Με μία ολιγόλογη ανακοίνωση ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ανακοίνωσε το τέλος της κοινοβουλευτικής του διαδρομής και τη μη συμμετοχή του στις επόμενες εκλογές.
Η απόφασή του αυτή, αιωρούνταν ως φήμη το τελευταίο διάστημα, ωστόσο η επίσημη ανακοίνωσή της, ήταν εκείνη που πυροδότησε τη φαντασία πολλών και άρχισε, ως συνήθως, η κατασκευή διαφόρων σεναρίων, σχετικά με το πολιτικό μέλλον του πρώην πρωθυπουργού.
Ο ίδιος, μας είχε συνηθίσει σε μία παράξενη, για πολιτικό σιωπή, τα τελευταία χρόνια και πολλοί ήταν εκείνοι που προσπαθούσαν να διερμηνεύσουν τους χρησμούς των διαφόρων «κύκλων» του.
Η αλήθεια είναι πως ο πρώην πρωθυπουργός ποτέ δεν θέλησε να υποσκάψει την ενότητα του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του. Παρέμεινε αινιγματικά σιωπηλός, ακόμη και όταν διατυπώνονταν αιτιάσεις σχετικά με την κατάσταση της οικονομίας, όταν παρέδωσε την εξουσία στο διάδοχό του, γόνο της άλλης μεγάλης πολιτικής δυναστείας της μεταπολίτευσης. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που του χρεώνουν τη «χαλαρή» στήριξη του «Ναι» στο οπερετικό δημοψήφισμα του Σύριζα, το μοιραίο καλοκαίρι του 2015, αλλά και τις διαρροές του περιβάλλοντός του, με τις οποίες άφηνε περιθώρια «δοκιμής» του ταλαντούχου κ. Τσίπρα εκείνη την εποχή.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, είτε όντως οι διαρροές αυτές απηχούσαν τις απόψεις του, είτε ήταν κατασκεύασμα ευφάνταστων που, κατά τις φήμες, αποτελούσαν το περιβάλλον του, η σιωπή του κ. Καραμανλή καταγράφηκε στη συλλογική συνείδηση της εποχής μας.
Η χθεσινή του απόφαση, σαφώς διευκολύνει τον νυν πρωθυπουργό, ο οποίος αντέδρασε αστραπιαία και πολιτισμένα με μία λιτή ευχαριστήρια ανακοίνωση.
Ενδιαφέρον, όμως, έχει, ο επιθετικός προσδιορισμός που χρησιμοποίησε ο πρώην πρωθυπουργός, λέγοντας πως θέτει τέλος στην «κοινοβουλευτική» του διαδρομή. Είναι προφανέστατο πως η κοινοβουλευτική του διαδρομή μπορεί να ολοκληρώθηκε, μα κάθε άλλο παρά σημαίνει και την έξοδό του από τον πολιτικό στίβο.
Και στο σημείο αυτό, αρχίζουν οι εικασίες και τα σενάρια, πολλά από τα οποία θα διαβάζουμε το επόμενο διάστημα με συμμετοχή ή μη των διαφόρων «κύκλων» του.
Από καιρό, έχει ξεκινήσει μία συζήτηση σχετικά με το «εθνικό κεφάλαιο» που λέγεται Κώστας Καραμανλής. Το κατά πόσο υπάρχει ή όχι ένα τέτοιο κεφάλαιο, συνήθως είναι έργο των ιστορικών μετά την πάροδο πολλών ετών και την πολυτέλεια της προσέγγισης της ιστορικής πραγματικότητας με νηφαλιότητα, χωρίς τον πειρασμό της προσαρμογής της πραγματικότητας στις ανάγκες της συγκυρίας.
Ο κ. Καραμανλής είναι σχετικά νέος για να αποχωρήσει από τον πολιτικό στίβο. Οι οπαδοί του θα ήθελαν να τον δουν να παρεμβαίνει στα πολιτικά πράγματα της πατρίδας, θεωρώντας πως αυτός και μόνο αυτός εκπροσωπεί τον πυρήνα των ιδεολογικών προταγμάτων της παράταξης και αποτελεί τον αυθεντικό κληρονόμο του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του.
Το παράξενο είναι πως, περίπου την ίδια άποψη, αλλά για ιδιοτελείς σκοπούς, έχει και ο έτερος πόλος του ασθενικού δικομματισμού της εποχής μας, ο Σύριζα, στον οποίο ως γνωστό το πάνω χέρι, έχει μια ομάδα που δε διακρίνεται για την προσήλωσή της στις αρχές και αξίες της παράταξης που θέλει να εκπροσωπεί και φημίζεται για την τυχοδιωκτική προσέγγισης της πολιτικής πραγματικότητας.
Η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές, μεταξύ των άλλων θα αντιμετωπίσει και το ζήτημα της εκλογής νέου προέδρου της Δημοκρατίας, πράγμα που από σήμερα, φαίνεται, ότι απασχολεί πολλούς, για την έντονη συμβολική σημασία του/των προσώπων που θα προταθεί/ουν για το αξίωμα αυτό.
Είναι πικρή η εμπειρία της πολιτικής σκηνής και της ελληνικής κοινωνίας από τις εκλογές του ανώτατου άρχοντα κατά τη διάρκεια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, παρά τις περιορισμένες αρμοδιότητες που έχει αυτό το αξίωμα μετά τη συνταγματική αναθεώρηση που έγινε επί κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ και την εδραίωση ενός πρωθυπουργικού συστήματος διακυβέρνησης, χωρίς ένα σύστημα θεσμικών αντίβαρων.
Θα θελήσει ο κ. Καραμανλής να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο παιχνίδι, το οποίο θα προκαλούσε πονοκεφάλους στο πολιτικό σύστημα και την ελληνική κοινωνία; Είναι κάτι που σήμερα κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με την ελάχιστη βεβαιότητα.
Τα σενάρια άρχισαν ήδη να κυκλοφορούν από ειδήμονες και μη, πυροδοτώντας τις φαντασιώσεις πολλών για μια ρεβάνς σε ένα πολιτικό παιχνίδι που θα κριθεί στις επόμενες διπλές εκλογές.
Εκείνο που είναι σίγουρο, είναι πως ο κ. Κ. Καραμανλής, έχοντας επιδείξει μέχρι σήμερα μία ιδιαίτερη φροντίδα για την υστεροφημία του, θα περιμένει να δει πώς και πού θα καθίσει ο κουρνιαχτός που θα σηκωθεί από τις διπλές εκλογές, θα μελετήσει το συσχετισμό δυνάμεων αλλά και τις διαθέσεις της ελληνικής κοινωνίας, η οποία άλλαξε δραματικά την τελευταία δεκαετία και θα αποφασίσει αν το τέλος της κοινοβουλευτικής του διαδρομής, θα σημάνει και το αντίστοιχο τέλος της ανάμειξής του στην πολιτική, έστω και από το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Η ελληνική πολιτική ιστορία, άλλωστε, έχει πολλά παραδείγματα, ολικής επαναφοράς πολιτικών, οι οποίοι παρέμειναν επί μακρόν εκτός του πολιτικού στίβου.
