός ΕΕ, προκειμένου να ευνοήσει στην ΕΕ τα συμφέροντα του κράτους αυτού, δεν είναι μόνο ποινικό αλλά και εθνικό θέμα.
Η κράτηση, και όχι σύλληψη, επήλθε φυσικά λόγω ερευνών στις οποίες περιλαμβάνεται και η παρακολούθηση των κρατούμενων. Έτσι, αν δεν εξαχνώνεται, σίγουρα χλομιάζει το επιχείρημα του Ευ. Βενιζέλου ότι οι υποκλοπές σε πολιτικά πρόσωπα είναι αντισυνταγματικές και ασύμβατες με το βουλευτικό απόρρητο (θα το ήθελε πολύ η Καϊλή αυτό), καθώς και οι οιμωγές κάποιων «ευαίσθητων» συνταγματολόγων.
Τους ανωτέρω επικαλέστηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης και έγραψε: «Όσον αφορά τη νομιμότητα της παρακολούθησης, το σύνολο των συνταγματολόγων, με δημόσια αρθρογραφία έχει υποστηρίξει ότι η παρακολούθηση ενός ευρωβουλευτή είναι παράνομη και αντισυνταγματική» (κρίμα που δεν τους κάλεσαν οι βελγικές αρχές να γνωμοδοτήσουν για το παράνομο της παρακολούθησης Καϊλή).
Αυτή η εργώδης καταγγελιολογία εναντίον της παρακολούθησης βουλευτών ως παράνομη και αντισυνταγματική (γιατί στην Ελλάδα πρέπει να υπάρχουν δυο κατηγοριών πολίτες), δημιούργησε μια ατμόσφαιρα παραλογισμού: Εκδηλώθηκε αρχικά ως δυσανασχέτηση για τον νέο Διοικητή της ΕΥΠ πρέσβη Θεμιστοκλή Δεμίρη, ο οποίος ερωτηθείς στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, εάν (θα) παρακολουθούνται πολιτικοί και δημοσιογράφοι, απάντησε το παγκοσμίως αυτονόητο, εκτός από τη «δικαιωματική» χώρα μας, ότι α πριόρι κανείς δεν εξαιρείται.
Στη συνέχεια στοχοποιήθηκε η εισαγγελεύς της ΕΥΠ Βασιλική Βλάχου. Αντί να επαινεθεί για την άκρα θεσμικότητά της, κατηγορήθηκε επειδή δήλωσε ότι θα παρακολουθούσε ακόμη και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας εάν το επέτασσε το εθνικό συμφέρον. Την κατηγόρησαν ακόμη και ότι προσβάλει το πρόσωπο της κας Σακελλαροπούλου, ενώ η δήλωση ήταν παραδειγματικό σχήμα λόγου, και όχι επί προσωπικού για τη ΠτΔ.
Το χειρότερο είναι ότι οι φορείς αυτών των αντιρρήσεων νομίζουν ότι υπερασπίζονται τη δημοκρατία, ενώ στην ουσία δημιουργούν θύλακες αποκλεισμού στις εντεταλμένες υπηρεσίες της δημοκρατικής Πολιτείας, υπέρ πολιτών υπεράνω υποψίας! Έτσι, ενώ θα έπρεπε για την απόφαση μιας παρακολούθησης να ενισχυθούν τα φίλτρα (που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδυνάμωσε, όπως από δύο ειδικούς εισαγγελείς άφησε έναν), η κυβέρνηση αναγκάστηκε να οδηγηθεί στην αστειότητα να δίνει ο πρόεδρος της Βουλής το «ΟΚ» για την παρακολούθηση ενός βουλευτή!
Στα της κομματικής επικαιρότητας: Σαφώς εφόσον αποδειχθεί ότι η ευρωβουλευτής ενέχεται για όσα ερευνάται, θα είναι συντριπτικό πλήγμα για το ΠΑΣΟΚ και την εικόνα του. Το ΠΑΣΟΚ την χρεώνεται εξ ολοκλήρου ασχέτως της διαγραφής της, και οι δυσμενείς εντυπώσεις στην κοινή γνώμη, θα λειτουργήσουν προσθετικά στις υποθέσεις μη νόμιμου χρήματος, για τις οποίες έχουν κατηγορηθεί κατά καιρούς στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ανδρουλάκης επίσης τη διέγραψε σε λάθος χρόνο. Την απέπεμψε την ημέρα που έσκασε η υπόθεση χωρίς να της αναγνωρίσει το τεκμήριο της αθωότητας. Θα μπορούσε να το είχε πραγματοποιήσει πιο πριν, εφόσον τη θεωρούσε «Δούρειο Ίππο» της ΝΔ. Η θα έπρεπε να περιμένει ώσπου να αποδειχθεί η ενοχή της. Τώρα έδωσε την εντύπωση επίλυσης εσωκομματικών διαφορών με ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να είναι μελλοντικός ανταγωνιστής του.
Στον ΣΥΡΙΖΑ με την κράτηση της ευρωβουλευτού, ευελπιστούν ότι αποδυναμώνεται η «δεξιά πτέρυγα», όπως ονομάζουν εκείνα τα στελέχη που είναι αντίθετα στην «προοδευτική διακυβέρνηση» μαζί του. Επαυξάνουν μάλιστα την (κατά τη γνώμη μας φρούδα) αισιοδοξία τους, πιστεύοντας ότι καταρρέει και το αντι- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Απελπισμένη προσμονή. Δηλαδή αν η Καϊλή υπήρξε επίορκος και τα έπιασε, θα αλλάξει άποψη η πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚικού κόσμου και θα εκτιμήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο περιφρονεί επί δεκαετία τουλάχιστον;
