Του Γιάννη Σιδέρη
«Τους έλεγα θα μπουν ένα εκατομμύριο μετανάστες και δεν αντέχει η χώρα. Με έλεγαν καλοπερασάκια χωρίς ευαισθησίες. Τώρα τρέχουν για hotspots στρατόπεδα συγκέντρωσης και δεν βγάζουν άχνα», γράφει ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γιάννης Πανούσης στο Facebook.
«Τους έλεγα προσέξτε, θα γίνουμε black box. Θα εγκλωβιστούν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες/μετανάστες στη χώρα. Με έλεγαν απαισιόδοξο. Τώρα τρέχουν να πείσουν δημάρχους και κατοίκους» (και τους ίδιους τους μετανάστες θα συμπληρώναμε εμείς). «Τους έλεγα χρειάζεται αποτροπή. Με έλεγαν μη – αριστερό αφού τα σύνορα είναι ανοιχτά για όλους. Τώρα τρέχουν να πείσουν ότι φυλάνε τα σύνορα».
Ο Πανούσης ήταν από αυτούς που είχαν πιστέψει πως στην εξουσία είχε έρθει η ανανεωτική αριστερά, που διακρινόταν από μετριοπάθεια, υπευθυνότητα και λελογισμένη ευαισθησία, και όχι η ριζοσπαστική του Αλέξη –ένα κράμα παλαιολιθικού αριστερισμού, εθνομηδενιστικού διεθνισμού, κοινωνικής αναισθησίας και εμφυλιοπολεμικού μίσους.
Το ένα εκατομμύριο που πέρασαν από τη χώρα δεν ήταν η φυσική συνέπεια του πολέμου στη Συρία. Άλλωστε κατά τον Μουζάλα από το λεφούσι που είδε φως και μπήκε, το 20% ήταν πρόσφυγες πολέμου. Και αυτό πλέον έχει πάψει να υφίσταται, η κατάσταση στην Συρία ομαλοποιείται και δεν δημιουργεί πρόσφυγες.
Η κατάληψη στον σταθμό Λαρίσης, οι συγκρούσεις, τα χημικά, οι φωτιές στα Διαβατά, είναι εικόνα του μέλλοντος.
Με όνειρα τους παραμύθιαζαν οι κοντραμπατζήδες που τους έπειθαν να ξεπουλήσουν τα υπάρχοντά τους και να ξεκινήσουν το μακρύ αβέβαιο ταξίδι, που για πολλούς αποτέλεσε καταβύθιση στη φρίκη στα ζωώδη βασανιστήρια της Λιβύης, ή τραγικό τάφο στα νερά της Μεσογείου, και στις κορφές ή τους παγωμένους κάμπους της «καθ΄ ημάς Ανατολής».
Οι μετανάστες ναι, ζουν το αρνητικό της φωτογραφίας που είχε πλάσει η φαντασία τους όταν ξεκινούσαν το δραματικό ταξίδι. Η ανίκανη κυβέρνηση, αυτή που του κάλεσε, τους άφησε να βουλιάζουν σε θλιβερά hot spots, μερικά από τα οποία είναι φρικιαστικά και δεν απέχουν από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το Συμβούλιο της Ευρώπης στην έκθεσή του τον Φεβρουάριο, σκιαγράφησε με τα μελανότερα των χρωμάτων τις συνθήκες που ζουν.
Ωστόσο αυτή είναι η μία πτυχή. Η άλλη είναι αυτή πού είδαμε στα Διαβατά, και δεν είναι η πρώτη φορά. Ένταση, φωτιές, χημικά, μετανάστες να βάζουν ασπίδα τα παιδιά τους στα ΜΑΤ, σχεδόν να τα «πετούν» πάνω τους (ανάλογο είχαμε δει και στο λιμάνι του Πειραιά ), να καταλαμβάνουν τον σιδηροδρομικό σταθμό, να παραλύουν την συγκοινωνία, ενώ πριν από καιρό είχαν εμποδίσει Έλληνες αξιωματικούς να προσεγγίσουν τις μονάδες τους, καταλαμβάνοντας το οδόστρωμα.
Αρωγούς, ή μάλλον καθοδηγητές, στην εκβιαστική συμπεριφορά απέναντι στην ελληνική Πολιτεία έχουν διάφορες ΜΚΟ, σκοτεινών στόχων, όπως αυτές που τους ξεσήκωσαν να βρεθούν την Ειδομένη με την ψευδή είδηση ότι άνοιξαν τα σύνορα. ΜΚΟ τις οποίες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφήνει ανεξέλεγκτες να δρουν, πυροδοτώντας τις εκρηκτικές καταστάσεις.
Αυτά πάντως είναι πρόδρομα φαινόμενα. Τα χειρότερα έρχονται. Συν τω χρόνω η απόγνωση των μεταναστών θα αβγαταίνει, η οργή θα βράζει, ενώ οσονούπω η κατάσταση θα γίνει εφιαλτική. Τα χρήματα που δόθηκαν από την ΕΕ μέσω Υπάτης Αρμοστείας ΟΗΕ για την αποκατάστασή τους σε διαμερίσματα θα τελειώσουν ( η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να ψάξει εξονυχιστικά τη διασπάθισή τους), και θα επιχειρηθούν εξώσεις σε οικογένειες που έχουν στεγαστεί.
Τα φληναφήματα περί ενσωμάτωσης δεν στέκουν. Οι μετανάστες αφενός δεν ήρθαν για να μείνουν και δεν ενδιαφέρονται να ενσωματωθούν, αφετέρου και να έμεναν, αρνούνται να το κάνουν. Έρχονται από άλλους πολιτισμούς, φέρνουν μέσα τους άλλες θρησκευτικές δοξασίες, διαφορετικές πολιτισμικές παραστάσεις, αρχές και αξίες.
«Η ενσωμάτωση απέτυχε», είχε πει η Μέρκελ, πολύ πριν πληρώσει εκλογικά την ανεκτική πολιτική της στο μεταναστευτικό (και η Γερμανία είχε τους πόρους και τη θέληση να το προσπαθήσει).
Λύσεις εύκολες δεν υπάρχουν. Και δεν μας διακατέχει η αφέλεια να τις προτείνουμε σε ένα επιφυλλιδογράφημα. Οι μεταναστευτικές ροές δεν θα σταματήσουν, μπορούν όμως ανακοπούν αρκετά, με πολιτικές αποτροπής. Και αυτό πρέπει να γίνει τώρα γιατί και οι ίδιοι οι μετανάστες δυστυχούν, και αλλοιώνουν το πολιτικό τοπίο της Ευρώπης, συμβάλλοντας στην ανατολή μισαλλόδοξων δυνάμεων.
Μπορεί ο αρμόδιος Επίτροπος Δημ. Αβραμόπουλος να απεύχεται την «Ευρώπη φρούριο», αλλά είναι σίγουρο ότι αυτή θα γίνει, γιατί το θέλουν οι λαοί της, και για το λόγο αυτό ψηφίζουν τις πολιτικές δυνάμεις που το υπόσχονται.
Και αν επικρατήσουν αυτές οι δυνάμεις, οι εύηχες εκκλήσεις περί θεμελιωδών ευρωπαϊκών αξιών, ανεκτικότητας και ανοιχτού πνεύματος θα μοιάζουν ρομαντικές φιλολογίες σε γυμνασιακό λεύκωμα παλιάς εποχής.
