Του Γιάννη Σιδέρη
Ελληνική διαχρονική ψηφοθηρία...
«Σ' άλλα κατακαϋμένα χρόνια οι λαδωμένοι έπαιρναν προ της ψηφοφορίας ένα 25ρικο κομμένο στη μέση. Το μισό το έπαιρναν προ της εκλογής και το άλλο μισό κατόπιν. Τώρα όμως τους έφεξε για τα καλά. Μας επληροφόρησαν ότι συγκεκριμένο κόμμα έχει την εξής διατίμησιν διά το προεκλογικό λάδωμα. Κάθε 100 φωνές «Ζήτω» δρχ. 200. Για έκαστον πυροβολισμόν (στον αέρα εξυπακούεται) δρχ. 100. «Εθνική», 1936. (σ.σ. Από το σπαρταριστό βιβλίο – τοιχογραφία, του Θωμά Σιταρά «Καλό βόλι - Οι Κάλπες και τα τερτίπια μιας άλλης εποχής, 1864-1940»).
Εδώ είναι «Ρωμέϊκο» και οι δεκαετίες κυλούν αργά. Οι συνήθειες δεν αλλάζουν εύκολα για το πολιτικό σύστημα. Ειδικά η πρώτη φορά αριστερά, δεν έστερξε να… προδώσει τη μακρόχρονα ψηφοθηρική παράδοση. Βέβαια αυτοί που έπαιρναν 200 δρχ για κάθε 100 «ζήτω», και 100 δρχ για κάθε πυροβολισμό στον αέρα, όπως γράφει ο Σιταράς, αντικαταστάθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ από τα πληρωμένα troll διαδικτύου.
Τουλάχιστον εκείνοι οι παλιοί «λαδωμένοι» ήταν αγνοί. Φώναζαν «ζήτω», αλλά δεν παρήγαγαν fake news, ούτε προέβαιναν σε δολοφονίες χαρακτήρων. Η πρώτη φορά αριστερά αναβίωσε ό,τι πιο αραχνιασμένο υπήρχε στη διαχρονική παλαιοκομματική νοοτροπία και το παρουσιάζει τεχνολογικώς ανακαινισμένο.
Ο Πρωθυπουργός νέος στην ηλικία, αντί να μιλάει για το μέλλον, τσαλαβουτάει στα ματωμένα πεδία της ιστορίας και τα οικειοποιείται κατά βούληση, για να αντλήσει την συλλογική συγκίνηση.
Υποταγμένος μνημονιακός ων, παρόλα αυτά, στη Λαμία έκανε προσκλητήριο στον ανυπότακτο Άρη Βελουχιώτη. Ο ίδιος στη Θεσσαλονίκη χθες ξέθαψε από τους τάφους τους, τους ανυπότακτους νεκρούς καπνεργάτες της Πρωτομαγιάς του '36, και τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Σε προεκλογική ομιλία αυτό, όχι σε κάποιο ειδικό μνημόσυνο!
Ξαναβρήκε επίσης τον εαυτό του στην ακροδεξιά ρητορική κατά του «ανθέλληνα Βέμπερ» (προφανώς ο εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής Δεξιάς έχει… φυλετικό μίσος κατά των Ελλήνων, και όχι πολιτική άποψη για την ικανότητα της κυβέρνησης, σύμφωνα με τη λογική εξήγηση της καταγγελίας Τσίπρα). Σκοπίμως αμνήμων, υποστήριξε δε πως κάποιοι θέλουν να χωρίσουν τον λαό σε εθνικόφρονες και μη, σε Έλληνες και μη (ο αρχηγός που έλεγε ότι «κάποιοι είναι λιγότερο Έλληνες», «ή εμείς ή αυτοί» ).
Νωρίτερα από την ομιλία, υπήρξαν προληπτικές προσαγωγές ατόμων. Αν γίνονταν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση θα ωρυόταν για αστυνομοκρατία, καταπίεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μεθόδους χούντας. Τώρα (έχοντας το know how από τις δυνάμεις ασφαλείας του υπαρκτού), κρίνει ότι προέχει η προστασία του ηγέτη, και όποιος διαμαρτύρεται εναντίον του, αλλά όχι εναντίον των άλλων αρχηγών, είναι εχθρός της τάξεως και της Δημοκρατίας.
Παράλληλα επανέλαβε αυτό που είχε δηλώσει τις προάλλες, ο συνταξιούχος πρέπει να γνωρίζει πως η σύνταξή του θα είναι στο ψηφοδέλτιο που θα πάρει. Τέτοια ευθεία και στυγνή προσπάθεια εξαγοράς ψήφου δεν υπάρξει μεταπολιτευτικά. Γίνονταν προεκλογικώς ρουσφέτια σε κοινωνικές τάξεις (κακώς βέβαια), αλλά δεν είχαν την εκβιαστική αναισχυντία της σήμερον.
Την ίδια ημέρα, ο υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου, παλιός… Αλτουσερικός (πέρασε και δεν ακούμπησε), από τις υψιπετείς ριζοσπαστικές θεωρήσεις περί των «ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους», ανακάλυψε στους κόλπους του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, το παλιό αγνό ελληνικό ρουσφέτι. Υπό την πίεση των δημοσκοπήσεων, ενέταξε και τους εισακτέους στο προεκλογικό παιχνίδι, και τέσσερις ημέρες προ των εκλογών ανακοίνωσε 3.363 περισσότερους εισακτέους.
Όσο για την υπουργό Εργασίας κα Αχτσιόγλου (νέο αίμα αλλά παλαιό ήθος, όταν διέγραφε τις αντιμνημονιακές κορώνες της τη βραδιά που έγινε υπουργός), χθες και αυτή, έκανε… εγκαίνια στην ηλεκτρονική πλατφόρμα για τη ρύθμιση χρεών σε 120 δόσεις στα ασφαλιστικά ταμεία! (Πάλι καλά, δεν είχε… φωσφοριζέ γιλέκα για του παριστάμενους, όπως ο Σπίρτζης και η Νοτοπούλου στο Μετρό Θεσσαλονίκης).
Από την πλευράς της η ιστοσελίδα ellinika hoaxes απέδειξαν ότι ήταν ψευδής η είδηση που καταχώρησαν δημοσιογραφικά Μέσα του περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο Μητσοτάκης πάτωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Αυτό, τις ίδιες ημέρες που διαστρέβλωναν όσα έλεγε ο Μητσοτάκης για την επιχείρηση «Παπαστράτος» ή για τον ρόλο της νοικοκυράς.
Μικρές ψηφίδες μιας ημέρας τα ανωτέρω. Για να σκιαγραφήσουν το προσωπείο μιας εξουσίας που επαγγέλθηκε το νέο, αλλά βούτηξε στα σκοτεινά απόνερα τη ιστορίας και υιοθέτησε παρωχημένες συμπεριφορές, για να αντλήσει νομιμοποίηση και επιβίωση.
