Της Κατερίνας Γαλανού
Ο Αλέξης Τσίπρας μετά τις συνεχείς εκλογικές ήττες δείχνει να επιλέγει την αντιπολίτευση των άκρων, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται, ως αξιωματική αντιπολίτευση, να αδυνατεί να αντιληφθεί τις ευθύνες του και κυρίως ότι φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την ασφάλεια της χώρας και τις διεθνείς σχέσεις της.
Το πρώτο προκύπτει από το γεγονός ότι αν και τέως πρωθυπουργός συμπεριφέρεται και μιλάει σαν τους μεταεφήβους πρωταγωνιστές των άθλιων βιντεοταινιών της δεκαετίας του '' 80 φτάνοντας στο σημείο να αποκαλεί «μπαγάσα» τον πρωθυπουργό και να αστειεύεται για το «μαραφέτι» του Πολάκη που βάζει «μπουρλότο».
Την ίδια ίδια στιγμή δέ στη Βουλή επαναφέρει τους υψηλούς τόνους, τον καταγγελτικό λόγο σε βάρος μιας κυβέρνησης 4 περίπου μηνών και τις προειδοποιήσεις περί αντιδράσεων «εντός και εκτός Βουλής»
Δυστυχώς πέρα από τα ζητήματα πολιτικής αισθητικής που εξακολουθούν να ανακύπτουν από την συμπεριφορά του κ. Τσίπρα υπάρχει κάτι ουσιωδέστερο: η έλλειψη συναίσθησης ότι η αντιπολίτευση, η κάθε αντιπολίτευση πολύ δε περισσότερο η Αξιωματική έχει μια κόκκινη γραμμή. Κι αυτή είναι η προστασία των εθνικών συμφερόντων της χώρας. Με την ευρεία έννοια και υπό το πρίσμα των νέων κινδύνων που απειλούν την κοινωνική ευστάθεια και την εθνική ακεραιότητα.
Οι ασκήσεις αντιπολιτευτικής ακροβασίας με «τα ναι μεν αλλά» που διατύπωσε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Χαρίτσης, ως προς την απόρριψη των κατηγοριών που διατύπωσε ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβουσογλου, πλήττουν όχι την κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά την μάχη που δίνει η χώρα να μην καταστεί έρμαιο στους πολυεπίπεδους σχεδιασμούς του Ερντογάν.
Δεν είναι η πρώτη ούτε και η τελευταία φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ρηχή του ανάλυση και την ορμή για αντιπολίτευση δεν νοιάζεται για την ζημία που προκαλεί βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Ο κ. Χαρίτσης πιάστηκε από μια φράση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα για να θέσει επιτακτικά ένα ερώτημα που είναι εύκολο να απαντηθεί από την ελληνική κυβέρνηση αλλά «αγνόησε» πλήρως τους πραγματικούς λόγους που ο Τσαβούσογλου εμφανίστηκε να... ανησυχεί για τους τρόπους με τους οποίους η Ελλάδα προσπαθεί να αποφύγει την ομηρία που της στήνει η Άγκυρα μέσω των προσφύγων και των μεταναστών που κατά χιλιάδες προωθεί στο Αιγαίο.
Με τον ανυπόστατο ισχυρισμό ότι δήθεν η Ελλάδα πυροβολεί τις βάρκες των προσφύγων, τις βυθίζει στο Αιγαίο και στέλνει πίσω τους τραυματίες στην Τουρκία ο Τσαβούσογλου τεχνηέντως θέτει στο τραπέζι και την αμφισβήτηση της δικαιοδοσίας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και του Λιμενικού, στις διαδικασίες έρευνας και διάσωσης στο Ανατολικό Αιγαίο, πέρα από τον 25ο μεσημβρινό.
Κι ενώ αυτό είναι τόσο προφανές ,στην Κουμουνδούρου θεώρησαν ότι το ερώτημα που οφείλει να απαντήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αν τα στελέχη του Λιμενικού έχουν λάβει σαφείς εντολές να τηρούν τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας για την έρευνα και τη διάσωση.
« Έχουν ή δεν έχουν τα στελέχη του λιμενικού- τα οποία μάλιστα πραγματοποιούν αυξημένες περιπολίες - τις διαταγές να τηρούν τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας για έρευνα και διάσωση βάσει του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου;» ήταν το ερώτημα του Αλέξη Χαρίτση το οποίο σε άλλες περιόδους και με αντεστραμμένους τους ρόλους κυβέρνησης – αντιπολίτευσης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως delivery στις επιδιώξεις της Τουρκίας.
Αυτό που δήθεν δεν κατάλαβε ο εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ από τα λεγόμενα του κ. Πέτσα δηλαδή ότι οι αυξημένες περιπολίες του λιμενικού για την αποτροπή των μαζικών ροών ενέχουν κινδύνους για δυσάρεστα γεγονότα ( όπως με την βάρκα που βυθίστηκε στην Κω με αποτέλεσμα να χαθεί ένα τρίχρονο παιδάκι ) η ελληνική κοινωνία το αντιλαμβάνεται στην ουσία του:
- η θάλασσα έχει σύνορα.
- η κυβέρνηση έχει ευθύνη να μην αφήσει καμιά τρύπα για αμφισβήτηση της δικαιοδοσίας των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και του Λιμενικού στο Ανατολικό Αιγαίο.
- οι άνδρες και οι γυναίκες του Λιμενικού θα συνεχίσουν όπως κάνουν επί χρόνια να σώζουν νυχθημερόν τις ζωές ανθρώπων που αδίστακτα κυκλώματα και επαγγελματίες αλληλέγγυοι χρησιμοποιούν με ποικίλους πλην προσοδοφόρους για αυτούς τρόπους.
Η έστω και εκ της πλαγίας συνηγορία της αντιπολίτευσης στις αιτιάσεις των Τούρκων αξιωματούχων που εγκαλούν την Ελλάδα για «πρακτικές αντίθετες στο διεθνές δίκαιο» δεν επιφέρουν πλήγμα στην κυβέρνηση. ΄Δημιουργούν ερωτήματα και εντυπώσεις αν η αντιπολίτευση μπορεί να αναλάβει το μερίδιο της δικής της ευθύνης ώστε το προσφυγικό – μεταναστευτικό να μην αποτελέσει «Δούρειο ''Ίππο» από την ανάποδη.
