Του Γιάννη Σιδέρη
Με τη διαμάχη για τον τρόπο εκλογής του αρχηγού της Κεντροαριστεράς, θα τολμούσαμε να πούμε, έστω και αν φανεί αδόκιμο, ότι δημιουργήθηκε μια νέα κατάσταση, ο… πληροφορικός λαϊκισμός!
Το ΠΑΣΟΚ άντεξε στα δύσκολα, όσο και με όσους άντεξε, παρέμεινε και θα παραμένει εντός Βουλής. Ουδεμία άλλη κίνηση του πέριξ χώρου, έδειξε να έχει τέτοια προοπτική. Το μεγαλύτερο των σχημάτων, το Ποτάμι, παρ'' όλη τη λάμψη του εντυπωσιακού ξεκινήματος, στέρευε και διέρρεε στις δίνες που βρέθηκαν στο ρου του, για λόγους που εδώ έχουν αναλυθεί - κατά την ταπεινή μας γνώμη πάντα (ανήθικα προβοκατόρικη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ που το στόχευσε ως το κόμμα του Μπόμπολα, οργανωτική ανυπαρξία στην επαρχία ως μοντερνιστική επιλογή του Σταύρου, κλειστό κύκλωμα εξουσίας περί τον αρχηγό, απειρία του ως προς την πολιτική δράση αλλά και αδυναμία του λαού να αποδεχτεί ένα κόμμα που ξέφευγε την πεπατημένη, και δε έταζε λαγούς με πετραχήλια, κλπ).
Η Γεννηματά είδε ότι το κόμμα της διασώζεται μεν, αλλά η οξείδωση που είχε επιφέρει η πολυετής θητεία του, η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ για τους δύο πρώην μεγάλους που «κατέστρεψαν τη χώρα», το γεγονός ότι τα όποια θετικά της παρουσίας τα εξάλειψε από τη μνήμη του κόσμου ο οδοστρωτήρας του μνημονίου, αποφάσισε το άνοιγμα προς τις ευρύτερες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και του Κέντρου. Πίστευε ότι θα έπνεε ζωογόνος αύρα ανανέωσης σε όλο το χώρο, σε ορμή, ιδέες, ενθουσιασμό, και με δεδομένη την ολοσχερή αποτυχία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα πρόβαλε εκ νέου στον πολιτικό ορίζοντα το άστρο μιας μετριοπαθούς Κεντροαριστεράς, με λελογισμένο λόγο και πραγματώσιμες στοχεύσεις.
Και ενώ αυτά περίμεναν οι πολίτες, τις ιδέες των αρχηγών, το όραμά τους για το νέο χώρο, τις προγραμματικές στοχεύσεις τους, άρχισε μια απίθανη μίζερη διελκυστίνδα περί της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.
Εν αρχή, κυρίως το Ποτάμι - φίλος ο Σταύρος αλλά φιλτάτη η αλήθεια – προσπάθησε να περάσει την άποψη ότι το ΠΑΣΟΚ δεν δέχεται την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Όταν αυτό απεδείχθη ως μη ισχύον, άρχισε η διαμάχη για το αν οι ψηφοφόροι θα πρέπει να ταυτοποιηθούν αυτοπροσώπως ή όχι. Ξεκίνησε μπαράζ αναρτήσεων και δημοσίευση άρθρων - και εδώ στο liberal του Γιώργου Μαυρωτά με το ερώτημα αν συνάδουν εκλογές με… face control!
Δεν θα υπεισέλθουμε στα τεχνικά της υπόθεσης γιατί χρειάζονται γνώσεις πληροφορικής που δεν τις έχουμε. Οι γνώμες για το αδιάβλητο διίστανται με τους Ποταμίσιους πρωτίστως να θεωρούν ότι μια τέτοια ψηφοφορία είναι δυνατή και εξασφαλίζει το αδιάβλητο, ενώ ακόμη και χθες η Φώφη Γεννηματά δήλωσε ότι «δεν υπάρχει διαφωνία για την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις, αυτό είναι το πρόβλημα». Αναφέρεται στην αυτοπρόσωπη παραλαβή του κωδικού και όχι στο αν θα γίνει ηλεκτρονική ψηφοφορία.
Προσωπικά - αν και δεν έχει σημασία – αποδεχόμαστε τον προβληματισμό του Ξενοφώνος Κοντιάδη, προέδρου του ιδρύματος Τσάτσου, ο οποίος με δυο άρθρα του στα ΝΕΑ υπενθύμισε, μεταξύ άλλων:
Η υπερανεπτυγμένη σε αυτά Εσθονία που εφαρμόζει την ηλεκτρονική ψηφοφορία, ζητεί αυτοπρόσωπη παρουσία για την παραλαβή μυστικού κωδικού. Παρόλα αυτά το πανεπιστήμιο Michigan και το βρετανικό Open Rights Group χαρακτήρισαν διαβλητή ακόμη και την εσθονική διαδικασία και συστείνουν κατάργηση του e-voting. Διερωτάται επίσης αν είναι τεχνοφοβικοί οι Νορβηγοί που πριν δυο Κυριακές ψήφισαν μόνο με φυσική κάλπη, ή αν είναι αδαείς οι Αμερικανοί, Ολλανδοί, Φιλανδοί και Αυστραλοί, που διστάζουν να την εφαρμόσουν. Υπενθυμίζει ότι Γερμανικό Συνταγματικό δικαστήριο ακύρωσε ηλεκτρονική ψηφοφορία σε ομόσπονδο κρατίδιο κρίνοντας ότι δεν πείθει τους πολίτες για το αδιάβλητο.
Ξεπερνώντας την εκτενή παρένθεση με τους προβληματισμούς του κ. Κοντιάδη (άλλωστε είναι υποκειμενική η αποδοχή του προβληματισμού του), ας περιδιαβούμε το νέο πληροφορικό λαϊκισμό που ενέσκηψε:
Στα κυριακάτικα φύλλα, καθόλα καλοπροαίρετοι αρθρογράφοι, μη έχοντας εγκύψει στο επίδικο της διαμάχης, καταφέρονταν κατά των «κομματικών μηχανισμών» (δηλαδή κατά του ΠΑΣΟΚ), που βρίσκονται πίσω από τις απαιτήσεις των καιρών, και τους συμβουλεύουν να ακούσουν την υπόκωφη βοή της τραυματισμένης αλλά υπαρκτής κοινωνίας (με το να αποδεχτούν ανυπερθέτως την άποψη του Ποταμιού, προφανώς).
Στα social media όλοι οι περί την Κεντροαριστερά, πλην ΠΑΣΟκων, τάσσονται υπέρ της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, άνευ προσωπικής ταυτοποιήσεως, ασμένως. Εiναι το νέο must, ο νέος πολιτικός μοντερνισμός που αυθορμήτως αποκτά οπαδούς. Όποιος αντιδρά είναι είτε παλαιοπασόκος, είτε εν γένει παλαιοκομματικός, που δεν έχει συλλάβει τα «μηνύματα των καιρών». Τέτοια υπέρμετρη λατρεία της πληροφορικής, ο γράφων δεν είχε ξανασυνατήσει.
Σε site πολιτικού προβληματισμού, εμφανίστηκαν άρθρα που, κατά το... ελευθερία ή θάνατος, διακήρυτταν «Ηλεκτρονική ψηφοφορία ή αποχή» - ενώ κανείς δεν είπε όχι στην ηλεκτρονική ψηφοφορία. Απευθύνονται στο ΠΑΣΟΚ προκαλώντας το «να μας αποδείξει ότι έχει αλλάξει νοοτροπία, ότι διδάχτηκε από τις τεράστιες ευθύνες του για τη χρεοκοπία της χώρας (σ.σ. όχι η ΝΔ του Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ τη χρεοκόπησε τη χώρα!) και κυρίως την πολιτική και πολιτιστική (χρεοκοπία). Να αποδείξει ότι πιστεύει πλέον σε έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό» (σ.σ. θα τα αποδείξει όλα αυτά αν δεχθεί την μη ταυτοποίηση των ψηφοφόρων δια της φυσικής τους παρουσίας!).
Και εν τέλει αν έτσι είναι το ΠΑΣΟΚ τι θέλουν μαζί του;
Απλώς βασιζόμενοι στον κορμό των σίγουρων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ , θέλουν να εμπλουτίσουν το ακροατήριο με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Βέβαια είναι υπό απορία, αφού δεν το κατόρθωσαν ως τώρα που είχαν τις ευκαιρίες, γιατί θα το πετύχουν τώρα; Φυσικά δεν αποκλείεται και η Γεννηματά, βασιζόμενη στην υπαρκτή δύναμη του οργανωμένου κόμματός της, να επιμένει γι'' αυτό το λόγο στην αυτοπρόσωπη παρουσία. Ωστόσο έχει τη λογική με το μέρος της – αυτή είναι ευθαρσώς είναι η άποψή μας.
Πέραν των τεχνικών θεμάτων, ο ψηφοφόρος για την εκλογή ενός αρχηγού κόμματος δεν είναι δείγμα του γενικού πληθυσμού που ψηφίζει υποψήφιους ενός talent show. Έχει υποτίθεται συγκεκριμένη πολιτική άποψη, διαπνέεται από ιδεολογία, προβάλει δια της συμμετοχής στην ψηφοφορία την επιθυμία να συμβάλει εμπράκτως στη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας. Αυτό θα απαιτήσει και ώρες προσωπικής προσφοράς σε εποχές εκλογικών αναμετρήσεων. Αν αυτός ο ψηφοφόρος βαριέται να πεταχτεί δυο ώρες για να πιστοποιήσει το πρόσωπό του, ποια θα είναι η πολιτική προσφορά του, πέραν της συμμετοχής στη ψηφοφορία με ενδεχόμενη διάθεση για χαβαλέ;
Πάντως οι ΠΑΣΟΚοι όταν βλέπουν στα social media αναρτήσεις του στυλ ή αυτό που προτείνουμε ή αποχή, τους απαντάνε «η ώρα η καλή».
Είναι προφανές ότι δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς το πείραμα. Η ψυχολογική διάσταση υπάρχει. Το ΠΑΣΟΚ, απ' ό,τι έδειξαν οι δυο τελευταίες αναμετρήσεις, θα διασωθεί, αυτοί θα χάσουν. Και όλο αυτό θα είναι η χαρά του Τσίπρα που θα εμφανιστεί ως οιονεί ηγέτης της Κεντροαριστεράς, μη υπάρχοντος αντιπάλου δέους!
