Ο κοινοβουλευτικός σαματάς αποτελεί ένα από τα σταθερά εργαλεία στην «αποθήκη» της Κουμουνδούρου με τις πολιτικές καβάντζες. Μια μέθοδος που χρησιμοποιείται καθ’έξιν από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε στιγμή που το στρατηγικό αδιέξοδο μοιάζει ανυπέρβλητο.
Από το επικοινωνιακό σόου στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, εκτός από την αύξηση στον βαθμό της αρνητικής έκθεσης του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των υποκλοπών, αναδεικνύεται και μια σειρά ερωτημάτων για τον Πρόεδρο της ΑΔΑΕ, Χρήστο Ράμμο.
Αφενός, εάν ο κ. Ράμμος διά της δραστηριότητάς του χρησιμοποιείται ως πιόνι στα πολιτικά παιχνίδια του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να υποστηριχθεί το αναιμικό αφήγημα γύρω από τις υποθέσεις των παρακολουθήσεων. Αφετέρου, εάν τελικώς ο επικεφαλής της Ανεξάρτητης Αρχής δεν είναι αθώος του αίματος, διαδραματίζει έναν πολιτικό και όχι ανεξάρτητο ρόλο όπως είναι η αιχμή που αφήνεται εναντίον του από την πλειοψηφία. Γιατί, συνταγματικά, η ανεξαρτησία των Ανεξάρτητων Αρχών κατοχυρώνεται έναντι της εκάστοτε κυβέρνησης αλλά και έναντι του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος.
Η ευθεία αμφισβήτηση στη γνωμοδότηση Ντογιάκου για το νόμο που αφορά στο νέο πλαίσιο της ΕΥΠ, και τη βραχεία υποχώρηση που υπαγορευόταν από την ξεκάθαρη στήριξη της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, η ενέργεια του κ. Ράμμου με την αποστολή της επιστολής και πρωτίστως η δημοσιοποίησή της πριν από την έναρξη της συνεδρίασης είναι ανοιχτές σε ερμηνείες αναφορικά με τη σκοπιμότητα.
Άλλωστε, όπως απάντησαν ορισμένα από τα παρευρισκόμενα μέλη της ΑΔΑΕ, ουδείς γνώριζε για την επιστολή, η οποία δεν είχε εγκριθεί ούτε από το συλλογικό όργανο της Αρχής, όπως προβλέπεται.
Το δε περιεχόμενο της επιστολής, με το οποίο ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ, αυτοπροσκαλείται σε μια συνεδρίαση της Επιτροπής στην οποία λογοδοτεί, κατά την πλειοψηφία, κινείται εκτός των συνταγματικών ορίων που θέτει το ίδιο το Σύνταγμα. Κατά συνέπεια, αποτελεί τεκμήριο ότι ο κ. Ράμμος δεν ασκεί το θεσμικό, αλλά μάλλον τον πολιτικό ρόλο που του έχει ανατεθεί.
Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία η αιχμηρή αναφορά του Προέδρου της Βουλής, για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά από πλευράς του επικεφαλής της Ανεξάρτητης Αρχής όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ που βρήκε πολιτική «εύφλεκτη ύλη» για την υπόθεση.
Ο θόρυβος μπορεί να είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό στην τακτική για την υπόθεση των υποκλοπών, αλλά μάλλον αποτελεί την πολιτική σκόνη, με την οποία η Κουμουνδούρου αμύνεται στο κυβερνητικό σφυροκόπημα, με αφορμή την εκκωφαντική, όπως χαρακτηρίζεται, σιωπή της για τα τεκταινόμενα στο Ειδικό Δικαστήριο.
Μια σιωπή που δεν δικαιολογείται από την ραγδαία αναβάθμιση των καταγγελιών που γίνονται μέσω των μαρτυρικών καταθέσεων, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, μετά τη δημοσιοποίηση του sms, στο οποίο φέρεται ο εξ απορρήτων του Αλέξη Τσίπρα, Νίκος Παππάς, να υπαγορεύει την επιθυμητή μετοχική σύνθεση του πολυθρύλητου ΣΥΡΙΖΑ Channel.
Αυτή η σκιά αιωρείται πάνω από την Κουμουνδούρου, η οποία έχει κάνει κατά καιρούς «σημαία» των αντιπολιτευτικών επιθέσεών της, εκθέσεις για το βαθμό της ελευθερίας των Μέσων στην Ελλάδα. Τα δε στελέχη της κουνούν το δάχτυλο στην κυβέρνηση καθ' όλη τη διάρκεια της τετραετίας, για το δήθεν έλεγχο των ΜΜΕ.
Είναι σαφές, όπως δηκτικά επισημαίνεται από την κυβέρνηση, ότι με αυτή τη μεθοδολογία και την επιχείρηση ελέγχου της διοίκησης και της μετοχικής σύνθεσης ενός Μέσου Μαζικής Ενημέρωσης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αναβάθμιζε κατά πολύ τη θέση της χώρας μας στη σχετική κατάταξη.
