Οι λιπόψυχοι γίνονται τιμητές εκ των υστέρων στους εύκολους καιρούς. Εξέμεσε μίσος ο κατιμάς των σόσιαλ μίντια για τον Κώστα Σημίτη, πολλαπλασιάζοντας με μεγεθυντικό φακό τα όποια λάθη του και μηδενίζοντας τα θετικά του.
Ο Σημίτης έδωσε το παρών εμπράκτως στην αντίσταση κατά της χούντας, βάζοντας βόμβες περιορισμένη ισχύος για να μην προκληθούν θύματα, ως μέλος της «Δημοκρατικής Άμυνας», όπως μετεξελίχθηκε ο προοδευτικός «Ομιλος Παπαναστασίου».
Μαζί του ο ηρωικός Σάκης Καράγιωργας που έχασε σχεδόν όλη την παλάμη του κατά την κατασκευή της βόμβας στο υπόγειο του σπιτιού του, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, κ.α.
Και μόνο γι’ αυτή του τη δράση, όταν η Ελλάδα σιωπούσε - με δυσαρέσκεια για τη χούντα αλλά σιωπούσε - ο Κώστας Σημίτης άξιζε τον σεβασμό. Μια Ελλάδα ολίγων εύψυχων, η οποία μετά την πτώση της δικτατορίας βρέθηκε να έχει δέκα εκατομμύρια αντιστασιακούς, πολλοί εκ των οποίων, με εκ των υστέρων …επαναστατική λογοδιάρροια, έβριζαν τον Σημίτη ως δεξιό!
Ο Σημίτης, συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσε την ευρωπαϊκή λελογισμένη πλευρά του, που ασφυκτιούσε και αντιπάλευε τη λαϊκίστικη δημαγωγία του Αντρέα. Το 1979 ο Αντρέας τον «παραίτησε» από το πανίσχυρο Εκτελεστικό Γραφείο του κόμματος> Αιτία μια αφίσας που είχε κυκλοφορήσει με το σύνθημα: «Όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων, ναι στην Ευρώπη των λαών».
Ήταν ακόμη η εποχή του τριτοκοσμικού και τριτοκοσμικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό. Τότε που το ΠΑΣΟΚ ήταν υπέρ της εξόδου από την τότε ΕΟΚ (αφού «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ – ήταν - το ίδιο συνδικάτο»).
Άλλες αποπομπές του ήταν : Από τη θέση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας το 1987, αφού πρώτα διέσωσε την Οικονομία της χώρας. Επίσης, από τη θέση του υπουργού Βιομηχανίας καθώς ο Αντρέας τον αποδοκίμασε στη συνέντευξη της ΔΕΘ το 1995. Επί πλέον η διαγραφή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ μέσω επιστολής που δημοσίευσε ο ΓΑΠ στον Τύπο, επειδή τάχθηκε κατά της διενέργειας δημοψηφίσματος για τη «Συνθήκη της Λισσαβόνας» (τροποποίησε της ιδρυτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Ήταν όμως ο Πρωθυπουργός που ενέταξε τη χώρα στην ΟΝΕ, ενισχύοντας τη θέση της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό του το επίτευγμα κατηγορήθηκε, ίσως δικαίως, ότι βιάστηκε καθώς η Ελλάδα, οι υποδομές της, η οικονομία της, δεν ήταν ώριμες για τέτοιο άλμα. Αλλά «Αυτή είναι η Ελλάδα» όπως είχε πει στη Βουλή και ο ίδιος. Ποτέ δεν είναι έτοιμη αν δεν αναγκαστεί να γίνει έτοιμη.
Ο ίδιος από Παιδεία εκσυγχρονιστής, έδωσε τη μάχη των ταυτοτήτων απέναντι στον κοσμικό αρχηγισμό του Χριστόδουλου, τη θεούσα ΝΔ του Κώστα Καραμανλή και το μισό αντι-Σημιτικό ΠΑΣΟΚ - που αν και δε δήλωνε πιστό, ήταν υπέρ της αναγραφής θρησκεύματος γιατί «σεβόταν» τις παραδόσεις του λαού μας!
Η κυβέρνησή του πέτυχε και το αδιανόητο. Την ένταξη της διαιρεμένης Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αδιανόητο γιατί η επικρατούσα άποψη μεταξύ των εταίρων ήταν πως πρώτα θα λυθεί το πολιτικό πρόβλημα διαίρεσης της μεγαλονήσου και στη συνέχεια έπεται (οψέποτε) η ένταξη.
Ήταν επίσης ο Πρωθυπουργός των μεγάλων έργων, που έγιναν εξαιτίας των Ολυμπιακών Αγώνων, και που ναι, ξεκίνησαν με καθυστέρηση επειδή ο Σημίτης δεν πίστεψε ποτέ στον μεγαλοϊδεατισμό της ανάληψής τους. Λάθος του γιατί οι αγώνες ήταν ο εμβρυουλκός των έργων που ακόμη «θα γίνονταν» εάν η Πολιτεία δεν είχε αναγκαστεί να τα φτιάξει.
Λάθος του ήταν επίσης που μέσα στον ευρωπαϊκό κοσμοπολιτισμό του, δεν είχε κατανοήσει πλήρως το διακεκαυμένο γεωστρατηγικό σημείο της χώρας και την εγγενή επικινδυνότητα της Τουρκίας, η οποία τότε δεν είχε ξεδιπλώσει τόσο απροκάλυπτα την ονείρωξή της για «Γαλάζιες Πατρίδες» και «Πατρίδες της καρδιάς».
Ήρθαν όμως τα γεγονότα των Ιμίων, 15 ημερών πρωθυπουργός, να του υπενθυμίσουν ότι εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε. Και φυσικά να αναθεωρήσει, κατανοώντας ότι οι εξοπλισμοί δεν είναι μόνο αίτημα πολεμόχαρων στρατιωτικών και λαϊκιστών ηγετίσκων. Αφορούσαν την ύπαρξη της χώρας.
Ένα από τα προβλήματα που του καταλογίστηκαν επίσης, ήταν η υπόθεση του Χρηματιστηρίου. Όντως η Βαλκανική Ελλάδα έζησε κάτι πυρετικά «λαμπερό» και αφελώς ενθουσιώδες. Έρρεε «τσάμπα» χρήμα Η κυβέρνησή του βρέθηκε ανέτοιμη να το χειριστεί, αρκούμενη σε ανεπαρκείς έως και ανύπαρκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Όμως είναι κατευθυνόμενο ψεύδος να του αποδίδεται δόλια παρότρυνση προς στον κόσμο να «παίξει» στο χρηματιστήριο. Εκείνο που είχε δηλώσει στη συνέντευξη στη ΔΕΘ, είναι ότι «Εφόσον η οικονομία πηγαίνει καλά θα πηγαίνει και το χρηματιστήριο». Αυτό πολύ απέχει από διάθεση παρότρυνσης τζόγου στη Σοφοκλέους. (στον αντίποδα ως πιο άσχετος ο Τσίπρας, είχε αναρωτηθεί επί των δικών του ημερών «και τι έγινε αν κλείσει δυο - τρεις μέρες το χρηματιστήριο;»).
Αποσπασματική η ανωτέρω αναφορά στον Κώστα Σημίτη, τέμνει όσα σχολιάζει με κακεντρέχεια η κοινή γνώμη. Η κρίση ανήκει στην Ιστορία.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα του αναγνωρίσει ότι ώθησε μια θεσμικά και οικονομικά υστερούσα χώρα, σε ένα γενναίο βήμα ανολοκλήρωτου εκσυγχρονισμού.
