Ήρθε από τον χώρο του ξέφρενου καπιταλισμού, που όμως η αδηφαγία του υποτάσσεται σε κανόνες τετράγωνης λογικής - της δικής του λογικής. Θα περίμενε κανείς, μπολιασμένος από τις αδήριτες νόρμες των πολυεθνικών στις οποίες θήτευσε, να φέρει ένα αέρα ορθολογισμού στην πολιτική σκηνή. Αριστερού ορθολογισμού μεν, αλλά ορθολογισμού.
Τελικά ο Στέφανος Κασσελάκης στις πρώτες του πολιτικές παρεμβάσεις, όταν τελείωσε με τα γυμναστήρια, τις αντιδράσεις των γονέων του για την ερωτική του επιλογή, τον Τάιλερ και το έτερο μέλος της οικογένειας τη Φάρλι, αποδεικνύεται κύμβαλο αλαλάζον, κενό πολιτικού περιεχομένου.
Δεν είναι που δήλωσε «σιχαίνομαι την υπερέκθεση της προσωπικής μου ζωής. Την έχω σκυλοβαρεθεί και εγώ και ο Τάιλερ…», ενώ ήταν μια υπερέκθεση που ο ίδιος προκάλεσε και ευνόησε!
Είναι που, πέραν της αποδοχής της επιλογής συζύγου του, καθώς οι αντιδράσεις ήταν μικρότερες του αναμενομένου (ξαφνιαστικό γεγονός που δείχνει ότι η ελληνική κοινωνία έχει γίνει αρκετά πιο ανεκτική), δεν έχει προσφέρει τίποτε νέο και θετικό. Βαδίζει στα χνάρια που τον δασκαλεύει η πλέον λαϊκίστικη πτέρυγα του κόμματος.
Βέβαια, αυτοί τον υποστήριξαν, αυτούς ξέρει, αυτούς εμπιστεύεται. Όμως ένας αρχηγός που σε συνθήκες κομματικής καθίζησης και αποσύνθεσης, δεν διανοίγει δικούς του δρόμους ανάταξης, που ακολουθεί τις τακτικές του λεόντειου λαϊκισμού, ο οποίος κόστισε επανειλημμένες ήττες, δεν προόρισται να δει ανθόσπαρτο το μέλλον.
Ενώ υποτίθεται ήταν ένας από τους νεαρούς «λύκους» του καπιταλισμού (αν αληθεύουν αυτά που υποστηρίζει ότι στα 35 του έγινε οικονομικά ανεξάρτητος), ως αρχηγός φέρεται ως έφηβος χωρίς προσανατολισμό. Η άμετρη φιλοδοξία του, που εκφράστηκε από παιδική ηλικία (αφού όπως λέει στην πόρτα του παιδικού του δωματίου είχε την επιγραφή «Χτυπάτε την πόρτα του Πρωθυπουργού»), τον έφερε να αρχηγεύει σε ένα άγνωστο και άξενο κόμμα, που για να επιβιώσει αφαιρεί τον εαυτό του.
Γιατί τι άλλο ήταν η αναίρεση της ομιλίας του στον ΣΕΒ, που είχε πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δε δαιμονοποιεί την λέξη κεφάλαιο, αλλά την βλέπει ως ένα εργαλείο για ευημερία, μείωση των τεράστιων ανισοτήτων μέσω μια ισχυρής ανάπτυξης»;
Στον ΣΕΒ είχε εκφωνήσει μια ομιλία της μετριοπαθούς σοσιαλδημοκρατίας, καθώς στις εποχές του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου η έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα και η απαλλοτρίωση των μέσων παραγωγής, μοιάζει με φαντασίωση νεκραναστημένων συντρόφων του Πουλιόπουλου όταν κυκλοφορούσε με τραγιάσκα (Γραμματέας ΚΚΕ 1924-26 και ιδρυτής τροτσκισμού στην Ελλάδα).
Τρομοκρατήθηκε τόσο από τις εσωκομματικές αντιδράσεις, που στην επόμενη ομιλία του στον Economist έκανε στροφή για να κατασιγάσει τους κατηγόρους συντρόφους. Υποστήριξε ότι δεν είναι το κεφάλαιο αλλά η εργασία η παραγωγική δύναμη. Το αυτονόητο, ότι είναι και τα δυο, δεν τόλμησε να το ψελλίσει.
Παράλληλα υποβάθμισε την επενδυτική βαθμίδα που κατέκτησε η χώρα, γιατί έγινε λέει «με την κοινωνία φτωχοποιημένη». Απορία ψάλτου βηξ. Πρόσφερε πάντως στους ακροατές την εύθυμη νότα, λέγοντας ότι φιλοδοξεί να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας.
Το ξάφνιασα που υπέστη από τις αντιδράσεις στην ομιλία του στον ΣΕΒ όπου ήταν ο εαυτός του, τον αποπροσανατόλισε. Αντί να τραβήξει τον δρόμο που πιστεύει ακλόνητος και ρίχνοντας το γάντι - «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» - άρχισε να ξεπατικώνει τις παλιές συνταγές που επισώρευσαν ήττες στον ΣΥΡΙΖΑ.
Για τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης π.χ., που όντως δεν ήταν και τα καλύτερα, αλλά δεν υπάρχουν άλλα (θες άλλο κράτος και άλλον λαό. Γι’ αυτό και τα κάθε είδους τεκμήρια θεσπίστηκαν πριν 45 χρόνια και με παραλλαγές συνεχίζουν), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αντιτάχθηκε. Επένδυσε στη δυσαρέσκεια υποστηρίζοντας ότι οι τίμιοι ελεύθεροι επαγγελματίες χαρακτηρίζονται συλλήβδην φοροφυγάδες. Μια μέρα πριν είχε δηλώσει ότι με αυτόν πρωθυπουργό το αφορολόγητο θα είναι 10.000!
Αυτό σε μια χώρα που – ενδεικτικά - το 84% όσων έχουν μπαρ δηλώνουν κάτω από 10 χιλ, οι δικηγόροι κατά 50% το ίδιο, ενώ ένας στους τρεις οδοντιάτρους κάτω από 6 χιλ, όπως και το 70% διαφόρων επαγγελμάτων της οικοδομής (ελαιοχρωματιστές, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κλπ). Παρομοίως και η πλειοψηφία των ταξιτζήδων και άλλων συμπαθών επαγγελμάτων.
Όλοι τίμιοι είναι ως άνθρωποι, δεν είναι επί προσωπικού η αμφισβήτηση. Απλώς οι δομές του κράτους επί δεκαετίες τους επιτρέπουν να φοροδιαφεύγουν. Θα μπορούσε ο Στέφανος με την τόση χρηματοοικονομική εμπειρία του από τη Μέκκα του καπιταλισμού, να προτείνει κάτι ουσιαστικότερο. Το ουσιαστικότερο που πρότεινε είναι να ανεβεί το αφορολόγητο ως τα 10 χιλιάρικα. Για να φοροδιαφεύγουν όλοι!
