Καταντάει βαρετό να παρακολουθείς δημοσκοπήσεις που αποτυπώνουν την ασάλευτη κοινωνική πραγματικότητα, με τη ΝΔ να προηγείται με μικρές αυξομειώσεις έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και τον Μητσοτάκη στην πρωθυπουργική καταλληλότητα έναντι του Τσίπρα.
Χθες η GPO για τα «Παραπολιτικά» έδωσε διαφορά 7,8% (32,5% ΝΔ-24,7% ΣΥΡΙΖΑ). Αρνητικά εντυπωσιακό ήταν για το ΠΑΣΟΚ, που παρόλο τον καταιγισμό καταγγελτικής δημοσιότητας λόγω παρακολούθησης, παραμένει στο 11,4%. Προφανώς δεν έχει πείσει ούτε τους οπαδούς του ότι τον παρακολουθούσαν επειδή ήταν υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε το σχεδόν 30% των ψηφοφόρων του θεωρεί ότι ήταν «λίγο ή καθόλου σοβαρή» η υπόθεση της παρακολούθησης (opinion poll).
Η δημοσκόπηση αυτή μας δείχνει ότι «καίγεται» - σε εισαγωγικά η λέξη γιατί ήταν ανύπαρκτο - το σενάριο της μητσοτάκειας «τερατογένεσης», αφού ο Γιάνης μένει εκτός Βουλής με 2,1%.
Είναι έκπαλαι διαπιστωμένο ότι η κοινή γνώμη δεν αλλάζει με ρυθμούς δημοσιογραφικής ταχύτητας τις επιλογές της, αλλά όταν αλλάξει κατασταλάζει για καιρό. Και αυτό εφόσον δεν συμβεί κάτι έκτακτο που θα της προκαλέσει σοκ. Αυτό συνέβη με το μνημόνιο, το ίδιο και με την προδοσία του δημοψηφίσματος από τον Τσίπρα και την υπογραφή του δικού του μνημονίου. Τρεις μήνες μετά, αρχές του 2016 η πυξίδα των δημοσκοπήσεων έδειχνε Μητσοτάκη, και εξακολουθεί να δείχνει. Αν θα κινδυνέψει ο τελευταίος θα οφείλεται όχι στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά πάλι σε ένα ενδεχόμενο νέο σοκ, όπως αυτό της ενέργειας.
Το Bloomberg δημοσίευσε απελπιστικά σενάρια για την Ευρώπη που προετοιμάζεται για μπλακάουτ στο φόντο του χειμερινού ενεργειακού χάους. Όμως ο ήπιος χειμώνας της χώρας μας ενδεχομένως να συμβάλει ώστε να διέλθουμε χωρίς μεγάλες επιπτώσεις την ενεργειακή μας επάρκεια. Θα υπάρχει όμως ο σίγουρος δολιοφθορέας, η ακρίβεια, που ήδη δείχνει τις επιθετικές της διαθέσεις στο λαϊκό πορτοφόλι.
Ο Τσίπρας κατά τη χθεσινή του ομιλία προσπάθησε (και στη σημερινή συνέντευξη το ίδιο θα κάνει) να πείσει ότι είναι εν αναμονή πρωθυπουργός.
Το πρόβλημά του είναι διττό: Έχουν περάσει μόνο τρία χρόνια και κάτι από την διακυβέρνησή του, και δεν έχει ακόμη σβηστεί η μνήμη της. Όταν κάνει ανοίγματα στη μεσαία τάξη (αυτή που κατά τον Πολάκη την… «γ…σε») δεν ακούγεται πειστικός. Η συρρίκνωση της όποιας οικονομικής της ευμάρειας μέσω της εξοντωτικής φορολογίας, εξακολουθεί να θρέφει τη δυσπιστία και να δημιουργεί αποτρεπτικά αναχώματα στην αποδοχή του, όσο και να προσπαθήσει να πείσει ότι αυτή τη φορά ωρίμασε και οι υποσχέσεις του είναι κοστολογημένες (από ταμείο που το διαχειρίζεται άλλος).
Το δεύτερο πρόβλημά του είναι η συσσώρευση της στήριξης μειοψηφικών πολιτικών, από το 2019 και εντεύθεν, σαν αλλεπάλληλα κύματα αποσαρθρώνουν το προφίλ ενός κόμματος που θα ήθελε να έχει χαρακτηριστικά κυβερνησιμότητας.
Χθες έδωσε ρέστα κατά την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη.
Επανακρατικοποίησε τη ΔΕΗ (που ο ίδιος της έβαλε ταμπέλα «Πωλείται»), επανέφερε την 13η σύνταξη (και νομίζαμε ότι το είχε κάνει το 2019), αύξησε το αφορολόγητο όριο (που το είχε υποσχεθεί στις 12.000 και το κατέβασε στις 7.500), αύξησε τον κατώτατο μισθό στα 800 ευρώ, κατέβασε στις 35 ώρες την εργασία, μείωσε ΕΦΚ στα καύσιμα και κατάργησε την καταβολή ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο, μείωσε ΦΠΑ στα τρόφιμα (που τον είχε αυξήσει από το 14% στο 24%), αντιμετώπισε το ζήτημα του ιδιωτικού χρέους, σταμάτησε την «τιμωρητική» αναστολή των υγειονομικών (για τους ανεμβολίαστους λέει), αύξησε το αναπηρικό επίδομα (που το είχε μειώσει ντροπιαστικά), δημιούργησε προσβάσιμες γειτονιές σε 20 πόλεις (ως πολιτικός μηχανικός μάλλον), προσέλαβε 15.000 υγειονομικούς στην τριετία, έδωσε πρώτο μισθό στους γιατρούς 2.000 ευρώ, κατάργησε την ελάχιστη βάση εισαγωγής (για να ξαναδούν τα σουβλατζίδικα και μπαρ της επαρχίας «φοιτητές» άνευ φοίτησης), παρενέβη στο χρηματιστήριο ενέργειας (που ο ίδιος νομοθέτησε), ενίσχυσε τη ρευστότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, «απλοποίησε» τη διαδικασία πολιτογράφησης μεταναστών (για να έχει εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους), κατήγγειλε ότι το μετρό Θεσσαλονίκης είναι ανέκδοτο (ενώ όταν εγκαινίαζε τους μουσαμάδες δεν ήταν), δεν είπε τίποτα για άμυνα (έχουμε το διεθνές δίκαιο άλλωστε ως όπλο), ούτε για προσέλκυση επενδύσεων.
Κάποιος παλαιοπασόκος του σφύριξε και επανέφερε την ΑΤΑ («Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή» του 1982 του Αντρέα εν έτει 2022. Τέτοια φρεσκαδούρα !! ). Δικαίως βέβαια αφού... «λεφτά υπάρχουν». Οπότε με τη δραστική παρέμβασή του θα μας καταστήσει ευτυχείς κατοίκους μιας λωτοφάγου «γης της επαγγελίας».
Δεν σχολιάζουμε λεπτομερειακά τις εξαγγελίες του. Δουλειά του λαού είναι να τον κρίνει, όχι δική μας (και αν το κάναμε σποραδικά και παρενθετικά για κάποιες, ήταν για το μέγεθος της πρόκλησης). Εντυπωσιακός όμως και θλιβερός για τον ίδιο, ήταν ο σαρκασμός που ακολούθησε τις εξαγγελίες του στα social media. Και έδειξε το μέτρο της πειθούς που έχει απολέσει - και την οποία προσωπικά αμφιβάλουμε αν θα επανακτήσει ως τις εκλογές.
Ο ίδιος το γνωρίζει βέβαια. Το τελικό δίλημμα που έθεσε στον λαό ήταν: «Αγία Οικογένεια ή προοδευτική διακυβέρνηση». Όχι δηλαδή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ανδρουλάκης, η αλτέρα παρς των «προοδευτικών δυνάμεων», μπορεί να μην αυξάνει τα ποσοστά του, αλλά με αυτά που του έχουν μείνει ως πολιτική πρόσοδος από τους ακλόνητους ΠΑΣΟΚους οι οποίοι δεν μήδισαν, θα τον περιμένει στη γωνία…
