Θέατρο του παραλόγου από τον Stefano στον ΣΥΡΙΖΑ. Χθες, στην ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που είχε προκαλέσει το περιλάλητο ερωτηματολόγιο, επιχείρησε να ακυρώσει τα σενάρια που μελετούν την εκπαραθύρωσή του μετά από ενδεχόμενη ψυχρολουσία των ευρωεκλογών.
Έτσι κατά τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, αφού με μελοδραματικό τρόπο δήλωσε πως δεν θα γίνει Ιφιγένεια, απηύθυνε τελεσίγραφο, προκαλώντας τα μέλη της Π.Γ: ή τον εμπιστεύονται και τον στηρίζουν ως τις εθνικές εκλογές, ή θα αναβαπτισθεί από το συνέδριο, ζητώντας από αυτό την επικύρωση της αρχηγίας του: «Ή πρόεδρος ως τις εθνικές εκλογές ή αναβάπτισή μου από το συνέδριο», είπε. Ζήτησε μάλιστα να του βρουν… αντίπαλο να αναμετρηθεί!
Ο Στέφανος, άνθρωπος χωρίς κομματική μνήμη και καταστατική γνώση, φέρεται «όπως του καπνίσει». Η Π.Γ. δεν έχει δικαιοδοσία εκ του καταστατικού να επικυρώσει την προεδρία του, δίνοντάς του διαρκή λευκή επιταγή. Τη μόνη δικαιοδοσία που έχει, είναι να απευθυνθεί στην Κεντρική Επιτροπή με το ερώτημα μομφής. Παράλληλα με βάση το ίδιο καταστατικό (το οποίο ο Στέφανος κουρελιάζει), ούτε το συνέδριο μπορεί να επικυρώσει την παραμονή του στην ηγεσία.
Το συνέδριο έχει συγκεκριμένη ατζέντα και σύνθεση. Θα συμμετέχουν σε αυτό εκλεγμένοι εκπρόσωποι, ενώ ο ίδιος εξελέγη με ψηφοφορία από μέλη και φίλους. Ζητάει δηλαδή επικύρωση της νομιμοποίησής του, από αλλότριο, μη εγκεκριμένο γι’ αυτόν τον σκοπό, σώμα! Εκτός αν ζητήσει από το συνέδριο να αποφασίσει νέα προσφυγή στη βάση για εκλογή Προέδρου! Σε δουλειά να βρίσκονται…
Σχολιάζοντας τα πεπραγμένα Κασσελάκη ήταν Καταλυτικός στην ΕΡΤ ο Γεράσιμος Μοσχονάς, καθηγητής Συγκριτικής Πολιτικής στο Πάντειο. Σμίλεψε την προσωπικότητα του λέγοντας ότι «Συμπεριφέρεται σαν χαρισματικός ηγέτης χωρίς χάρισμα». Ενώ το κόμμα «μετά την εκλογή του βρίσκεται, χωρίς διακοπή, σε μια συνεχή εσωτερική κρίση».
Το δεδομένο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κούρασε και τείνει να περιπέσει στην πλήρη αδιαφορία. Το παράξενο πουλί των ναυτιλιακών deal και της Goldman Sachs που ανακάλυψε στα 35 του την αριστεροσύνη που… υπέβοσκε μέσα του, δημιούργησε προς στιγμήν έξαψη περιέργειας, στη συνέχεια απορία για τις πράξεις του, μετά θυμηδία, και καταλήγει σε αδιαφορία.
Και ου μόνον στο κοινό, αλλά και στους άμεσους αντιπάλους του με τους οποίους διαγωνίζεται για τη δεύτερη θέση. Προχθές στο Λονδίνο δήλωσε θαυμαστής του Ανδρέα Παπανδρέου. Όχι του Τσίπρα ή κάποιας άλλης προσωπικότητας της Αριστεράς. Και το ΠΑΣΟΚ δεν καταδέχτηκε ούτε καν να τον ειρωνευτεί για την προσπάθεια οικειοποίησης! Σε τέτοια απαξία έχει περιπέσει.
Μόνος του δημιούργησε την τύχη και την απαξία του. Άνοιξε πόρτες ζηλευτές, έγινε αρχηγός κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης από το πουθενά, με το θράσος και την αυτοπεποίθηση που τον διέκρινε. Και τις κλείνει με την ανωριμότητα, την απουσία πολιτικής σκέψης, την έλλειψη αυτογνωσίας αλλά και την προπετή στάση προς τις παραδόσεις, την ιδεολογία, τα στελέχη, και τη μνήμη του κόμματος.
Γιατί όλοι οι εκτός κόμματος δικαιούμαστε σε αυτά. Αλλά αποτελεί πολιτική ανορθογραφία να τα απαξιώνει ο αρχηγός του κόμματος. Και ήδη εισπράττει τα επίχειρα μέσα στο εκρηκτικό κλίμα που άνευ λόγου, δημιούργησε. Χθες μετά την επιβαλλόμενη βόλτα στα τρακτέρ στο Σύνταγμα, και αφού επιτέθηκε στα μίντια (το μόνο που κληρονόμησε από τον ΣΥΡΙΖΑ), δήλωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει.
Δεν ξέρουμε πόσο σκληρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ (που δεν είναι) αλλά ο ίδιος έχει μετατραπεί σε… Αγιάννη, καθώς η κεφαλή του κρέμεται επί πίνακι. Μπορεί γεμάτος έπαρση να δήλωσε στο Λονδίνο ότι δεν θα παραιτηθεί ακόμη και 20 μονάδες διαφορά να έχει το κόμμα από τη ΝΔ στις ευρωεκλογές, ωστόσο στην Κουμουνδούρου έχουν βγει τα μαχαίρια από τα θηκάρια.
Αβέβαιο το μέλλον του Στέφανου καθώς ο αρχηγός έχασε και τα πλέον θερμά στηρίγματά του. Ο Πολάκης σχεδόν ζήτησε συγγνώμη που τον στήριξε, ο Γιώργος Τσίπρας και διευθυντής της Κ.Ο. άνοιξε θέμα ηγεσίας δηλώνοντας ότι θα πρέπει να βρουν κάποιον άλλο, και θυμήθηκε τον ξάδερφό του Αλέξη (χωρίς να σημαίνει ότι μιλά κατ΄ επιθυμία του), ενώ τα περισσότερα μέλη της Π.Γ. χθες του το ξέκοψαν, ότι δεν του δίνουν λευκή επιταγή.
Όσο για το μέλλον του κόμματος προβλέπεται ζοφερό. Αλλά οι ίδιοι επέλεξαν το μέλλον τους.
