Ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος, σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», δήλωσε πως «δε χρειαζόμαστε τόσους πολλούς εκατομμυριούχους και ταυτόχρονα τόσους πολλούς που δεν έχουν τίποτα». Εδώ υπάρχει μια απορία: πώς περιορίζεις τους εκατομμυριούχους σε μια χώρα που ανήκει στην ευρωζώνη; Απάντηση: μόνον με την υψηλή φορολογία. Παρατήρηση: το έπραξε ο Ολάντ και άλλαξαν φορολογική έδρα όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες και έτρεχε μετά να το πάρει πίσω. Εξάλλου στην Ελλάδα πόσοι είναι οι εκατομμυριούχοι;
Αν δεν πρόκειται για ανοησία, πρόκειται για έναν αριστερόστροφο λαϊκισμό.
Προφανώς, ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος ακόμα δεν κατάλαβε για ποιο λόγο ηττήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019. Δεν έφταιγε ούτε το Μάτι ούτε η Νοβάρτις. Αυτά λειτούργησαν επικουρικά. Πρωτίστως ευθύνεται η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που τσάκισε φορολογικά τη μεσαία τάξη. Και όπως σωστά του υπενθυμίζει ο κ. Παύλος Πολάκης αυτός ήταν ο υπεύθυνος για αυτήν την πολιτική. Άλλωστε και ο ίδιος δήλωσε πως η υπερφορόλογηση ήταν μια συνειδητή, ταξική επιλογή.
Πάμε παρακάτω.
Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Ε. Τσακαλώτος προσπερνά την πράσινη ανάπτυξη και αναφέρεται στην κόκκινη ανάπτυξη. Αν έχετε ερωτηματικά για το «τι θέλει να πει ο ποιητής» η απάντηση βρίσκεται λίγο παραπάνω, όταν υποστηρίζει πως «ένα κόμμα πρέπει να έχει ταυτότητα, δεν μπορεί να αποτελεί το άθροισμα κεντρώων, κεντροαριστερών, αριστερών, ριζοσπαστικών και άλλων απόψεων». Αυτό στην εποχή μου το λέγαμε σεχταρισμό. Κάτι τέτοια διαβάζουν στο Μαξίμου και τρίβουν τα χέρια τους, στο βαθμό που και η κυρία Έφη Αχτσιόγλου πρεσβεύει - για να μην πω ταυτόσημες απόψεις-λέω παραπλήσιες απόψεις.
Είναι γνωστό πως τα κόμματα εξουσίας έχουν την ικανότητα να συνθέτουν μια μεγάλη γκάμα απόψεων και προτάσεων, γιατί μόνον τότε καθίστανται πολυσυλλεκτικά. Κόμματα ιδεολογικοποιημένα που απευθύνονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο ακροατήριο είναι κόμματα διαμαρτυρίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 37% ήταν ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα με έναν ηγέτη που ενοποιούσε με την παρουσία του όλες τις τάσεις, όλα τα ρεύματα.
Η κόκκινη ανάπτυξη ενδιαφέρει μόνον τους μαρξιστές.
Το σκηνικό που αναπόδραστα θα δημιουργηθεί μετά τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ- σκηνικό αριστερής στροφής - αφήνει σημαντικά περιθώρια κινήσεων στον Νίκο Ανδρουλάκη να κάνει το ΠΑΣΟΚ το μεγάλο κόμμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι μαζί του.
Έχει πίστωση χρόνου, έχει συγκροτήσει την ηγετική ομάδα του, εσωτερική αμφισβήτηση -ένα μόνιμο πρόβλημα αυτού του χώρου - δεν έχει και έχει έναν τακτικό αντίπαλο, τον ΣΥΡΙΖΑ, σε κατάσταση ημιθανή. Εκείνο που απαιτείται είναι η ύπαρξη υποκειμενικών δυνατοτήτων.
Δηλαδή ο Νίκος Ανδρουλάκης να εμπνεύσει, ώστε να συσπειρώσει έναν κόσμο που δε θέλει να ξαναψηφίσει Νέα Δημοκρατία και έναν άλλον κόσμο που έχει απογοητευτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δε γνωρίζω αν έχει αυτές τις ικανότητες, πάντως το γενικότερο κλίμα τον ευνοεί.
Έχω γράψει πολλές φορές πως η πολιτική κανονικότητα θα επιστρέψει στην Ελλάδα, αν και μόνον αν, το ΠΑΣΟΚ αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση.
