Αυτή ήταν η φράση που άκουγα συνεχώς, σχεδόν μονότονα, σε όλη τη διάρκεια της παραμονής μου στις ΗΠΑ.
Είτε μιλάμε για την εισαγωγή μου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, είτε σε μια συνέντευξη για εργασία, είτε σε οτιδήποτε άλλο καταπιάστηκα υπό οποιαδήποτε ιδιότητα.
«Μπορείς να κάνεις τη δουλειά;»
Αυτό. Και μόνον αυτό.
Γνωρίζω ότι με τον στείρο, παράλογο και υποκριτικό αντί-αμερικανισμό που μας χαρακτηρίζει, αυτό δεν ακούγεται καλά σε πολλούς, αλλά εγώ καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία. Χωρίς φόβο αλλά με…πάθος!
Οι ΗΠΑ είναι ίσως η μοναδική χώρα στην οποία υπάρχει ένα περιβάλλον αξιοκρατίας σε κάθε έκφανση του κοινωνικού βίου. Εξ’ ου και η αλματώδης πρόοδος της χωράς σε κάθε τομέα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.,..
Μπορείς να κάνεις την δουλειά; Χωρίς καμία άλλη ερώτηση.
Ούτε από που είσαι, ούτε ποιος είναι ο μπαμπάς σου, ούτε ποιος … σε έστειλε. Μόνο με το όνομα μου είχαν κάποιο πρόβλημα, αλλά στην πορεία έμαθαν να προφέρουν το Konstantinos…
Κατά τα άλλα, η ίδια βαρετή επωδός : «Μπορείς να κάνεις τη δουλειά;»
Σκεφτόμουν πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή όλων μας, αν κάναμε ο ένας στον άλλον αυτή την τόσο απλή αλλά τόσο ουσιαστική ερώτηση.
«Μπορείς να κάνεις τη δουλειά;»
Οι επερχόμενες εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσουμε. Να ρωτάμε – και να ζητάμε αποδείξεις – από όλα τα χαμογελαστά πρόσωπα που εμφανίζονται στην τηλεόραση και σε φυλλάδια, οι οποίοι διεκδικούν να μας εκπροσωπήσουν σε Δήμους και Περιφέρειες.
«Εσύ μπορείς να κάνεις την δουλειά για την οποία μου ζητάς να σε εξουσιοδοτήσω; Ποιος είσαι; Ποιο είναι το βιογραφικό σου; Τι προσόντα έχεις;»
Η αναγνωρισιμότητα δεν φτάνει. Τα προβλήματα είναι πλέον σύνθετα, δαιδαλώδη θα έλεγε κάνεις, και απαιτούν συνθέτη σκέψη, και κυρίως γνώση και εμπειρία.
Την έχεις; Πού την απέκτησες; Πού δοκιμάστηκες; Ποιος σε αξιολόγησε και τι βαθμό σου έβαλε;
Μετά την καταστροφική 5ετία ΣΥΡΙΖΑ που πιστέψαμε ότι η απάντηση στα σύνθετα προβλήματα ήταν ο λαϊκισμός και η εμπιστοσύνη σε μαθητευομένους μάγους, φάνηκε να συνερχόμαστε.
Εμπιστευτήκαμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος ξέρει να κάνει τη δουλειά Και την κάνει. Σε ένα πρωτόγνωρα δύσκολο περιβάλλον με απανωτές μεγάλες κρίσεις.
Παρά τα λάθη του και τις αδυναμίες. Πάρα το βαθύ κράτος που του βάζει τρικλοποδιές. Πάρα το πρόβλημα με το στελεχιακό δυναμικό του κόμματος του.
Την κάνει ως σύγχρονος manager. Με στοχοπροσήλωση και αξιοθαύμαστη πειθαρχία.
Ας αφιερώσουμε λοιπόν λίγο χρόνο να ξεσκονίσουμε τα βιογραφικά των υποψήφιων δημάρχων και περιφερειαρχών. Ας τους ρωτήσουμε, ποιοι είναι και τι μπορούν να προσφέρουν στο ζήτημα διαχείρισης των προβλημάτων.
Ας αφήσουμε ηθοποιούς και διασκεδαστές να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά στον τομέα ενασχόλησης τους και ας μη τους επιλέξουμε να μας εκπροσωπήσουν σε έναν χώρο που δεν κατέχουν.
Η καλοσύνη, το λαμπερό χαμόγελο και το …παράστημα είναι προσόντα για το πάλκο, το «σανίδι» και κάθε είδους παράσταση, όχι για την πολιτική εκπροσώπηση.
Εδώ απαιτείται γνώση, όραμα, θάρρος, αποφασιστικότητα, ισχυρή προσωπικότητα και μέθοδος.
Απαιτείται και κόπος και…τρόπος.
Εσύ λοιπόν, ξέρεις ως ψηφοφόρος να επιλέγεις;
Αρχίζω με σένα (και με μένα)
«Μπορείς να κάνεις την δουλειά;»
*Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι εγκληματολόγος, διδάκτωρ κοινωνιολογίας της αστυνόμευσης.
