Του Σάκη Μουμτζή
Λίγες εβδομάδες πριν, ο Κ.Μητσοτάκης σε μια προεκλογική περιοδεία για την μάχη των ευρωεκλογών σε γειτονιές της Αθήνας, πέρασε από ένα εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ, αντάλλαξε χειραψίες με τα στελέχη του, είπε δύο κουβέντες τους ευχήθηκε «καλή δύναμη», κι έφυγε.
Πριν από πέντε ημέρες ο Κώστας Καραμανλής περπατούσε στην Καλαμαριά, είδε ένα εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ, πλησίασε, μίλησε χαμογελαστός με τα στελέχη που βρισκόταν στο περίπτερο και συνέχισε την πορεία του.
Μόλις προχθές η Ντόρα Μπακογιάννη σε μια κίνηση που φανερώνει ευαισθησία και ψυχική γενναιοδωρία απέσυρε την μήνυση της κατά των τριών δραστών που ανέγραψαν συνθήματα με τα οποία απειλούσαν την ζωή της, όταν έμαθε πως ήταν δεκαπεντάχρονοι έφηβοι.
Προσπάθησα να φέρω στην μνήμη μου ανάλογες περιπτώσεις πολιτικού πολιτισμού και από την άλλη πλευρά. Δεν θυμήθηκα καμιά.
Το μόνο που θυμάμαι είναι ύβρεις, λοιδορίες, κραυγές εξόντωσης και μίσους. Ακόμα περιμένω την στοιχειώδη έκφραση ευγνωμοσύνης προς την Ντόρα Μπακογιάννη από τους γονείς των τριών ανήλικων δραστών. Ένα ευχαριστώ. Μάλιστα, ο πατέρας του ενός, είναι γραμματέας της Τοπικής οργάνωσης Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι να πω;
Δηλαδή υπάρχει το «ηθικό πλεονέκτημα του φιλελεύθερου χώρου;» Μακριά από εμένα αυτές οι ανοησίες. Συλλογικά ηθικά πλεονεκτήματα δεν υπάρχουν. Είναι εγκεφαλικές κατασκευές, είναι προπαγανδιστικό εφεύρημα των ολοκληρωτισμών για να αποκρύψουν τα εγκλήματα τους κατά της Ανθρωπότητος.
Οι δημοκρατίες δεν χρειάζονται «ηθικά πλεονεκτήματα». Οι δημοκρατίες δεν επιδιώκουν να δημιουργήσουν φαντασιακές συνθήκες υπεροχής.
Η δύναμη των δημοκρατιών βρίσκεται μέσα στον πυρήνα της λειτουργίας τους.
Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν εχθροί. Υπάρχουν μόνον ιδεολογικοί και πολιτικοί αντίπαλοι. Στις δημοκρατίες δεν αγωνίζεται η μια παράταξη για να εξοντώσει την άλλην. Απλώς επιδιώκουν όλοι να κατακτήσουν την πλειοψηφία των πολιτών με ένα παιχνίδι που έχει κανόνες τους οποίους όλοι σέβονται και τηρούν.
Στις δημοκρατίες επικρατεί ο διάλογος, η συναίνεση, το πολιτικό επιχείρημα και όχι η πολεμική κραυγή.
Όλα αυτά ισχύουν όταν επικρατούν, όταν ηγεμονεύουν οι αξίες της φιλελεύθερης παράταξης και όσων κομμάτων σέβονται το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Το ζήτημα της συγκατοίκησης, σε μια κοινωνία και σε ένα πολιτικό σύστημα, διαφορετικών ιδεολογιών μόνον η φιλελεύθερη παράταξη μπορεί να το εγγυηθεί.
Και αυτό έχει αποδειχθεί στην πράξη παγκοσμίως.
Στην Ελλάδα ζήσαμε τεσσεράμισι χρόνια στα οποία η ριζοσπαστική Αριστερά επεδίωξε την ηθική και πολιτική εξαφάνιση των αντιπάλων της.
Στις στιγμές της παντοδυναμίας της έβγαλε τις γνωστές διχαστικές κραυγές, προσπαθώντας να βαθύνει το ρήγμα που ανοίχτηκε με τα μνημόνια μέσα στην κοινωνία και όχι να το γεφυρώσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παιδί του μνημονιακού διχασμού.
Σήμερα, αυτές οι τρεις συμβολικές κινήσεις που αποτέλεσαν και το ερέθισμα γι΄αυτό το κείμενο, έγιναν σε στιγμές παντοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας.
Και ο Κ.Μητσοτάκης και ο Κώστας Καραμανλής και η Ντόρα Μπακογιάννη, με την απλόχερη συμπεριφορά τους, προανήγγειλαν το νέο είδος διακυβέρνησης που θα εγκαθιδρυθεί στην πατρίδα μας από τις 8 Ιουλίου.
Το απλωμένο χέρι μας είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από τους απέναντι. Προφανώς και δεν είμαστε ίδιοι!
