Η όπερα μπούφα του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται. «Θύελλα αντιδράσεων» σύμφωνα με το δημοσιογραφικό κλισέ που εδώ έχει αληθοφάνεια, ξεσήκωσε η απόφαση του Στέφανου για δραστικές αλλαγές στο κόμμα, τόσο στο όνομα όσο και στην οργανωτική δομή.
Ακόμη και ο ευρωβουλευτής Κ. Αρβανίτης, αποσπάστηκε από τη συνήθη ασχολία του, να εφευρίσκει κατηγορίες κατά της χώρας μας, κυρίως για το μεταναστευτικό, και ενδιαφέρθηκε για τα τραγελαφικά εσωτερικά του κόμματός του.
Σε ανάρτησή του βγάζει κραυγή απελπισίας, καταγγέλλοντας «Δεν πάει άλλο». Εξηγεί λέγοντας ότι «το μεγάλο, κοινό μας σπίτι, μπορεί να χωράει τους πάντες, αρκεί να το σέβονται». Μάλλον, όμως διαπιστώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και τόσο «κοινό τους σπίτι», ως προς την ιδιοκτησία. Γι’ αυτό και συνεχίζει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προσωπική επιχείρηση και δεν έχει ιδιοκτήτη» (βέβαια ώσπου να βγει ευρωβουλευτής δεν είχε διεκδικήσει τίτλους συνιδιοκτησίας από τον Κασσελάκη).
Επιφύλαξη διατηρούν και οι λεγόμενοι Kasselistas. Στιχουργός ονόματι Μωραίτης, λάβρος υποστηρικτής του Στέφανου και με μεγάλη επίδραση στο «echo chamber» των social media, ανήρτησε: «Δεν στηρίζω πια τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει άλλωστε. Δεν στηρίζω πια τον Στέφανο, αποδείχτηκε εξαιρετικά αφελής και χωρίς καμιά πολιτική συγκρότηση» (άργησε αλλά το κατάλαβε και αυτός. Όταν τα γράφαμε κάποιοι ήμασταν «Κουλίστας»).
Επιφυλακτικός ήταν ο πρωτομάστορας της νίκης Κασσελάκη στο συνέδριο, ο Νίκος Παππάς. Εξέφρασε την ελπίδα ότι θα εκπλήξουν θετικά οι προτάσεις Κασσελάκη στη ΔΕΘ εάν ως τότε ο πρόεδρος… «δεν έχει εκπέσει»!
Η πρόταση μομφής δεν επικρέμεται επί της κεφαλής του Στέφανου, μόνο από τον Πολάκη, αλλά και από τους «87» της επιρροής Τσίπρα. Η Ολγα Γεροβασίλη υποστήριξε ότι «ο ίδιος ο πρόεδρος θα έπρεπε να δώσει λύση και να θέσει τον εαυτό του στην κρίση των μελών…ο ίδιος διεκδικεί με τα μέλη μια αδιαμεσολάβητη σχέση».
Αυτό που αντιλήφθηκε η αντιπρόεδρος της Βουλής, είναι ότι ο πρόεδρος «έχει κάνει μια επιλογή για ένα μικρό προσωποπαγές κόμμα».
Επίσης, για υποτίμηση της λειτουργίας των οργάνων του κόμματος έκανε λόγο και ο πρώην επικεφαλής της Κ.Ο. Σωκράτης Φάμελλος. Το είπε αρκετά αγαπησιάρικα: «Ένα βασικό χαρακτηριστικό του κόμματος είναι να έχεις ομάδα που δίνει υπεραξία και να έχεις συντροφικότητα, να στέκεσαι δίπλα στον σύντροφό σου και να περνάς ένα μοντέλο στην κοινωνία». Σε αυτό, κατά τον εκδιωχθέντα «έχουμε κάνει βήματα προς τα πίσω. Αυτό περιλαμβάνει και τον Στέφανο Κασσελάκη»
Διττή η ένστασή μας. Ο κ. Φάμελλος θα μπορούσε να έχει δίκιο, εάν αυτά τα έλεγε πριν εκπαραθυρωθεί και αντικατασταθεί από τον Νίκο Παππά. Δεύτερη ένστασή μας είναι ότι ή κοροϊδεύει τον κόσμο με αυτά τα γλυκανάλατα που λέει, σαν να μην έχει καταλάβει τι εστί πολιτικό κόμμα.
Ένα πολιτικό κόμμα δεν είναι μια «αγκαλιά» που έλεγε και ο απολιτικός Στέφανος στο Περιστέρι. Ούτε είναι οργάνωση χριστιανόπουλων γεμάτων αγάπη για τον συνάθρωπο γενικώς. Είναι μια πολιτική ταξική οργάνωση που έχει σχέδιο για την κοινωνία. Τα μέλη της δρουν από κοινού όταν συμφωνούν για τον τρόπο του αγώνα, αλλά γίνονται σκληροί εχθροί όταν διαφωνούν.
Επειδή είναι σοβαρός άνθρωπος και θα έχει διαβάσει την ιστορία της Αριστεράς, θα γνωρίζει για τα ρόπαλα, τα μαχαίρια, τα τούβλα, τα βασανιστήρια και τα πηγάδια, που κατέληγαν οι σύντροφοι στην Τασκένδη και το Μπούλκες, ακριβώς λόγω ιδεολογικών διαφορών.
«To the point» ήταν ο πρώην Αναπληρωτής Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Βασιλειάδης. Δήλωσε ότι ο Στέφανος «μετατρέπει το κόμμα σε Κασσελάκης και φίλοι». Ζήτησε και αυτός προσφυγή στη βάση και «αν κερδίσει τις εκλογές εκ νέου θα μπορεί να προχωρήσει το σχέδιό του ανεπηρέαστα».
Εκείνο που δεν είναι κατανοητό σε μας, είναι γιατί χρειάζεται νέα «προσφυγή στη βάση» προκειμένου «να προχωρήσει το σχέδιό του ανεπηρέαστα»;. Μα μόλις ένα χρόνο πριν, στις 24/9 τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσαν τα κλειδιά του κόμματος στον νυν πρόεδρο.
Γιατί άραγε μια νέα προσφυγή στη βάση θα νομιμοποιούσε τον Στέφανο να κάνει ό,τι θέλει, ενώ δεν τον νομιμοποιεί η προηγούμενη που είναι ακόμη αρκετά φρέσκια, ηλικίας μόλις ενός έτους;
Απλώς γιατί βλέπουν ότι χάνουν το κόμμα, με την κατάργηση των οργανώσεων και τη θεσμική καθιέρωση της αδιαμεσολάβητης σχέσης του αρχηγού με τα μέλη. Τα μέλη, ψηφιακώ τω τρόπω, θα αποφασίζουν απευθείας για όλα τα σοβαρά θέματα (ουσιαστικά θα ψηφίζουν τις προτάσεις του αρχηγού).
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε κόμμα «Stefanos and friends», και οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του θα πρέπει να αρχίσουν από την αρχή να συγκροτήσουν νέο κόμμα!
