Του Νικου Ζαχαριάδη
«Σταλεγάκιας», ονομάζεται εκείνος ο χαρακτηριστικός ανθρωπότυπος που την κρίσιμη στιγμή, όταν όλα έχουν γίνει μπάχαλο, θα πεταχτεί για να εκτοξεύσει προς τους υπόλοιπους ένα χαρακτηριστικό «εγώ σας τα έλεγα…», διαχωρίζοντας την θέση του. Παραμένει αδιευκρίνιστο αν πρόκειται για στρατηγική κίνηση ή για στοιχείο χαρακτήρα. Το σίγουρο όμως είναι ότι ο «σταλεγάκιας», διακατέχεται από έναν ρομαντικό οπτιμισμό: πιστεύει ότι μπορεί να ξαναγράψει την ιστορία.Β
Τελευταία, αυτό το ξαναγράψιμο της ιστορίας, αποτελεί ένα είδος χόμπυ για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συνέβη με την συμφωνία για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και Νοτιοδυτικά της Κρήτης, που ενώ την είχε συνάψει ως κυβέρνηση, ψήφισε «παρών» ως αντιπολίτευση. Το ίδιο και με την συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ για τις βάσεις. Ε, λογικό ήταν, αφού το πράγμα αρχίζει να διολισθαίνει προς την κωμωδία, το επόμενο θέμα να προκύψει με τον Αλέξη Γεωργούλη.Β
Ο οποίος Αλέξης Γεωργούλης, εδώ που τα λέμε, δεν κάνει τίποτα παραπάνω ή τίποτα λιγότερο, από το να είναι ο Αλέξης Γεωργούλης που πάντα ήταν. Ο ηθοποιός που έγινε γνωστός με το «Είσαι το ταίρι μου» ως ο νέος Ζεν Πρεμιέ της δεκαετίας του ’90, ο άνθρωπος που μέσα στην αφέλειά του, ομολόγησε δημόσια ότι συζητούσε και με την Νέα Δημοκρατία και με τον ΣΥΡΙΖΑ, λες και συζητούσε με δύο κανάλια για κάποιο σήριαλ. Και κυρίως ο πρώην δημοτικός Σύμβουλος που δεν πάτησε ούτε μια φορά στο δημοτικό συμβούλιο της Λάρισας, όταν είχε εκλεγεί.Β
Όμως για να εκτιμηθεί κάπως το μέγεθος του «Στελαγακισμού», όσων τώρα γκρινιάζουν για την επιλογή του Αλέξη Γεωργούλη να συμμετέχει στην κριτική επιτροπή του «Your Face Sounds Familiar» στον Ant1, πρέπει να μεταφερθεί κανείς νοητά στην εποχή πριν τις τελευταίες ευρωεκλογές. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας δεχόταν την μια άρνηση μετά την άλλη από κορυφαία στελέχη που δεν ήθελαν να αφήσουν τους υπουργικούς τους θώκους για μια αμφίβολη θέση στο Ευρωκοινοβούλιο. Όταν μετά τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, έλεγε «όχι» στον αρχηγό και ο Γιάννης Δραγασάκης. Και η Μυρσίνη Λοΐζου αποπέμπονταν με συνοπτικές διαδικασίες...Β Β Β
Τότε η πρόθεση του Αλέξη Γεωργούλη να κατέβει υποψήφιος στο Ευρωψηφοδέλτιο, αντιμετωπίστηκε ως ανάσα αισιοδοξίας. Η φιλία του με τον Αλέξη Τσίπρα από τα φοιτητικά χρόνια, έγινε θέμα συζήτησης. Και ολόκληρο το κόμμα, βρήκε στο πρόσωπό του το αντίβαρο για την αμφιλεγόμενη υποψηφιότητα του Πέτρου Κόκκαλη που είχε κάνει πολλά χείλια να δαγκωθούν. Και ο Χριστόφορος Βερναρδάκης που χρεώθηκε αυτή την υποψηφιότητα, «ανέπνευσε» ανακουφισμένος.Β
Οπότε, τώρα, μετά από σεδόν 6 μήνες, δεν έχει κανένα νόημα η «γκρίνια» για την απόφαση ενός ανθρώπου της Show Business να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει, δηλαδή μπροστά από τις κάμερες. Και αυτοί που τώρα διαχωρίζουν την θέση τους δεν μπορούν να αθωωθούν, ούτε να παραστήσουν τους σοβαρούς που δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν. Τον Αλέξη ψήφισαν. Για τον κομματικό μηχανισμό που θα τον στήριζε, του έδιναν υποσχέσεις, ώστε να τον πείσουν. Και δεν είναι κακό να παραδέχεσαι ότι έπαιξες κι έχασες. Το γελοίο είναι να παριστάνεις ότι το παιχνίδι δεν έγινε ποτέ…
Β
