Του Αλέξανδρου Διαμάντη
Τέλος στην εργαλειοποίηση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας μπήκε χθες με την υπερψήφιση από 224 βουλευτές της αναθεώρησης του άρθρου 32 του Συντάγματος. Ο Αλέξης Τσίπρας με βαριά καρδιά και για να αποφύγει να ρίξει νερό στο μύλο της ηττοπάθειας που κυριαρχεί στο κόμμα του αναγκάστηκε να πει «ναι», εγκαταλείποντας τις προτροπές βουλευτών και συνεργατών να μεθοδεύσουν την καταψήφιση του εν λόγω άρθρου. Το σχέδιο της «δεξιάς παρένθεσης» εγκαταλείφθηκε άρον άρον αφού η κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα που επιχείρησε να στήσει. Τι πρακτικά, όμως, σημαίνει το γεγονός ότι η επόμενη Βουλή μπορεί να αλλάξει το άρθρο 32;
Η επόμενη κυβέρνηση με τη υπερψήφιση του άρθρου από τους 224 βουλευτές έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει το περιεχόμενο με τρόπο που θα καθιστά αποτρεπτική την όποια σκέψη εργαλειοποίησης του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας από την εκάστοτε Αξιωματική Αντιπολίτευση με γνώμονα μικροπολιτικά και μικροκομματικά συμφέροντα. Στη συγκεκριμένη χρονικά περίπτωση η επόμενη κυβέρνηση, δηλαδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκτά μια καθαρή τετραετία για να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα ανάκαμψης και ανάπτυξης της χώρας.
Ουσιαστικά τα χέρια της επόμενης κυβέρνησης λύνονται. Δεν θα κυβερνήσει υπό το φόβο ότι η αντιπολίτευση θα μπορέσει το 2020 να δημιουργήσει συνθήκες διάλυσης της Βουλής. Με αυτό τον τρόπο θα κριθεί αποκλειστικά από το έργο που θα παράξει στο τέλος της τετραετίας.
Πολιτικά, ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να πέσει στην παγίδα που ο ίδιος προσπάθησε να στήσει στη ΝΔ. «Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος», έλεγαν χθες στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά την επισημοποίηση του αποτελέσματος και εξηγούσαν ότι ουδέποτε ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε ότι η ΝΔ θα μπορούσε να υπερψηφίσει κάποιο άρθρο από την κυβερνητική πρόταση. «Εκτιμούσαν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΝΔ θα ''φοβηθεί'' την δήθεν δεσμευτικότητα και έτσι αιφνιδιάστηκαν», προσέθετε κορυφαίο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας.
Στόχος του Αλέξη Τσίπρα ήταν να περάσει μεν το άρθρο με πλειοψηφία αλλά να μην μπορεί να αναθεωρηθεί από την επόμενη Βουλή χωρίς 180 βουλευτές λόγω των διαφωνιών στο περιεχόμενό του. Ετσι θα διατηρούσε ως χαρτί το ενδεχόμενο να ρίξει την επόμενη κυβέρνηση κατά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Άλλωστε το έπραξε ήδη μια φορά προκειμένου να εκβιάσει πρόωρες εκλογές και να εκμεταλλευτεί την υπέρ του κόμματός του διαφορά που κατέγραφαν οι δημοσκοπήσεις. Με αυτόν τον τρόπο έφτασε στην πρωθυπουργία στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Έκανε χρήση ακριβώς αυτού του άρθρου του Συντάγματος που πλέον θα αναθεωρηθεί γλιτώνοντας τη χώρα από περιπέτειες.
Το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας είχε χρησιμοποιηθεί και από τον Γιώργο Παπανδρέου το 2009. Με διαφορετικό τρόπο όμως αφού ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε απορρίψει την πρόταση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να συμφωνήσουν στην επανεκλογή τού τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια και οι εκλογές να γίνουν μετά τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης. Η αντίδραση του Καραμανλή ήταν να παραιτηθεί η κυβέρνηση και η χώρα να πάει σε εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση, πλέον δημιουργούνται νέα δεδομένα σε ότι αφορά την πορεία της επόμενης κυβέρνησης. Το σχετικό άρθρο τελικά θα διαμορφωθεί, όπως το επιθυμεί η πλειοψηφία της επόμενης Βουλής, και σίγουρα σε μια κατεύθυνση ώστε να μην διαλυεται πρόωρα με τη συγκεκριμένη αφορμή. Υπενθυμίζεται ότι η πρόταση της ΝΔ είναι να γίνονται τρεις ψηφοφορίες ως εξής: Στην πρώτη να χρειάζονται 200 ψήφοι, προκειμένου να αναζητηθεί ευρεία πλειοψηφία, στην δεύτερη 180 και αν δεν βρεθεί συναίνεση στην τελευταία ψηφοφορία να εκλέγεται νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας με απλή πλειοψηφία 151 βουλευτών.
Όπως διαμορφώνεται το πολιτικό τοπίο η επόμενη κυβέρνηση θα διαθέτει καθαρό δρόμο μπροστά της για να ξεδιπλώσει την ατζέντα της. Παράλληλα, θα μπορέσει απρόσκοπτα και δίχως να απαιτείται κάποιους είδους οπισθοχώρηση, μπροστά σε απειλές της αντιπολίτευσης, να δείξει ότι η Ελλάδα οδεύει προς την σταθερότητα και την ανάπτυξη.
