Η εκλογή του Νικήτα Κακλαμάνη ως Προέδρου της Βουλής, με ευρεία πλειοψηφία και παραμονές της έναρξης των κοινοβουλευτικών ψηφοφοριών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, προκάλεσε ανάλογο αίσθημα ικανοποίησης στο εσωτερικό της κυβερνητικής πλειοψηφίας με την ανακοίνωση του ονόματος του Κωνσταντίνου Τασούλα για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας.
Τόσο συμβολικά, όσο και επί της ουσίας, με τις δύο αυτές επιλογές του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έριξε αυλαία στην εσωκομματική γκρίνια και έβαλε τέλος στην εσωστρέφεια, που τους τελευταίους μήνες είχε αρχίσει να δημιουργείται στο κόμμα του, ικανοποιώντας όσους ζητούσαν να ρίξει το βάρος και να αναδείξει και τις παραδοσιακές γραμμές της Νέας Δημοκρατίας.
Μετά τις 12 Φεβρουαρίου, οπότε και αναμένεται να εκλεγεί, στην τέταρτη ψηφοφορία ο κ. Τασούλας, το επόμενο σημαντικό ραντεβού για τις εσωκομματικές ισορροπίες αναμένεται να είναι ο ανασχηματισμός του κυβερνητικού σχήματος, όποτε ο πρωθυπουργός αποφασίσει να προχωρήσει σε αυτόν.
Πιθανότερο σενάριο, η ημερομηνία που θα επιλεγεί για την παρουσίαση ενός νέου υπουργικού συμβουλίου να σηματοδοτεί και την αρχή μιας νέας σελίδας για την κυβέρνηση. Οι ημερομηνίες, που μπαίνουν στο μικροσκόπιο βρίσκονται πλέον πιο κοντά στην επόμενη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, που αναπόφευκτα θα αποτελέσει και την αρχή της τελικής ευθείας για τη δεύτερη τετραετία της κυβέρνησης και θα οδηγήσει στις εθνικές εκλογές την άνοιξη του 2027 ή διαφορετικά πριν το καλοκαίρι, που, ιδίως τα τελευταία χρόνια, αποτελεί μια κρίσιμη περίοδο, με προκλήσεις, η διαχείριση των οποίων προκαλεί και πολιτικές επιπτώσεις. Με την επιλογή των προσώπων, τότε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα σηματοδοτήσει και το πρόσημο της κυβέρνησης, που θα τεθεί στην κρίση των πολιτών, διεκδικώντας μια τρίτη θητεία.
Αυτή η πορεία, ωστόσο, δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, το αντίθετο. Το τελευταίο περιστατικό με το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ, ανέδειξε τα πραγματικά θέματα, που η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει. Η «μάχη» της καθημερινότητας και η αναβάθμιση βασικών δομών του κράτους, όπως η υγεία και η παιδεία, δεν έχει κερδηθεί ακόμα. Μπορεί τα αρμόδια υπουργεία να προχωρούν σε σειρά παρεμβάσεων και μεταρρυθμίσεων, ωστόσο η «μάχη» αυτή ακόμη χάνεται στα…σημεία.
Ο καταλύτης για την εκλογική πορεία κάθε κυβέρνησης είναι, όμως, η οικονομία, το μετρήσιμο μέγεθος που έχει το δικό του ειδικό βάρος στην εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων. Με αφετηρία το θετικό πρόσημο της ελληνικής οικονομίας και τους δείκτες της ανάπτυξης, της ανεργίας, της δημιουργίας θέσεων εργασίας, της αύξησης του κατώτατου μισθού και της ενίσχυσης των μέσων αποδοχών, όπως και της μείωσης των φόρων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προτάξει την ενίσχυση των εισοδημάτων ως πρώτιστη προτεραιότητα της οικονομικής πολιτικής, σε ευθεία γραμμή με τη δημοσιονομική σταθερότητα.
Σε αυτό τον σχεδιασμό, η μεσαία τάξη μπαίνει στο επίκεντρο, με την περαιτέρω μείωση της φορολογίας της να έχει προαναγγελθεί. Με την ακρίβεια να παραμένει στην πρώτη θέση των ζητημάτων, που απασχολούν τους πολίτες, στο κυβερνητικό επιτελείο εκτιμούν ότι η παρέμβαση στα εισοδήματα αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη και σταθερή απάντηση.
Αυτοί οι δύο άξονες είναι τα βασικά επίδικα της κυβερνητικής πολιτικής το επόμενο διάστημα. Ο προβληματισμός, ωστόσο, αναδύεται από τις διεθνείς εξελίξεις και τα νέα δεδομένα, που προκαλεί η σαρωτική έλευση του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Με τις Βρυξέλλες να παρακολουθούν με αμηχανία τις κινήσεις και διακηρύξεις του Αμερικανού προέδρου, με την άλλοτε «σταθερά» της ΕΕ, τον γαλλογερμανικό άξονα, σε πολιτική και οικονομική αστάθεια, η Αθήνα επιχειρεί να προτάξει τις θέσεις της, όπως την ανάγκη κοινού βηματισμού για την αμυντική και ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης, βάζοντας στο μικροσκόπιο των υποθέσεων εργασίας όλα τα πιθανά σενάρια.
Η προειδοποίηση Τραμπ για επιβολή δασμών στην Ευρώπη και το «τσουνάμι» που θα μπορούσε να προκαλέσει μια τέτοια κίνηση σε οικονομικό επίπεδο, παραμένει γρίφος και αποτελεί τη μεγαλύτερη ανησυχία στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Εξίσου καθοριστικός παράγοντας, όμως, για την επόμενη ημέρα στην Ευρώπη, είναι και η διείσδυση της ρητορικής Τραμπ στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, με το αποτύπωμα μιας τέτοιας στροφής να αναμένεται να καταγραφεί τα επόμενα χρόνια στις ευρωπαϊκές εκλογικές αναμετρήσεις και κατά συνέπεια στους πολιτικούς συσχετισμούς εντός ΕΕ.
