Όλα γίνονται για πρώτη φορά με την «πρώτη φορά Αριστερά». Πρώτη φορά πολιτικός αρχηγός επέδειξε πολιτική μικροπρέπεια και έκανε παρέμβαση στις εσωκομματικές διεργασίες άλλου κόμματος.
Ερωτηθείς ο Αλέξης Τσίπρας για τις διαφορές των υποψηφίων Προέδρων του ΚΙΝΑΛ «αν άλλο η κ. Γεννηματά, άλλο ο κ. Λοβέρδος, άλλο ο κ. Ανδρουλάκης», απάντησε ότι είναι προφανές ότι ο κ. Λοβέρδος έχει ένα τελείως διαφορετικό σχέδιο και το εκπέμπει». Και για μην μείνουμε με την απορία τι εκπέμπει ο Λοβέρδος, φρόντισε να το… φανερώσει: «μιλώ για την ανάγκη το ΚΙΝΑΛ να γίνει δορυφόρος της ΝΔ»! «Αν τα στελέχη και τα μέλη του κόμματος αυτό το επικροτήσουν, θα είναι μια διαφορετική προοπτική».
Κατά τα άλλα διαβεβαίωσε ότι θα σεβαστεί «απολύτως την εσωτερική αυτονομία επί της διαδικασίας αυτού του χώρου» (σκέψου και να μην την σεβόταν δηλαδή)!
Μόνο που αποδίδοντας στον Λοβέρδο «την ανάγκη το ΚΙΝΑΛ να γίνει δορυφόρος της ΝΔ» αυτομάτως αποδίδει στην Γεννηματά και τον Ανδρουλάκη την «ανάγκη» να γίνουν δορυφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το κατανοεί αλλά υπονομεύει την υποψηφιότητά τους.
Η ανωτέρω παρέμβαση πηγάζει από την αγωνία του να βρεθούν φίλιες δυνάμεις για τον σχηματισμό της περίφημης Προοδευτικής Διακυβέρνησης. Όπως είπε, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα οι εκλογές αυτές που θα είναι με απλή αναλογική «δεν θα χαθούν, δεν θα είναι άγονες και δεν θα πάμε σε δεύτερη κάλπη».
Ο σχεδιασμός της απλής αναλογικής, που θεσπίστηκε όχι από αγνή προσήλωση στη δημοκρατία της «απλής και άδολης αναλογικής», αλλά ως μεθόδευση για να διατηρήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, πήγε στα αζήτητα.
Ήλπιζαν τότε ότι το κόμμα της κας Γεννηματά θα ψήφιζε ασμένως την απλή αναλογική, ώστε να γίνουν με αυτή οι επόμενες εκλογές. Θεωρούσαν ότι το ΚΙΝΑΛ θα άρπαζε την ευκαιρία επειδή αφενός στις εκλογές με ίδιο ποσοστό θα ελάμβανε περισσότερες έδρες, αφετέρου μετά τις εκλογές θα γινόταν συμμέτοχο στην εξουσία, στη θέση των ΑΝΕΛ. Και ο Μητσοτάκης δεν θα γινόταν ποτέ Πρωθυπουργός, όπως μας είχε πει συνεργάτης του κ. Τσίπρα.
Φευ επρόκειτο «για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη». Αφενός το ΚΙΝΑΛ δεν τσίμπησε και δεν καταδέχτηκε για κάποιες έδρες παραπάνω να γίνει υποπόδιο του Τσίπρα στην επανάκτηση του πρωθυπουργικού θώκου. Αφετέρου ο λαός αποφάσισε να τοποθετήσει στον θώκο τον Μητσοτάκη.
Να σημειωθεί ότι το όλο σχέδιο εδραζόταν στις περίφημες εσωτερικές δημοσκοπήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που τον έφεραν στις ευρωεκλογές μόνο μία μονάδα πίσω από τη ΝΔ, και στις εθνικές εκλογές «παιζόταν» να είναι και πρώτος. Άρα, τι πιο απλό με τη βοήθεια της απλής αναλογικής και του ΚΙΝΑΛ να διατηρήσει την εξουσία;
Άλλαι μεν βουλαί ΣΥΡΙΖΑ άλλα λαός κελεύει. Ο Μητσοτάκης παρά τις προβλέψεις τους, έγινε Πρωθυπουργός. Και οι δημοσκοπήσεις - κάρφος εν… συριζαϊκώ οφθαλμώ - προμηνύουν ότι εκ νέου θα είναι πρώτος, και με τις διπλές εκλογές θα κάψει το μεγάλο στρατήγημα.
Το γνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν επιμένει ο Αλέξης ότι στην περίπτωση που είναι πρώτος θα σχηματισθεί κυβέρνηση συνεργασίας «με όλες τις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικές», είναι επειδή πρέπει να δείξει ότι τίποτα δεν χάθηκε, ότι εξακολουθεί να είναι μέσα στο παιχνίδι. Να δώσει προοπτική στον κόσμο που τον ακολουθεί. Όλα τα άλλα περί νεοφιλελεύθερης ΝΔ δεν φαίνεται να πείθουν, ή ο δεδομένος ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να τα κάνει να ακουστούν πειστικά. Η κυβερνητική του θητεία άλλωστε τον ακολουθεί…
Καρανίκας
Αν οι δηλώσεις Καρανίκα σχετικά με χρήση ηρωίνης και κοκαΐνης, είχαν γίνει από σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού του Μητσοτάκη, θα είχε καεί το πελεκούδι στα σόσιαλ μήντια από τους συριζαίους. Τώρα άκρα του τάφου σιωπή. Αυτό δείχνει τη μονομέρεια του συγκεκριμένου χώρου.
Προσωπικά δεν μας ενοχλούν. Ο Καρανίκας ήταν αντιρρησίας συνείδησης (κορόιδο ήταν σαν τους άλλους, να κάνει σκοπιές; ), κάτι είχε ακούσει για… «Πασκάλ» και «Μπρυκνέρ». Ηταν φαν της… ριζοσπάστριας Ελένης Μενεγάκη (που φαίνεται δεν ήταν προϊόν της εμπορικής τηλεόρασης), κατηγορούσε την Τσαπανίδου ότι είχε «ασχημίσει» γιατί ήταν μνημονιακιά (αλλά τσιμουδιά οι φεμινίστριες του ΣΥΡΙΖΑ που δεν σηκώνουν σεξιστική μύγα στο σπαθί τους), είχε χαρακτηρίσει το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους «Αριστούργημα αν δεν είχε θύματα». Είναι αγράμματος, ούτε καν με πασαλείμματα γνώσης, και διαλαλούσε ότι «η καριέρα είναι χολέρα».
Είχαμε γράψει εδώ τον Μάρτιο του 2016, όταν γινόταν πανηγύρι στα σόσιαλ με τον διορισμό του, μεταξύ άλλων:
«Αυτά (περί καριέρας-χολέρας κλπ) διατρέχουν ένα τμήμα της ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας που ξεκίνησε από κινήματα αμφισβήτησης της καταναλωτικής κοινωνίας εδώ και δεκαετίες, φέρει ψήγματα υπαρξισμού, κορυφώθηκε με τα κινήματα των μπίτνικς και των χίπις, εμπνέουν όσους θέλουν να αλλάξουν το σύστημα για «έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός». Ο άνθρωπος σύμφωνα με αυτή την σκέψη αλλοτριώνεται στο κυνήγι της επιτυχίας, της καριέρας, δουλεύει υπερεντατικά, διαστέλλει τα ωράριά του, θυσιάζει προσωπικές, καταστρατηγεί τον ελεύθερο χρόνο του».
Αυτά γράφαμε αλλά το πρόβλημα τελικά με όλους αυτούς, δεν είναι ότι τα πιστεύουν. Είναι που τα ξεχνάνε και «χολεριάζονται» ευχαρίστως, άνευ τύψεων, όταν βρίσκουν ευκαιρία να κάνουν καριέρα. Αυτό έπαθε ο Καρανίκας. Αυτό έπαθε και ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ.
