Του Γιάννη Σιδέρη
Η κατάσταση γίνεται αστεία, παρ' όλες τις τραγικές συνέπειές της. Το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού καταλογίζει στον Μητσοτάκη αντικοινωνικό μένος και γι' αυτό απαιτεί νέο μνημόνιο προκειμένου να ξεδιπλώσει (το αντικοινωνικό μένος). Η ένσταση θα ήταν δεκτή αν δεν είχε ήδη φέρει η κυβέρνηση το νέο συμπληρωματικό μνημόνιο υπό τον τίτλο «Συμπληρωματικό Μνημόνιο Συνεννόησης» στο οποίο έβαλε την υπογραφή της.
Με αυτό «φιξάρεται» η μείωση των συντάξεων από τον Ιανουάριο του 2019 ενώ επαφίεται στο ΔΝΤ η ευχέρεια να αποφασίσει το χρόνο μείωσης του αφορολόγητου! Παράλληλα γίνεται περεταίρω δρακόντειος ο ΕΝΦΙΑ, επιβάλλεται η πλήρης κατάργηση του ΕΚΑΣ, η μείωση του αριθμού των επικουρικών συντάξεων, η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού κενού με καινούργια μέτρα κλπ.
Πώς αντιδρά η κυβέρνηση; Τυμβωρυχώντας στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη!
Το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού καταλογίζει ανατριχιαστική άγνοια στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επειδή είπε ότι ο 17χρονος δεν ενδιαφέρεται να ψηφίσει με βάση το ποιος σκότωσε τον Λαμπράκη το 1963.
Πήραν φωτιά τα social media. Ξαφνικά θυμήθηκαν οι κυβερνητικοί τον Λαμπράκη, όχι ως ιστορία που πλήγωσε κάποτε τη δημοκρατία, ως ιερή παρακαταθήκη και κατευθυντήριο δίδαγμα που θα μας ωθήσει να αναφωνήσουμε «ποτέ πια», αλλά ως τρέχουσα καθοδηγούμενη γραμμή ψήφου των 17χρονων στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα!
Τα επιχειρήματα γνωστά. Οι εξορίες μετά τον εμφύλιο (ενώ αν είχαν κερδίσει οι άλλοι οι αντίπαλοι θα ήταν σε μεζονέτες όχι σε γκουλανγκ), η αποστασία (εδώ βέβαια η Συριζαίικη αριστερά επιστρατεύει αυτό που κατηγορεί: την Οικογενειακή Ευθύνη), τα τέκνα των γερμανοτσολιάδων (και εδώ οικογενειακή ευθύνη αλλά το χειρότερο είναι ότι όλοι οι δεξιοί χαρακτηρίζονται ως γερμανοτσολιάδες), η εκμετάλλευση του αίματος.
Ο τρόπος που το επιχειρεί η κυβέρνηση δεν παραπέμπει σε ευλαβικό αναστοχασμό πάνω στην ιστορία, δεν κάνει προσκύνημα στη μνήμη ενός αθώου θύματος σε άγριους καιρούς, από τους παρακρατικούς μηχανισμούς της αντικομμουνιστικής παράνοιας που ακολούθησε τον εμφύλιο, και βέβαια δεν επιχειρεί επιστημονική προσέγγιση. Αυτή γίνεται με βάσανο και μειλιχιότητα στα ησυχαστήρια των βιβλιοθηκών και στα εμβριθή συνέδρια των εξειδικευμένων επιστημόνων.
Επιχειρείται μια χυδαία εργαλειοποίηση της ιστορίας, προκειμένου να ενταχθεί ο μη κομμουνιστής, και λαμπρός άνθρωπος, Γρηγόρης Λαμπράκης, ιδεατά στο …ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ (καθότι ο γιος του Θεόδωρος ήταν υποψήφιος το 2012 με τη ΝΔ και μετά με το Ποτάμι!).
Είναι τραγικό! Η κυβέρνηση στέγνωσε από επιχειρήματα, ξέμεινε από οράματα, αδυνατεί να προβάλει αρθρωμένο λόγο και να συγκροτήσει σχέδιο για το αύριο της χώρας, και νεκρανασταίνει τους αδικοχαμένους. Βυθίζεται με ταχύτητα στο παρελθόν, χρησιμοποιεί τα κόκκαλα αυτών που έχασαν τη ζωή τους , ως φλάμπουρα, όχι αγώνα, αλλά εκλογικής επιβίωσης.
Συν τω χρόνω μοιάζει με αυτό που κατήγγειλε: Με την αλλόφρονη μισερή μετεμφυλιακή δεξιά, η οποία έβγαζε στη γύρα τα θύματα της ΟΠΛΑ, για να δαιμονοποιήσει και να ενοχοποιήσει κάθε αγνό αριστερό (και συνοδοιπόρο) που πίστεψε και στρατεύτηκε σε μια ανθρωπιστική ουτοπία –άλλο πως κατέληξε στην εφαρμογή της.
Οποιος χθες θεωρούσε πως η ιστορία πρέπει να είναι πηγή γνώσης, εθνικής αυτογνωσίας, και καθοδηγητής για την αποφυγή παλιών λαθών, ότι ένας 17χρονος πρέπει οπωσδήποτε να τη γνωρίζει, αλλά δεν μπορεί η γνώση αυτή να καθορίζει την ψήφο του ενόψει της τρίτης δεκαετίες του 21ου αιώνα, ήταν απόγονος ταγματασφαλιστών και ήθελε τη χώρα δεμένη στα σχέδια των ιμπεριαλιστών (λες και δεν την έδεσε μια χαρά ο ΣΥΡΙΖΑ).
Δυστυχώς δεν μπορούν να προτείνουν τίποτε. Τσαλαβουτούν στα ματωμένα χρόνια, μπας και πάρουν υπόσταση και δικαίωση. Γι αυτό και χρησιμοποιούν ανενδοιάστως την ιστορία με υποκειμενισμό, επιθετικότητα και στοχοποίηση όλων όσων δεν αποδέχονται τη δική τους υποκειμενική ανάγνωση.
Επί προσθέτως όλο αυτό είναι ματαιοπονία άνευ λόγου. Δεν έχουν ενσυναίσθηση να κατανοήσουν ότι χτυπούν στο κενό. Δεν υπάρχει ακροατήριο. Οντως 17χρονος δεν πρόκειται να τους ψηφίσει για τον Λαμπράκη. Αλλωστε και οι ίδιοι δεν του πούλησαν Λαμπράκη στις εκλογές του 2015. Μισθό 751 ευρώ έταζαν στον 17ρη. Κι ακόμα τον περιμένει…
