«Όχι, αυτό δεν είναι σοβαρή εξωτερική πολιτική» αναφώνησε από τη Μυτιλήνη ο Αλέξης Τσίπρας βάζοντας στο στόχαστρο της αντιπολιτευτική του τακτικής εκτός από την ακρίβεια και την εξωτερική πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση, την ώρα που ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας και σύμβουλός του Αποστολάκης χαρακτήριζε ως «καλές» τις συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ. Δείγμα του πως εννοεί τη «σοβαρή» εξωτερική πολιτική έδωσε άλλωστε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της ένταξης των σκανδιναβικών χωρών στο ΝΑΤΟ…
Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται να στηλιτεύει την εξωτερική πολιτική που ασκεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης την ώρα που αυτή παράγει απτά αποτελέσματα ως προς τις συμμαχίες οι οποίες απαιτούνται και δηλώνει μετά τα όσα ανέφερε σχετικά με τον ύπνο του ότι «Αυτό που φοβάμαι είναι ότι θα παραλάβουμε χάος και στα εθνικά μας θέματα» προσθέτοντας πως «φοβάμαι ότι ο κ. Μητσοτάκης, που διαχειρίζεται τη διακυβέρνηση συνολικά σαν ανώνυμη εταιρεία, τώρα τελευταία διαχειρίζεται και τα εθνικά μας θέματα, την εξωτερική μας πολιτική, σαν μονοπρόσωπη ΕΠΕ. Α.Ε. σε ό,τι αφορά τα οικονομικά ζητήματα και Μονοπρόσωπη ΕΠΕ σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική. Ασκεί ΙΧ εξωτερική πολιτική, που μας βάζει δυστυχώς όλο και πιο βαθιά σε κινδύνους. Αποφασίζει, διατάζει και μαθαίνουμε όλοι από τρίτους κρίσιμες αποφάσεις» εμμένοντας στην τακτική που εξ αρχής έχει ακολουθήσει αναφορικά με το θέμα της Ουκρανίας.
Και σε ό,τι αφορά τα περί Ι.Χ εξωτερικής πολιτικής θα μπορούσε κάποιος να υπενθυμίσει στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ τις ενέργειές του που οδήγησαν στη συμφωνία των Πρεσπών και τη διαδικασία ενημέρωσης των υπολοίπων κομμάτων. Όπως και τις συμφωνίες του κυβερνητικού του εταίρου για την πώληση πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία. Εν τούτοις το θέμα είναι το πώς ακριβώς εννοεί τη «σοβαρή» εξωτερική πολιτική.
Πέραν των αναφορών του στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τα όσα δηλώνει περί της ανάγκης να τηρηθεί στάση ουδέτερη την ώρα που υποστηρίζει πως η χώρα μας πρέπει να τύχει στήριξης από συμμάχους ως προς την Τουρκία κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δεν το έχει πετύχει η στάση του στο θέμα των αμυντικών συμφωνιών με ΗΠΑ και Γαλλία αποτελούν ένα παράδειγμα.
Και αυτό διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις ψήφισε αν και ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ εμφανίσθηκε να δηλώνει πως «είναι καλές». Συγκεκριμένα, μιλώντας στον ΣΚΑΙ το πρωί του Σαββάτου ανέφερε ότι «Έχει νόημα να έχεις συμμαχίες, να σε στηρίζουν, να δημιουργείς υποχρεώσεις απέναντί τους αλλά να διατηρείς χαμηλά τις προσδοκίες. Έχουμε κάνει δυο - τρεις καλές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία».
Πρόσθεσε, δε, και ότι «Καλώς ήλθαν οι φρεγάτες, είναι ένα πρόγραμμα δουλεμένο. Από το 2009 υπήρχε απόφαση να πάρουμε τα πλοία» για να καταλήξει με την εξής φράση: «Ό,τι προστίθεται στις Ένοπλες Δυνάμεις είναι θετικό, δίνει δυνατότητες»,
Τι είπε ο Αλέξης Τσίπρας για τις συμφωνίες από τη Μυτιλήνη; Ότι «ξεκίνησε να πάει στην Αμερική, υπογράφοντας πιο πριν μια πρωτόγνωρη συμφωνία για τις στρατιωτικές βάσεις, αφού έγινε ο πρώτος και ο μόνος πρωθυπουργός στην ελληνική ιστορία που τις παραχωρεί επ’ αόριστον στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και του λέγαμε τότε ότι αυτό είναι μέγα σφάλμα. Και μας απαντούσε ότι έτσι πρέπει να γίνει για να μας στηρίξουν οι ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας»
Το χειρότερο όμως είναι το γεγονός πως ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι «μετέτρεψε εν μια νυκτί, χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν, το δόγμα του πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας σε ένα δόγμα που βάζει την πατρίδα μας, την κάνει μέρος της αστάθειας στην περιοχή. Από γέφυρα των λαών και των χωρών τη μετατρέπει σε προγεφύρωμα της Δύσης. Από μέτοχο της ειρήνης σε συμμέτοχο του πολέμου. Και από σταθερό σύμμαχο, που διαπραγματεύεται όμως με τους συμμάχους του με κριτήριο τα εθνικά του συμφέροντα, σε πρόθυμο αποδέκτη εντολών».
Με απλά λόγια υποστηρίζει πως η χώρα μας γίνεται μέρος της αστάθειας στην περιοχή κάτι που αν μη τι άλλο προκαλεί ερωτήματα για το τι ακριβώς εννοεί την ώρα που ο παράγοντας αστάθειας είναι ένας, το καθεστώς του Ταγίπ Ερντογάν. Ο άλλος ο οποίος εγείρει ζητήματα για το ρόλο της Ελλάδας λέγεται Ρωσία διά του καθεστώτος Πούτιν που αντιδρά για παράδειγμα στο θέμα της Αλεξανδρούπολης απειλώντας εμμέσως την Ελλδδα.
Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα ως προς τη σοβαρή εξωτερική πολιτική όπως την εννοεί ο Αλέξης Τσίπρα δύναται να καταγραφεί μέσα από τις παρεμβάσεις του αναφορικά με την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός ο οποίος σε συνεντεύξεις του στις περιοδείες του πριν της διαδικασίας εκλογής του εκ νέου στη θέση του αρχηγού δήλωνε επί λέξη πως «δεν μπορεί εμείς να δώσουμε πράσινο φως μεθαύριο για να υπάρχουν εγγυήσεις ασφαλείας για τις σκανδιναβικές χώρες έναντι της Ρωσίας και να μην ζητάμε, να μην απαιτούμε εμείς εγγυήσεις ασφαλείας έναντι της τουρκικής επιθετικότητας» εμφανιζόμενος ουσιαστικά να ζητά ανταλλάγματα που παραπέμπουν στα παζάρια του Ταγίπ Ερντογάν και τους εκιβασμούς προς το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και τις χώρες της ΕΕ.
Και τι είπε ο ίδιος στη συνάντηση που είχε την Παρασκευή με τον αντιπρόεδρο της Βουλής της Φινλανδίας (πρώην πρωθυπουργό και αρχηγό του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος) Αντρι Ρίνε και τον επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Αριστερής Συμμαχίας Γιούσι Σαράμο, με τους οποίος όπως ανακοινώθηκε συνομίλησε για την προοπτική ένταξης της χώρας τους στο ΝΑΤΟ, τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τις παγκόσμιες και ευρωπαϊκές εξελίξεις;
Ότι η απόφαση για ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ είναι σεβαστή καθώς ανήκει στον Φινλανδικό λαό καθώς και ότι «δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε παζάρια του ΝΑΤΟ για πώληση αεροσκαφών στην Τουρκία δεδομένων των επιθετικών ενεργειών της στο Αιγαίο». Δηλαδή ότι δεν πρέπει να γίνουν παζάρια και να τεθεί θέμα ανταλλαγμάτων τα οποία όμως είχε θέσει ως αίτημα προς την ελληνική κυβέρνηση να πράξει προκειμένου να πει Ναι στην ένταξη των σκανδιναβικών χωρών.
Ουσιαστικά ο Αλέξης Τσίπρας έχει εντάξει και την εξωτερική πολιτική στην ατζέντα της αντιπολιτευτικής του τακτικής που εδράζεται σε μια πλήρη άρνηση και έναν καταγγελτικό λόγο που έχει ως βάση του τη δημιουργία συνθηκών για την ύπαρξη αρνητικής ψήφου που περικλείεται σε ένα κεντρικό σύνθημα με τίτλο «να ποιος φταίει» διανθισμένος με λαϊκιστική ρητορική με κεντρικό άξονα την ακρίβεια.
ΥΓ. Πάντως και η δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών καταλήγει στα ίδια συμπεράσματα με το σύνολο όσων έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Δηλαδή ότι η ΝΔ αυξάνει τη διαφορά, οι πολίτες εμπιστεύονται περισσότερο τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίζει με τους υψηλούς τόνους και δεν πείθει ως εναλλακτική λύση και πρόταση και κυρίως ότι οι πολίτες δεν είναι διατεθειμένου να συμπράξουν στη δημιουργία κλίματος ανασφάλειας με τις αρνητικές ψήφους να καταγράφονται σε υψηλότερα ποσοστά και από τη Ν.Δ που έχει και το βάρος της φθοράς της διακυβέρνησης της χώρας εν μέσω πολλαπλών κρίσεων.