Ποιος θα διαφωνήσει ότι η επαναλειτουργία των ναυπηγείων Ελευσίνας είναι μια μεγάλη πολιτική νίκη για την κυβέρνηση σε μια δύσκολη περίοδο. Δεν ήταν μόνον που η αξιωματική αντιπολίτευση αναγκάσθηκε να υπερψηφίσει το σχετικό νομοσχέδιο, όπως ευθύς εξ αρχής το είχε ζητήσει ο Άδωνις Γεωργιάδης που μαζί με τον Nίκο Παπαθανάση σήκωσαν όλο το βάρος αυτής της υπόθεσης.
Ο καταλυτικός και καθοριστικός παράγοντας ήταν η συναίνεση των εργαζομένων στην επαναλειτουργία των ναυπηγείων, μια συναίνεση που εκφράστηκε από το «ναι» 598 εργαζομένων επί 600. Χθες, όταν ο πρωθυπουργός επισκέφτηκε τον χώρο οι εργαζόμενοι του είπαν πως έσωσε 600 οικογένειες. Τι καλύτερο θα μπορούσε να ακούσει ένας πρωθυπουργός μετά από σχεδόν 3.5 χρόνια διακυβέρνησης.
Αυτή η στάση των εργαζομένων δίνει και μια άλλη διάσταση σε αυτή τη μεγάλη επιτυχία. Την ιδεολογική διάσταση. Μέχρι τώρα οι εργαζόμενοι ή αυτοί που εφέροντο πως τους εκπροσωπούσαν, τα επαγγελματικά στελέχη των κομμάτων της Αριστεράς ήταν κάθετα αρνητικοί σε ό,τιδήποτε είχε σχέση με ιδιωτικοποίηση. Επί σχεδόν 50 χρόνια τα σωματεία έκλειναν επιχειρήσεις. Σήμερα το σωματείο των ναυπηγείων Ελευσίνας μπήκε μπροστά για να επαναλειτουργήσει η επιχείρηση.
Δεν έγιναν ξαφνικά φιλελεύθεροι. Δεν τους ήρθε κάποια επιφοίτηση. Απλώς είδαν πως στα ναυπηγεία της Σύρου δε σώθηκαν μόνον όλες οι θέσεις εργασίας, αλλά άρχισαν και οι προσλήψεις, γιατί ο ιδιώτης επιχειρηματίας επένδυσε και άνοιξε τις δουλειές. Δηλαδή, αντιλήφθηκαν πως περισσότερες δουλειές φέρνουν καλύτερα μεροκάματα και νέες θέσεις εργασίας. Και όλα αυτά, γιατί τα ναυπηγεία στη Σύρο πέρασαν στα χέρια ενός ιδιώτη.
Ας μη νομίζουμε πως όλοι συνειδητοποιούνται ιδεολογικά διαβάζοντας βιβλία. Η ίδια ζωή τούς δείχνει προς τα πού είναι το συμφέρον τους, κάτω από ποιες συνθήκες θα βελτιωθεί η δική τους ζωή και αυτοί αποφασίζουν. Όταν οι καταστάσεις μιλούν από μόνες τους τότε οι ινστρούχτορες της Αριστεράς δε βρίσκουν ευήκοα ώτα. Όλοι τούς γυρνάνε την πλάτη. Πώς νομίζουμε ότι διαμορφώθηκε το 598-2! Είπαμε η Αριστερά ευδοκιμεί όπου υπάρχει πόνος και δυστυχία και γι' αυτό έχει ως σύνθημα της εδώ και σχεδόν 100 χρόνια το «όσο χειρότερα, τόσο καλύτερα».
Το είπε ωμά, κυνικά, η κυρία Ε. Αχτσιόγλου πως η κανονικότητα δεν συμφέρει την Αριστερά. Αλλά μπροστά στη βούληση των 598 και ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάσθηκε να υπερψηφίσει το κυβερνητικό νομοσχέδιο. Αναγκάσθηκε να αποδεχθεί την κανονικότητα.
Το θέμα είναι να αντιληφθούν μέσα στη Νέα Δημοκρατία την ιδεολογική διάσταση αυτής της μεγάλης επιτυχίας του Υπουργείου Ανάπτυξης και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Να αντιληφθούν δηλαδή πως οι εργαζόμενοι όταν βλέπουν μπροστά τους πειστικές και συγκροτημένες λύσεις, όταν βλέπουν πως υπάρχει ένα σχέδιο, δεν ασχολούνται με τους επαγγελματίες καθοδηγητές τους. Τους βάζουν στην άκρη. 598-2, αυτό τα λέει όλα.
Αλλά για να υπάρξει σχέδιο και πειστικές λύσεις απαιτείται σκληρή δουλειά από τους υπουργούς και τους συνεργάτες τους. Για να φτάσουμε στη χθεσινή ημέρα στα ναυπηγεία Ελευσίνας, χρειάστηκε να επιλυθούν πολλά και πολύπλοκα προβλήματα. Κάποιοι ασχολήθηκαν και τα έλυσαν. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Συμπερασματικά, η Κεντροδεξιά έπαιξε μπάλα εκτός έδρας και μετά από πολλά - πολλά χρόνια κέρδισε. Αρκεί αυτή η σημαντική ιδεολογική νίκη να έχει συνέχεια.
