Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Παρότι ουδείς το επιβεβαιώνει, ο Αλέξης Τσίπρας ήδη έχει βάλει σε εφαρμογή τον προεκλογικό σχεδιασμό του, με στόχο την επιλογή της πλέον κατάλληλης Κυριακής για να στήσει τις εθνικές κάλπες.
Καθώς πλέον σε λιγότερο από έναν μήνα από σήμερα μπαίνουμε και επισήμως σε εκλογική χρονιά, οι προετοιμασίες στον κυβερνητικό συνασπισμό είναι μεν αθόρυβες αλλά απολύτως υπαρκτές για το μεγάλο πολιτικό γεγονός της νέας χρονιάς.
Η απόφαση όμως του κ. Τσίπρα για το ποια Κυριακή θα ψηφίσουν οι Έλληνες για την επόμενη κυβέρνηση τους έχει μία παράμετρο, που πραγματικά σπανίζει στα πολιτικά χρονικά και αφορά αυτή τη φορά εντός του κυβερνητικού συνασπισμού.
Πιο συγκεκριμένα ανάλογα με τον μήνα που θα επιλέξει ο Αλέξης Τσίπρας, πιθανόν να καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό και πολιτικός βίος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Κομβική σημασία γιαυτό έχει το γεγονός ότι ο κ. Καμμένος δε δείχνει να ελέγχει το σύνολο της κοινοβουλευτικής του ομάδας σε ότι έχει να κάνει με την συμφωνία των Πρεσπών. Φαίνεται δηλαδή ότι την ημέρα της επικύρωσης τη συμφωνίας στην ελληνική βουλή, το «όχι» των βουλευτών του κ. Καμμένου δε θα είναι ομόφωνο. Ήδη δημόσια έχει εκφραστεί υπέρ της συμφωνίας ο κ. Παπαχριστόπουλος, με την κυρία Κουντουρά, τον κ. Κόκκαλη και τον κ. Ζουράρι να μην έχουν αποσαφηνίσει απολύτως τη θέση τους. Σε περίπτωση πάντως που περισσότεροι από δύο βουλευτές των ΑΝΕΛ πουν «ναι», τότε ο Πάνος Καμμένος δε θα έχει άλλο δρόμο από τη διαγραφή τους. Σε μία τέτοια εξέλιξη και εφόσον δεν παραδώσουν οι βουλευτές τις έδρες τους, αυτομάτως παύει να υφίσταται κοινοβουλευτική ομάδα , με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μια και σήμερα οι ΑΝΕΛ έχουν εφτά βουλευτές και το αντίστοιχο όριο είναι ο αριθμός πέντε.
Με το παραπάνω σκεπτικό ως δεδομένο, εφόσον ο κ. Τσίπρας αποφασίσει να πάει τη χώρα σε εκλογές τον Μάιο ή τον Οκτώβριο του 2019, κάποιους μήνες δηλαδή μετά την κύρωση στο κοινοβούλιο και όχι αμέσως μετά , τότε η κίνηση αυτή θα έχει δραματικές επιπτώσεις στους Ανεξάρτητους Έλληνες, οι οποίοι θα κληθούν να φτάσουν στις κάλπες χωρίς κοινοβουλευτική ομάδα, με απρόβλεπτες συνέπειες για το κόμμα του Πάνου Καμμένου. Αν προσθέσεις την συγκεκριμένη πιθανότητα στην ήδη πολύ κακή δημοσκοπική εικόνα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων τότε τα περιθώρια είναι εξαιρετικά ασφυχτικά.
Στην πραγματικότητα λοιπόν αυτή τη στιγμή ο κ. Τσίπρας δείχνει να έχει τρεις «ανοιχτές» ημερομηνίες μπροστά του για την προκήρυξη των εκλογών:
- Η πρώτη επιλογή φαίνεται να είναι ο Φεβρουάριος ή οι αρχές Μαρτίου. Σε αυτή την περίπτωση ο κ. Τσίπρας συμπληρώνει τέσσερα χρόνια ως πρωθυπουργός (27 Ιανουαρίου 2015, η πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ), καθίσταται ο μακροβιότερος πρωθυπουργός τα χρόνια της κρίσης και σε μία προεκλογική περίοδο εξπρές (23 μέρες) επιχειρεί να κερδίσει εκλογικά από τον θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία, μετά την παροχολογία Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου της κυβέρνησης.
- Η δεύτερη επιλογή είναι η ταυτόχρονη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών με εκείνες των ευρωπαϊκών και των αυτοδιοικητικών, τον Μάιο. Σε αυτό το ενδεχόμενο ο κ. Τσίπρας θα ποντάρει από την μία στη λεγόμενη θεωρία του «χάους» με τις πολλαπλές κάλπες και από την άλλη θα επενδύσει στον πολιτικό συμβολισμό της μίας ήττας, αυτής στις εθνικές κάλπες, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα στις υπόλοιπες.
- Η τρίτη επιλογή μοιάζει να είναι ο Οκτώβριος, σενάριο το οποίο θέλει ο κ. Τσίπρας. Παρότι λοιπόν η συγκεκριμένη επιλογή δείχνει να είναι η επιθυμία του πρωθυπουργού, πολιτικά είναι η πιο παρακινδυνευμένη για το κυβερνών κόμμα.
Ενδιαφέρον πάντως έχει το γεγονός ότι η είσοδος ή μη των ΑΝΕΛ στην επόμενη βουλή όπως και των υπόλοιπων κομμάτων που σήμερα οι δημοσκοπήσεις τους φέρνουν εκτός, θα επηρεάσει ευθέως την προσπάθεια της ΝΔ για αυτοδυναμία. Όσο λιγότερα κόμματα μπουν στην επόμενη βουλή τόσο θα αυξάνουν οι πιθανότητες για απόλυτη πλειοψηφία του πρώτου κόμματος, το οποίο αυτή την στιγμή δείχνει πως είναι η ΝΔ.
