Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση και ο Στ. Κασσελάκης το εφαρμόζει καθώς βλέπει τα ξεθωριάζουν τα μεγαλεία που τόσο απρόσμενα κατέκτησε.
Και δεν ηττήθηκε μόνο ο Τσίπρας πέρυσι. Ηττήθηκε βαριά και ο Κασσελάκης φέτος. Ο άνθρωπος που θα κατατρόπωνε τον Μητσοτάκη έχασε ακόμη τρεις μονάδες από το ποσοστό του «άχαστου» Αλέξη. Και η διάσπαση δεν ήταν η αιτία της καθίζησης. Και η Νέα Αριστερά να μην είχε αποκολληθεί, το κόμμα παρέμενε καθηλωμένο στα ίδια ποσοστά με τα περσινά.
Η ελπίδα που γέννησε δεν έφερε την ανατροπή. Και όπως έγραψε ο Καρτερός στην Αυγή «το «αντέξαμε» δεν λέει σχεδόν τίποτε. Απλώς φωνάζει την πεισματική διάθεση της ηγεσίας του κόμματος να μην αντιμετωπίσει την πραγματικότητα».
Βεβαίως ο Κασσελάκης αντιμετωπίζει την πραγματικότητα, αλλά με τον δικό του τρόπο. Αυτόν της αγωνιώδους φυγής προς τα εμπρός, χωρίς ως όφειλε να απευθυνθεί στα όργανα του κόμματος για να γίνει αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, να εντοπισθούν τα τρωτά και οι ελλείψεις.
Άρχισε να επιτίθεται σε πρόσωπα που τον αμφισβητούν και να τους απολύει από την ιδιωτική επιχείρηση που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτος απολύθηκε (διεκόπη η συνεργασία του με την Κ.Ο.) ο Διονύσης Τεμπονέρας που έχει δείξει δείγματα αυτονομίας και αμφισβήτησης.
Τις προάλλες διεκόπη η συνεργασία με τον Θανάση Θεοχαρόπουλο και τον Γιώργο Τσίπρα. Στο παρά πέντε γλύτωσε και ο Κώστας Ζαχαριάδης, που ομνύει στην ενωμένη κεντροαριστερά, και ο οποίος στις δημοτικές ως υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, στήριξε τον Χάρη Δούκα στις επαναληπτικές.
Αυτοί όμως είναι μικρά ψάρια για τον Στέφανο. Ένας αρχηγός δεν κατοχυρώνει την αρχηγία του εάν δεν επιτεθεί στους άμεσους ανταγωνιστές του. Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα του Κώστα Καραμανλή που διέγραψε τους Σουφλιά, Μάνο, Κοντογιαννόπουλο, ή του Γιώργου Παπανδρέου που διέγραψε τον Κώστα Σημίτη.
Τώρα που ο Στέφανος βλέπει ότι μπορεί να ξεπεραστεί από τη συζήτηση περί ενωμένης κεντροαριστεράς, επιτέθηκε και στον Τσίπρα χωρίς να τον κατονομάζει. Βλέπετε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατέχει τα αρχηγικά πρωτεία ως ο πλέον κατάλληλος να ενώσει την κεντροαριστερά (Σιγά την περιλάλητη καταλληλότητα δηλαδή. Μόνο το 19% θεωρεί ότι μπορεί να το κατορθώσει, με τους Κασσελάκη και Ανδρουλάκη να περιορίζονται πέριξ του 10% και τη μερίδα του λέοντος να λαμβάνει ο Κανένας με 28%).
Εν εξάλλω ο Στέφανος που βλέπει να χάνει έδαφος, δημοσίευσε ένα μανιφέστο στην πλατφόρμα «Χ». Σε αυτό επιτίθεται και στον Αλέξη χωρίς να τον κατονομάζει, λέγοντας ότι «δεν υπάρχουν τοτέμ, δεν θέλουμε ελεγχόμενους σωτήρες»!
Καταγγέλλει στους οπαδούς του: «κανάλια, εφημερίδες, δημοσιογράφοι, δημοσκοπήσεις - ολόκληρο το σύστημα θέλει να σας επιβάλλει και το πρόβλημα και τη λύση. Τους δήθεν σωτήρες που θα μπορούν να ελέγξουν».
Αφήνει και άλλες αιχμές κατά του εν δυνάμει «ελεγχόμενου» Τσίπρα, καταγγέλλοντας ότι παρέλαβε «ένα χάος», ενώ περιγράφει με δραματικό τρόπο τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ, προαναγγέλλοντας εμμέσως και άλλες απολύσεις.
Στο ίδιο κείμενο ισχυρίζεται ότι μπορεί να έχει ζωή και καριέρα έξω από την πολιτική, «εν αντιθέσει με τους πολιτικούς του κομματικού σωλήνα ή των τζακιών» (δηλαδή Τσιπρα, Ανδρουλάκη, Μητσοτάκη).
Και σαφώς ζωή μπορεί να έχει έξω από την πολιτική. Για καριέρα αναμένεται να διαπιστωθεί στο μέλλον. Γιατί το ψηφιακό μπακαλοτεύτερο που παρουσίασε ως «πόθεν έσχες» δημιουργεί αμφιβολίες για τον ισχυρισμό του. Άλλωστε στις ΗΠΑ εκκρεμούν μηνύσεις εναντίον του, για αθέτηση πληρωμών.
Ο Στέφανος εμφανίζεται αρνητικός στην υποτιθέμενη ένωση της κεντροαριστεράς. Αλλά ήταν ο ίδιος που στον Χατζηνικολάου είχε δηλώσει «ανοιχτός» να θέσει υποψηφιότητα για την αρχηγία, με βάση το μοντέλο που είχε προτείνει ο Νίκος Παππάς.
Με στροφή 180 μοιρών, κάνει λόγο για επιμονή «συγκόλλησης» και διερωτάται γιατί γίνεται τώρα «που ραγίσαμε την παντοδυναμία Μητσοτάκη… ενώ θα έπρεπε να είχε ανοίξει πέρυσι, όταν η ΝΔ πήρε 41%, και όχι τώρα που η ΝΔ κατέρρευσε στο 28%;
Το ηλίου φαεινότερον το ξεπερνάει τεχνηέντως. Ανεξάρτητα αν κάποιος πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει αυτή η «συγκόλληση», οι συζητήσεις είναι λογικό να φουντώνουν τώρα από απελπισμένους κεντροαριστερούς, με τροφοδότη την αποτυχία και του ιδίου.
Ήταν ο… ηγέτης της μεγάλης ανατροπής, ο Άη Γιώργης που θα εμβόλιζε τον δράκο της Δεξιάς. Γι’ αυτό ψηφίστηκε από ένα πλήθος που με την αλλαγή κυβέρνησης βρέθηκε σε σοκ. Που δεν μπορούσε να αποδεχθεί ότι το όνειρο δεκαετιών για την Αριστερά στην εξουσία, κατέρρευσε σε 4,5 χρόνια.
Πάντως δεν ράγισε αυτός την παντοδυναμία Μητσοτάκη. Θα δικαιούτο να το υποστηρίξει εάν είχε αυξήσει τα ποσοστά του αντίστοιχα με την πτώση της ΝΔ. Όμως παράλληλα με την πτώση της ΝΔ έχασε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και οι συζητήσεις τροφοδοτήθηκαν από την εκλογική δοκιμασία και την αποδεδειγμένη πλέον αδυναμία του να πλαγιοκοπήσει τον Μητσοτάκη.
O Stefanos βρίσκεται σε απελπισία. Λέει, ξελέει και αντιλέει. Ο Ανδρουλάκης ήταν «εκβιαζόμενος» αλλά τελικά ήταν υπερβολή ο χαρακτηρισμός. Θα έθετε ως υποψήφιος στην Αριστερά που πρότεινε ο Παππάς, αλλά την καταγγέλλει ως προϊόν του συστήματος. Ο Τσίπρας ήταν η καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ (Σύνταγμα, προεκλογική ομιλία), αλλά είναι και «ελεγχόμενος σωτήρας» που του παρέδωσε «χάος».
Από τον Στέφανο δεν λείπει η εξυπνάδα. Απλώς περισσεύει η απελπισία.
