Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βάλει κατά των δημοσκοπήσεων και των Μέσων Ενημέρωση προκειμένου να δίνει ένα άλλοθι στον εαυτό του και ένα υποτιθέμενο εργαλείο αντιπαράθεσης στους οπαδούς του. Είναι λογικό στην πολιτική έρημο που διανύει και συνδυάζεται με τη νέα προσπάθεια ανάδειξης δήθεν σκανδάλων και διαφθοράς. Μόνο που τελικά τα ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων καταγράφουν πως το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν αρέσει πια, πολλές φορές και στους... ψηφοφόρους του.
Με αντιπολίτευση από το... twitter, την ανάδειξη θεμάτων ανύπαρκτων ή και αδιάφορων για την κοινωνία και με μια εμμονική λογική απέναντι σε όλους όσοι δεν πηγαίνουν με τα νερά του το μόνο που καταφέρνει είναι να χάνει και αυτά «που κερδίζει» όταν η φθορά της κυβέρνησης, τα λάθη ή και οι παραλείψεις επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να αναθαρρεί βλέποντας τα ποσοστά του να ανεβαίνουν, έστω και ελάχιστα.
Η δημοσκόπηση της εταιρείας Marc αυτό ακριβώς αναδεικνύει. Πως μέσα σε διάστημα 20 ημερών ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τα έστω μικρά ποσοστά που κέρδισε τόσο από τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου όσο και από την απέλπιδα προσπάθεια συσπείρωσης έναντι ενός ακροδεξιού αόρατου εχθρού, όχι στα εξωκοινοβουλευτικά... έδρα αλλά στην τάξη της Ν.Δ.
Το παραμύθι πλέον δεν έχει δράκο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με δύο κινήσεις πήρε πίσω τα... χαμένα αφήνοντας τον Αλέξη Τσίπρα να αναζητά μια προοδευτική κυβέρνηση μέσα από ένα αντιδεξιό – αντικυβερνητικό μέτωπο που χτίζεται στην άμμο μέσα από προτάσεις εξεταστικών επιτροπών, όπως αυτή που αφορά τη «χειραγώγηση της κοινής γνώμης» από την κυβέρνηση.
Οι πολίτες γυρνούν την πλάτη και σε όσους τους υποτιμούν. Και δείχνουν να συμφωνούν με τον Ναόμ Τσόμσκι ο οποίος χαρακτηρίζει ως προσπάθεια της κοινής γνώμης, μεταξύ άλλων, και τη στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά. Κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κατά κόρον αφήνοντας να εννοηθεί πως οι πολίτες - ψηφοφόροι είναι άβουλα όντα που άγονται και φέρονται από ΜΜΕ και δημοσκοπικές εταιρείες. Ουδείς ξεχνά άλλωστε το γεγονός πως ο μέντορας και στενός συνεργάτης του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέκος Φλαμπουράρης είχε απευθυνθεί στους ψηφοφόρους λέγοντας πως «δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν» το 2019.
Ίσως, φταίει φυσικά και το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι σε ποσοστό 76,6% κρίνει αρνητικά την αντιπολίτευση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, αμφισβητώντας ουσιαστικά τη λογική των υψηλών τόνων, της εμφυλιοπολεμικής ρητορικής, το Όχι σε όλα και κυρίως την απόφαση της Κουμουνδούρου να βγαίνει στο πεζοδρόμιο με κάθε ομάδα που αντιδρά στις αποφάσεις της κυβέρνησης, παρότι έρχονται σε αντίθεση με την κοινή θέση και στάση.
Αυτό που αδυνατεί ενδεχομένως να συνειδητοποιήσει η αξιωματική αντιπολίτευση, ίσως όχι μόνο αυτή, είναι το γεγονός πως η κοινωνία φεύγει μπροστά, αναζητεί διέξοδο στα προβλήματα και λύσεις κόντρα στη στείρα άρνηση και «ανένδοτους» αγώνες προηγούμενων χρόνων ενδεχομένως και περασμένων αιώνων. Αναζητεί και τον τρόπο με τον οποίο η χώρα θα επανακάμψει χωρίς φοβικά σύνδρομο έναντι φίλων αλλά και... εχθρών.
Η ουσία είναι πως όσο ο ΣΥΡΙΖΑ και διά του αρχηγού του αναζητεί κοινά μέτωπα είτε «αντιδεξιά» είτε «αντιδημοσκοπικά» οι πολίτες τους προσπερνούν κλείνοντας αυτιά και μάτια στις σειρήνες των πλατειών και των στείρων αντιπολιτευτικών τακτικών. Και ενώ το μήνυμα είναι πως πλέον δεν «αρέσει» εμμένει, χωρίς καμία αλλαγή να «παρενοχλεί» αναζητώντας μια φθορά που δεν έρχεται και διεκδικώντας μια οργή που συναντά μόνο στα συνδικάτα και τους εργατοπατέρες λόγω της απώλειας του πολυετούς κεκτημένου της... συνδιοίκησης του κράτους.
