Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν γνωρίζουμε αν ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας έχει… ευρύ πνεύμα αλλά σίγουρα έχει… «ευρύχωρο». Γι αυτό και χωράει πολλές «κοινές αξίες». Κοινές αξίες με τον βολιβιανό πρόεδρο Έβο Μοράλες, κοινές με τον Ραούλ Κάστρο, και με τον Ντόναλντ Τραμπ (για τον Κιμ δεν ξέρουμε ακόμη).
Όμως αν κάποιος έχει τόσο αντιφατικές «κοινές αξίες», ίσως και να μην έχει καθόλου αξίες…
Είναι ίδιον του Έλληνα πρωθυπουργού ο μεταμορφισμός. Στις ΗΠΑ ο κ. Τσίπρας παρουσιάζεται ως ο καλόβολος στρατηγικός εταίρος των Αμερικανών (Ο Τραμπ είναι διαβολικός αλλά «είναι για καλό»!).
Στην Ευρώπη παρουσιάζεται ως ήπιος σοσιαλδημοκράτης, συμμετέχοντας στις συνεδριάσεις των Σοσιαλδημοκρατών, αλλά και καλοπροαίρετος Ευρωπαίος («τώρα που τη γνώρισα από κοντά… είναι επιμελής, διαβασμένη» για Μέρκελ).
Στην Ελλάδα προσωποποιεί τον ριζοσπάστη αριστερό («Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα της Αριστεράς, δεν θα γίνει της Κεντροαριστεράς» αλλά θέλει να άρχει και του κόσμου της Κεντροαριστεράς).
Με τον αδερφό Έβο Μοράλες της Βολιβίας ξαναβρήκε το γαϊτανάκι του αντιιμπεριαλισμού, κατά των επεμβάσεων και υπέρ «του όμορφου αγώνα» που δίνει ο αδερφός Έβο στη Βολιβία. Εκθείασε τον αδερφό Έβο, λέγοντας ότι έκανε δίκαιη διανομή και παραγωγή νέου πλούτου – ό,τι δηλαδή δεν έκανε ο ίδιος!
Έχουμε ξαναγράψει ότι ο αριστερός Ινδιάνος πρόεδρος της Βολιβίας δημιούργησε πλούτο με αξιοθαύμαστο ρυθμό για τα δεδομένα της φτωχικής χώρας του. Παρέλαβε μια χώρα με ΑΕΠ στα 9 δις δολάρια και σε δώδεκα χρόνια το… υπερ-τετραπλασίασε ( το ανέβασε στα 37 δις!). Μείωσε τη φτώχεια μοιράζοντας πιο δίκαια τον πλούτο που ο ίδιος ως κυβερνήτης παρήγαγε. Παράλληλα μείωσε ταχύρυθμα τον καθολικό αναλφαβητισμό (αναφερόμαστε σε χώρα που προσιδίαζε σε μορφές παραγωγής και μόρφωσης στην Ελλάδα του 1900).
Με αφορμή πρόσφατη επίσκεψή μας εκεί είδαμε μια χώρα που από προκαπιταλιστική μέσα σε μόλις 11-12 χρόνια έγινε, και συνεχίζει να γίνεται, με γοργούς ρυθμούς σύγχρονη! Ο Μοράλες εθνικοποίησε τους εθνικούς πόρους όπως το νερό, αλλά όντας λελογισμένος και μετριοπαθής, δεν άρχισε τα φανφαρόνικα «go back» στους ξένους - σαν κάποιους άλλους.
Χαίρει εμπιστοσύνης γιατί έπαιξε με καθαρά χαρτιά με τις ξένες πολυεθνικές . Τους έστειλε τελεσίγραφο για το ποσοστό κέρδους που θα τους επέτρεπε να έχουν, καθώς ως τότε η χώρα του ήταν χαρακτηριστική μπανανία και τα κέρδη που απομυζούσαν υπερμεγέθη. Και οι ξένες εταιρίες το δέχτηκαν , παρότι οι εδώ φιλελεύθεροι τον κατηγορούν γιατί «έδωσε» τα ορυχεία Λιθίου «στα γερμανικά χέρια» (θα έπρεπε προφανώς να πει «στα τσακίδια Γερμανοί, μη στεριώσετε πουθενά» όπως έστειλε στα τσακίδια την Eldorado ο δικός μας πρωθυπουργικός σύμβουλος).
Ο ίδιος έχει δοθεί ολόψυχα σε αυτό που κάνει. Παιδί πάμφτωχων αγροτών, όπως όλοι οι αγρότες εκεί, ως την εφηβεία του δεν είχε φορέσει παπούτσια και εσώρουχα και δεν είχε βάλει στο στόμα του οδοντόκρεμα. Τώρα ως Πρόεδρος ξυπνά στις 4 το πρωί και από τις πέντε ξεκινά τις συσκέψεις. Δώδεκα χρόνια προεδρίας δεν απόλαυσε ούτε μία ημέρα διακοπές!
Φυσικά η εξουσία έχει και τα άσχημα παρελκόμενά της. Κάποια «φίλη» του, όχι ο ίδιος, κατηγορήθηκε για διαφθορά, ενώ και ο ίδιος φαίνεται διατεθειμένος να ξεπεράσει συνταγματικές απαγορεύσεις προκειμένου να ξαναθέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος (κακώς μεν, αλλά μιλάμε για μια θεσμικά πλήρως καθυστερημένη χώρα της Λατινικής Αμερικής).
Στην εδώ επίσκεψή του, το πρόβλημα δεν είναι ο Μοράλες , που για τη χώρα του είναι μέγας αναμορφωτής, και που λογικό είναι να ζητά στηρίγματα σε χώρες της Ε.Ε. Αυτός τα κατάφερε ως τώρα.
Το πρόβλημα είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός που ισχυρίστηκε ότι παίρνει μαθήματα από τη Λατινική Αμερική, για να χαϊδέψει τους «αντιιμπεριαλιστές» της βάσης του, αλλά δεν τα έχει καταφέρει.
Ο Μοράλες διένειμε στους φτωχούς πλούτο που η θητεία του δημιούργησε. Ο Τσίπρας αφαίμαξε τον λιγοστό που υπήρχε με φόρους. Ο Μοράλες τετραπλασίασε μόλις σε 12 χρόνια το ΑΕΠ! Ο Τσίπρας έφερε μνημόνιο και αύξησε το χρέος! Ο Μοράλες στην πρωτεύουσα Λα Πας (λόγω μορφολογίας του εδάφους) δημιούργησε υπερσύγχρονες αστικές συγκοινωνίες – τελεφερίκ, με άριστη και συχνότατη εξυπηρέτηση. Ο Τσίπρας ξεχαρβάλωσε τον ΟΑΣ Θεσσαλονίκης και κορόιδεψε, εγκαινιάζοντας έναν σταθμό μετρό στην πόλη.
Μακάρι να έπαιρνε μαθήματα, έστω από τη Λατινική Αμερική, η οποία μόνο γεωγραφικά είναι πλέον ενιαίος χώρος. Οι περισσότερες χώρες, όπως και η Βολιβία, ακμάζουν, και μένει η Βενεζουέλα του συντρόφου Νικολά να θυμίζει τις παλιές εποχές της καταπίεσης, της δυστυχίας και της στυγνής δικτατορίας .
Το πρόβλημα ακριβώς είναι ότι δεν παίρνει μαθήματα ούτε καν από τη Λατινική Αμερική. Ως προς αυτό συνεχίζουμε να είμαστε… έθνος ανάδελφον!
