Του Γιάννη Σιδέρη
Η εικόνα της μίζερης χώρας αποτυπώθηκε κατά την συζήτηση των αρχηγών στη Βουλή. Ενώ το θέμα ήταν η ελληνοαμερικανική συμφωνία σε ένα ζέον διεθνές περιβάλλον, ξόδεψαν χρόνο να συζητάνε για τις αθλιότητες - και τους αθλίους - του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Επί αυτού, ο Πρωθυπουργός προειδοποίησε ότι σε περίπτωση που το άρρωστο κλίμα θα συνεχιστεί «θα υποχρεωθούμε να διακόψουμε την Super League, γιατί καλύτερα να μην έχουμε κανένα πρωτάθλημα. Θα πράξω αυτό που επιβάλει η συνείδησή μου μες γνώμονα το κοινό συμφέρον». Παράλληλα γνωστοποίησε ότι θα αποταθεί στην FIFA και την UEFA: «Οι πρόεδροι των δύο Ομοσπονδιών θα προσκληθούν προσωπικά για να συντάξουν μαζί μας ένα μνημόνιο ανάταξης και επανεκκίνησης του ελληνικού Ποδοσφαίρου».
Είθε να το κάνει. Θα πραγματοποιήσει τομή στην ποδοσφαιρική ιστορία, και θα μνημονεύεται ίσως και για δεκαετίες - όπως είναι ακόμη σημείο αναφοράς η Μάργκαρετ Θάτσερ για τη γενναία απόφασή της να αποσύρει επί πενταετία από τις διεθνείς οργανώσεις τις ομάδες της χώρας της. Όμως η στήλη παραμένει επιφυλακτική, γιατί εδώ στα Μπαλκάνια οι οπαδοί γίνονται στρατευμένοι ψηφοφόροι, κάτι που δεν υπήρχε στην Βρετανία. Οπότε θα χρειαστεί μεγαλύτερο πολιτικό θάρρος ακόμη και από τη Θάτσερ για να το εφαρμόσει. Μένει να αποδείξει ότι το έχει.
Κατά τα άλλα η συζήτηση επί του αντικειμένου της ψηφοφορίας, της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας δεν προσέδωσε πολλά – και ίσως δεν μπορούσε να προσδώσει.
Και οι δυο αρχηγοί ήταν προσεκτικοί λόγω της ευαισθησίας του αντικειμένου, και εξ αυτού η συζήτηση δεν προσέφερε πολλά – και ίσως δεν μπορούσε να προσφέρει. Απλώς ο Τσίπρας πιστός στον εαυτό του, υπερακόντισε τον Μητσοτάκη σε λαϊκισμό. Υπερεκμεταλλεύτηκε και «ποινικοποίησε» τη γνωστή δήλωση Μητσοτάκη στον Τραμπ, ότι «η Ελλάδα είναι προβλέψιμη». Τη θεωρούμε ως υπερβολική εκμετάλλευση, γιατί το «προβλέψιμη» ειπώθηκε με εθνική σκοπιμότητα, σε αντιδιαστολή με την συμπεριφορά της Τουρκίας. Άλλωστε μια «προβλέψιμη» χώρα δεν σημαίνει και «δεδομένη».
Ο Τσίπρας ούτως ή άλλως επί της Συμφωνίας δεν θα μπορούσε να είναι σκληρός. Ήταν δική του η Συμφωνία και ήταν η δική του κυβέρνηση που είχε τολμήσει ό,τι δεν είχαν διανοηθεί όλες οι μέχρι τότε ελληνικές κυβερνήσεις, κατά τη μεταπολίτευση.
Θυμίζουμε: Ο τότε υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος στην συνάντηση που είχε με τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Τζέιμς Μάτις στο αμερικανικό Πεντάγωνο, είχε δηλώσει πως «είναι σημαντικό για την Ελλάδα οι ΗΠΑ να αναπτύξουν στρατιωτικές δυνάμεις στη χώρα σε μια πιο μόνιμη βάση, όχι μόνο στον κόλπο της Σούδας, αλλά επίσης στον Βόλο, στη Λάρισα και στην Αλεξανδρούπολη»! Δεν ξέρουμε αν του είχε υποδειχθεί. Σημασία έχει ότι αυτός το είπε.
Είχε επίσης προϋπάρξει το ταξίδι του Πρωθυπουργού Τσίπρα στις ΗΠΑ και η συνάντησή του με τον «διαβολικό που είναι για καλό» Ντόναλντ Τραμπ, όπως και η συμφωνία της κυβέρνησης για την αναβάθμιση των ελληνικών F-16 (που θα έδινε εργασία στις ΗΠΑ σε εργατικά χέρια στις ΗΠΑ, όπως είχε πει ο Τραμπ), ενώ παράλληλα ευπροσήγορη η Ελλάδα είχε αναδείξει τις ΗΠΑ ως τιμώμενη χώρα στη ΔΕΘ.
Έτσι πέραν της Σούδας, οι ΗΠΑ βρέθηκαν να έχουν κατοχυρώσει βάσεις στη Λάρισα, στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας και στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Το Στεφανοβίκειο είχε αποφασιστεί επί Καμμένου να αξιοποιηθεί από τον Αμερικανικό στρατό που εδρεύει στην Ευρώπη! Η Αλεξανδρούπολη συνδυάζει τη γεωγραφική θέση ως τερματικός σταθμός φυσικού αερίου – και βέβαια από όπου θα μπορούν οι Αμερικανοί να ελέγχουν τη Βαλκανική και την ανατολική ευρωπαϊκή ενδοχώρα ως τις δυτικές επαρχίες της Ρωσίας.
Η σημασία της διαφαίνεται και από το γεγονός ότι η Αλεξανδρούπολη θεωρήθηκε ως το επίκεντρο της δραστηριότητας των Ρώσων διπλωματών, τους οποίους η… υπερήφανη εξωτερική πολιτική Τσίπρα – Κοτζιά, τους απομάκρυνε με αποτέλεσμα οι σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας να εισέλθουν σε βαθμούς Σιβηρίας.
Ο δε εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσας ζήτησε χθες να παγώσει η Συμφωνία επειδή μεσολάβησαν σημαντικά γεγονότα, όπως η εισβολή της Τουρκίας στην Συρία και η υπογραφή του μνημονίου ανάμεσα στην Τουρκία και τη Λιβύη ( οπότε θα κάναμε μούτρα στις ΗΠΑ και θα κρατούσαμε τη μύτη μας μέχρι να σκάσουμε, ή όπως είπε ο Μητσοτάκης ζητούν από τις ΗΠΑ ομπρέλα ασφαλείας).
Αυτά δεν σημαίνουν ότι η στήλη δεν έχει επιφυλάξεις για τα ανταλλάγματα στα οποία δέσμευσε η κυβέρνηση τις ΗΠΑ, και πως συμμερίζεται την αισιοδοξία του κ. Δένδια, ότι η συμφωνία μας προφυλάσσει από «όποιον απειλήσει το συμφέρον της Ελλάδας, ταυτόχρονα θίγει και το συμφέρον των ΗΠΑ, ό,τι αυτό συνεπάγεται».
Δεν ξέρουμε τι συνεπάγεται και αν συνεπάγεται κάτι, ωστόσο ενώ η Τουρκία αποδυναμώνει πλήρως τη βάση του Ιντσιρλίκ, δεν έχει καμιά επίπτωση. Και αν δεν εγκρίθηκε η αγορά των F-35 οφείλεται στην αγορά S - 400 και όχι στην απομάκρυνση της συγκεκριμένης, στρατηγικής σημασίας, βάσης.
Σε κάθε περίπτωση συζήτηση ήταν και πέρασε. Η κυβέρνηση εκ θέσεως έχει την ευθύνη να αξιοποιήσει εμπράκτως τη νέα συμφωνία, οι πρόνοιες της οποίας δεν είναι δεδομένες αλλά θα κριθούν εν τη πράξει.
