Κ. Σακελλαροπούλου για ΟΚΑΝΑ: Μετατρέποντας τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης σε μονοπάτι ελπίδας
facebook
facebook

Κ. Σακελλαροπούλου για ΟΚΑΝΑ: Μετατρέποντας τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης σε μονοπάτι ελπίδας

Στο σημαντικό έργο που επιτελεί ο Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών-ΟΚΑΝΑ σχεδόν τριάντα χρόνια, μετατρέποντας τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης σε μονοπάτι ελπίδας, καθώς και στις νέες δράσεις του για την προσέγγιση και βοήθεια των τοξικοεξαρτημένων πάντα με σεβασμό στην αξιοπρέπεια του δοκιμαζόμενου συνανθρώπου μας, αναφέρεται η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου με ανάρτησή της στο Facebook. 

Η κ. Σακελλαροπούλου περιγράφει την προσωπική της εμπειρία από τη συμμετοχή της στη δράση της ομάδας Streetwork του ΟΚΑΝΑ, καθώς μαζί με τον Πρόεδρο του Οργανισμού Αθανάσιο Θεοχάρη, τον αντιπρόεδρο Αθανάσιο Δημητριάδη, καθώς και στελέχη του οργανισμού ακολούθησαν μια τυπική διαδρομή της ομάδας Streetwork του ΟΚΑΝΑ, στην περιοχή του Μεταξουργείου, στους δρόμους πίσω από το Εθνικό Θέατρο και πέριξ του Πανεπιστημίου, στις διακεκαυμένες ζώνες της χρήσης.

Όπως επισημαίνει «είδαμε πόσο ανταποκρίνονται στις πρωτοβουλίες του ΟΚΑΝΑ οι τοξικοεξαρτημένοι, πόσο αναγνωρίζουν το γεγονός ότι για τους θεραπευτές και τους εθελοντές του οργανισμού είναι ορατοί, είναι πρόσωπα, υποκείμενα δικαιωμάτων, όπως ο καθένας μας» και προσθέτει «Πλησιάζοντας τους χρήστες στη βάση της ισοτιμίας, με σεβασμό στην ανθρώπινη αξία τους, δημιουργούν μια σταθερή σχέση, έναν ισχυρό κοινωνικό δεσμό, πρώτο βήμα για την οριστική απεξάρτηση και την ομαλή επανένταξή τους στην κοινωνία».

Αναλυτικά η ανάρτηση της κ. Σακελλαροπούλου:

«Ανώνυμες σκιές στο χάος της μεγαλούπολης, εθισμένες σε ουσίες, αδιάκοπα περιφερόμενες σε αναζήτηση της δόσης τους. Νέοι άντρες και γυναίκες, καθηλωμένοι σε ένα ακινητοποιημένο παρόν. Τους βλέπουμε στα πάρκα, στις γωνιές των δρόμων, στα στενά του κέντρου, μας συγκλονίζει αυτή η σπατάλη ζωής, η περιθωριοποίηση, η μοναξιά, η εξαθλίωση. Και αισθανόμαστε ανήμποροι να βοηθήσουμε, μπροστά στην άρνηση ή την αδυναμία τους να προσεγγίσουν ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες ή και υγειονομικές δομές. Όμως οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μόνοι. Έχουν κοντά τους εκείνους που αφιερώνουν χρόνο και ψυχικό απόθεμα για να τους στηρίξουν με κάθε τρόπο.

Σχεδόν τριάντα χρόνια τώρα, ο Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών - ΟΚΑΝΑ βρίσκεται κοντά στους χρήστες, δημιουργώντας ξενώνες και στέκια, οργανώνοντας δράσεις που αποσκοπούν να τους προσφέρουν ανακούφιση, ενημέρωση, συνθήκες ασφαλούς χρήσης - τόσο για τη διασφάλιση της υγείας τους όσο και για την αποφυγή της διασποράς μεταδιδόμενων νοσημάτων - φροντίδα για την ατομική υγιεινή, τη σίτιση και την ένδυσή τους και κυρίως κινητοποίηση για την ένταξή τους σε προγράμματα απεξάρτησης. Είναι μια προσπάθεια που πρέπει να ενισχυθεί και να διευρυνθεί. Η διεύρυνση των υφισταμένων δομών, και η συνεχής υποστήριξή τους, θα απομακρύνει τους εξαρτημένους συνανθρώπους μας από τον δρόμο, παρέχοντάς στους ίδιους ασφάλεια, κατευνάζοντας τις δικαιολογημένες ανησυχίες των περιοίκων, αποτρέποντας παραβατικές συμπεριφορές που συχνά υποδαυλίζονται από τα κυκλώματα του ναρκεμπορίου. Θα μετατρέψει τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης σε μονοπάτι ελπίδας.

Ακολουθώντας, μαζί με τον πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ Αθανάσιο Θεοχάρη, τον αντιπρόεδρο Αθανάσιο Δημητριάδη και τα στελέχη του οργανισμού Λίτσα Λαγάκου και Χριστίνα Συργκάνη, μια τυπική διαδρομή της ομάδας Streetwork του ΟΚΑΝΑ, που την αποτελούσαν ο Αλέξανδρος Βλάχος, ο Νίκος Μαργαρίτης, ο Ανδρέας Συντρίκος και η Κωνσταντίνα Καρανίκα, στην περιοχή του Μεταξουργείου, στους δρόμους πίσω από το Εθνικό Θέατρο και πέριξ του Πανεπιστημίου, στις διακεκαυμένες ζώνες της χρήσης, είδαμε πόσο ανταποκρίνονται στις πρωτοβουλίες του ΟΚΑΝΑ οι τοξικοεξαρτημένοι, πόσο αναγνωρίζουν το γεγονός ότι για τους θεραπευτές και τους εθελοντές του οργανισμού είναι ορατοί, είναι πρόσωπα, υποκείμενα δικαιωμάτων, όπως ο καθένας μας. Αυτή η αίσθηση της ευθύνης και της αλληλεγγύης προς τον άλλον που κινεί τους ανθρώπους του ΟΚΑΝΑ και τους ωθεί να προσφέρουν, είναι μια απάντηση στην αποξένωση και την κοινωνική αλλοτρίωση. Πλησιάζοντας τους χρήστες στη βάση της ισοτιμίας, με σεβασμό στην ανθρώπινη αξία τους, δημιουργούν μια σταθερή σχέση, έναν ισχυρό κοινωνικό δεσμό, πρώτο βήμα για την οριστική απεξάρτηση και την ομαλή επανένταξή τους στην κοινωνία».