«Κάποιοι από μας μπήκαμε στην πολιτική, αποφασισμένοι ότι θα κληθούμε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις, ο καθένας με βάση την αυτοτοποθέτησή του, το είναι του και τις βαθιά εδραιωμένες πεποιθήσεις του. Είναι, εκ των πραγμάτων, μια από αυτές τις στιγμές. Η κυβέρνηση δεν διστάζει να φέρει, προς ψήφιση, ένα νομοσχέδιο που αποκαθιστά μια αδικία και μέσω του οποίου δίνουμε το χέρι σε συμπολίτες μας, αντί να τους κουνάμε το δάχτυλο», ανέφερε ο Κυριάκος Πιερρακάκης, υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, σε παρέμβασή του, στη συζήτηση που εξελίσσεται στην ολομέλεια για την ισότητα στον πολιτικό γάμο.
Ο υπουργός Παιδείας κάλεσε τις πολιτικές δυνάμεις να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο, «κυρίως, γιατί η ασφάλεια, η σταθερότητα και ευτυχία κάθε παιδιού είναι υποχρέωση». Ο κ. Πιερρακάκης ανέφερε ότι η θεσμική αναγνώριση της ισότητας δικαιωμάτων των παιδιών συνιστά αντίδοτο και η εξάλειψη των διακρίσεων στα σχολεία είναι προφανώς, προτεραιότητα στο υπουργείο Παιδείας. Έστειλε όμως και ένα μήνυμα στην Εκκλησία.
Σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία του δυτικού κόσμου, δεν έχει πολλές φορές κανείς την ευκαιρία να νομοθετήσει, υπέρ της άρσης των διακρίσεων και της επέκτασης των δικαιωμάτων, ανέφερε ο υπουργός Παιδείας για να σημειώσει, υπό το πρίσμα αυτό, ότι «η συνεδρίαση αυτή έχει των πραγμάτων ιστορικών χαρακτήρα».
«Η άρση των διακρίσεων και η επέκταση των δικαιωμάτων είναι σε δύο γραμμές, η ιστορία της δύσης στην οποία ανήκουμε. Το αποτέλεσμα είναι ότι μέσω όλης αυτής της διαχρονικής επέκτασης των δικαιωμάτων, που έχουν όλα τα ελαττώματα και όλα τα προβλήματα που μπορεί να τις χαρακτηρίζουν, οι κοινωνίες και δημοκρατίες στις οποίες ζούμε σήμερα είναι πολύ καλύτερες από εκείνες του παρελθόντος, γιατί οι πολίτες απολαμβάνουν πολύ περισσότερα δικαιώματα, πολύ περισσότερες ελευθερίες», είπε ο Κυριάκος Πιερρακάκης και πρόσθεσε ότι κάθε ηθικό θέμα θα πρέπει να το αξιολογεί κανείς βλέποντας τον εαυτό του στη θέση του οποιουδήποτε άλλου και να κρίνει την εξέλιξη, με βάση εκείνο το σενάριο, για οποιαδήποτε απόφαση. «Είναι ο ηθικός κανόνας, να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του άλλου, η ενσυναίσθηση, ως ηθική αξία», είπε ο υπουργός Παιδείας και, υπό την έννοια αυτή, τόνισε ότι το ηθικό πρόσημο και η αξία αυτού του νομοσχεδίου είναι αυταπόδεικτη.
Ο υπουργός επισήμανε ότι από το 1946, άνδρες μόνοι και γυναίκες μόνες υιοθετούν και μεγαλώνουν παιδιά. Κάποιοι από αυτούς, στη συνέχεια μπορεί να ζήσουν με ανθρώπους διαφορετικού φύλου, επικυρώνουν τη σχέση τους, κατοχυρώνουν τα παιδιά τους με ένα γάμο, και κάποιοι άλλοι μπορεί να ζουν και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με άτομα του ιδίου φύλου, όμως ελλείψει της δυνατότητας του πολιτικού γάμου, δεν έχουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους πρόσβαση σε κρίσιμα δικαιώματα.
«Η θεσμοθέτηση της ισότητας στον πολιτικό γάμο, έρχεται να προσφέρει στα παιδιά αυτά αστικά δικαιώματα και την ίδια νομική προστασία, με την οποία μεγαλώνουν τα παιδιά ετερόφυλων ζευγαριών. Δεν μπορούμε να δείξουμε αδιαφορία στα παιδιά αυτά», είπε ο Κυριάκος Πιερρακάκης.
Ο πυρήνας του προβλήματος που επιλύουμε είναι ότι δεν θέλουμε τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες και στερούνται της νομικής υποχρέωσης, ως προς τον έναν γονέα, να συνεχίσουν να είναι εκτεθειμένα σε κινδύνους-αν χαθεί ο αναγνωρισμένος γονιός, τα παιδιά καταλήγουν στο ίδρυμα-είπε ο υπουργός Παιδείας.
Ιδίως για τον τομέα ευθύνης του, ο κ. Πιερρακάκης είπε ότι «το μπούλινγκ, που υφίστανται αυτά τα παιδιά στο σχολείο, θα λειανθεί, αν πάψει η κοινωνία μας να τα αντιμετωπίζει διαφορετικά. Η θεσμική αναγνώριση της ισότητας δικαιωμάτων των παιδιών συνιστά αντίδοτο και η εξάλειψη των διακρίσεων στα σχολεία είναι προφανώς, προτεραιότητα στο υπουργείο Παιδείας», γιατί ο εκφοβισμός εξαπλώνεται εκεί που νομιμοποιείται η ύπαρξη των προκαταλήψεων και ο ισχυρότερος ρυθμιστικός θεσμός δεν είναι άλλος από το κράτος.
Ο υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού αναφέρθηκε και στην Εκκλησία, λέγοντας:
«Οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας, οι ρόλοι τους είναι διακριτοί. Αλλά οφείλουν να χαρακτηρίζονται διαχρονικά, από τον όρο συναλληλία. Αυτό σημαίνει ότι έχουν θεσμικά αποτυπωμένους ρόλους στο Σύνταγμα αλλά πρέπει να υπάρχει συναλληλία, μεταξύ τους, για να ασκήσουν αυτούς τους ρόλους, σε πληρότητα. Παρά το γεγονός ότι ενίοτε μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις, οφείλω να τονίσω ότι τιμούμε και σεβόμαστε την Εκκλησία και για το γεγονός ότι έχει αποδείξει ότι οι διαφωνίες, σε ηθικό ενίοτε επίπεδο, με ανθρώπους και ομάδες, δεν ισοδυναμεί με αποκλεισμό των ανθρώπων και των ομάδων αυτών από τις τάξεις της. Δεν αποκλείει οποιονδήποτε δεν συμβαδίζει, με πλευρές του χριστιανικού ηθικού κώδικα, από την είσοδο στην Εκκλησία, δεν του στερεί το δικαίωμα στην ελπίδα της θρησκείας. Η στάση αυτή συμβάλλει στην κοινωνική ειρήνη, στην κοινωνική συνοχή, στην κοινωνική πρόοδο».
