Ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικεύεται στην έλξη «εξωτικών» βουλευτών. Χθες έλαμψε με την αγόρευσή της επί του εκπαιδευτικού νομοσχεδίου η βουλευτής (συγγνώμη, η βουλεύτρια) κα Ελισάβετ Σκούφα, η οποία επετίμησε την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως γιατί θέσπισε την εισαγωγή αγγλικής γλώσσας (υποτυπώδους βέβαια) στα νηπιαγωγεία.
Την παράσταση η κα Σκούφα, την έκλεψε όχι για την άρνησή της επί παιδαγωγικών θεμάτων, καθότι και καθηγήτρια γερμανικών, αλλά ως γνήσια αντιιμπεριαλίστρια, που υποπτεύτηκε ότι η εισαγωγή των αγγλικών γίνεται κατ΄ επιταγήν των Αμερικανών! Είπε μεταξύ άλλων: «Θέλω να πω, παρόλο που θα φανεί σκληρό, ότι με κάνετε να πονηρεύομαι ότι ακριβώς και η εισαγωγή της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας στο Νηπιαγωγείο κάποιο άλλο ειδικό κρυμμένο συμφέρον εξυπηρετεί. Μήπως αποτελεί και αυτό επιταγή αμερικανικών σχολών, αμερικανικών πανεπιστημίων;».
Οσο για την παιδαγωγική διάσταση του μέτρου, η βουλεύτρια το χαρακτήρισε ως… καρατόμηση της προσωπικότητας των νηπίων: «Σας ρωτώ λοιπόν ευθέως, για ποιον λόγο θέλετε να επιβάλλετε, να καρατομήσετε την προσωπικότητα των νηπίων σε τόσο τρυφερή ηλικία, των τεσσάρων ετών, επιβάλλοντάς τους την εκμάθηση των αγγλικών;».
Το λάθος της βέβαια είναι ότι δεν έριξε μια ματιά στο site της σχολής hill, εκεί που οι αρχηγός του κόμματός της έστειλε τα παιδιά του. Θα έβλεπε ότι μεταξύ άλλων τα παιδιά του νηπιαγωγείου «ανακαλύπτουν την αγγλική γλώσσα»! Προφανώς ο κ. Τσίπρας δεν φοβήθηκε μήπως «υπηρετούν αμερικανικά συμφέροντα» ή μήπως «καρατομηθεί η προσωπικότητά τους»!
Το πρόβλημα (και το καλό από μια άποψη) με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν υπάρχει εσωτερικός έλεγχος στις ομιλίες των βουλευτών. Προέχει ο σεβασμός στην ελευθερία της έκφρασης, παρότι η όποια ψεκασμένη μπαρούφα τελικώς αντανακλά στο κόμμα.
Λίγες ημέρες πριν, ο Βουλευτής του κόμματος, Παπαχριστόπουλος, εκ των συντρόφων ΑΝΕΛ προερχόμενος, στην προσπάθειά του να υποβαθμίσει την πανθομολογούμενη (από τα ΜΜΕ της Δύσης) επιτυχία της κυβέρνησης στην συγκράτηση της πανδημίας, συμπέρανε ότι οι Ελληνες έχουμε αποκτήσει ανοσία λόγω… των Κινέζων που βρίσκονται στη χώρα μας.
Απευθυνόμενος σε βουλευτές της Ν.Δ. είπε: «βέβαια εσείς το αποδίδετε στις ικανότητες της κυβέρνησης. Εμείς έχουμε άλλη άποψη». Αυτή η άλλη άποψη ήταν, πέραν του γεγονότος ότι οι πολίτες «τρομοκρατήθηκαν» από την κατάσταση του συστήματος Υγείας και γι’ αυτό αυτοπροφυλάχθηκαν (Τον Μάρτιο τρομοκρατήθηκαν οι πολίτες, άρα για το σύστημα Υγείας που είχαν παραδώσει πριν εφτά μήνες), είπε: «Στην Κίνα το στέλεχος του ιού πιθανόν να ήταν πιο ασθενικό και πολλοί από εμάς ίσως αποκτήσαμε ανοσία από τους Κινέζους που υπάρχουν στην Ελλάδα, γι’ αυτό και είχαμε πολύ λίγα κρούσματα».
Χθες πάλι, ο Αλέξης Τσίπρας ευρισκόμενος στη Ρόδο δήλωσε: «Οι αποκαρδιωτικές εικόνες από την παλιά πόλη της Ρόδου με τα κλειστά καταστήματα δεν ήταν νομοτέλεια αλλά αποτέλεσμα της αδράνειας της κυβέρνησης»!
Δηλαδή αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια πανδημία που έκλεισε όλον τον πλανήτη, δεν θα ήταν κλειστά τα καταστήματα, και τα καλντερίμια της μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου θα αντηχούσαν από τα χαρούμενα γέλια των τουριστών του πλανήτη, ενώ τα μαγαζιά δεν θα προλάβαιναν να ξεπουλάνε.
Και αυτά τη ημέρα που σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ η ύφεση του πρώτου τριμήνου ήταν καλύτερη του αναμενόμενου -0,9 - όταν στην ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας, τη Γερμανία, διαμορφώθηκε στο 2,3%, στην Ιταλία στο 4,8%, στη Γαλλία στο 5,4%, και γενικότερα στην ευρωζώνη στο 3,2%. Ακόμη και -ως υπόθεση εργασίας- τα αποτελέσματα να είναι ελαφρώς υπερτιμημένα, την ημέρα που βγαίνουν τέτοια ενθαρρυντικά ποσοστά, είναι έωλο να ισχυρίζεσαι ότι για τα κλειστά μαγαζιά στην παλιά πόλη της Ρόδου φταίει η αδράνεια της κυβέρνησης. Όχι μόνο δεν πείθεις, αλλά προκαλείς απαξίωση στον εαυτό σου.
Αυτά είναι η απολύτως πρόσφατη σοδειά, ως κρίκοι σε μια ατέλειωτη σειρά εξωτικών δηλώσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ διέπεται από έναν «εξωτισμό» στην σκέψη και τον λόγο, που δεν έχει συνάφεια με την αίσθηση των πραγμάτων και τις προσλαμβάνουσες του καθημερινού ανθρώπου.
Κάποιος καλόπιστος θα έλεγε ότι πηγάζει από διαφορετική φιλοσοφία ζωής. Όμως από διαφορετική φιλοσοφία διέπεται και το ΚΚΕ. Μπορεί να διαφωνείς μαζί του, αλλά δεν μένεις έκπληκτος από την παραδοξολογία του, και ακούγοντας τους βουλευτές του και δεν αναρωτιέσαι «μα είναι δυνατόν να πιστεύουν αυτά;».
