Δεν είναι μόνο η περίπτωση του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, του οποίου οι δικαστικές περιπέτειες αποτέλεσαν ένα απεχθές σήριαλ, ανίερο πολιτικά και βασανιστικό προσωπικά. Υπάρχει και εξ αριστερών ένα εξίσου κακόπιστο και κακόγουστο σήριαλ, που ξεκίνησε πάλι υπαιτιότητι του ΣΥΡΙΖΑ.
Την Πέμπτη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο ξανακάθεται - για πέμπτη φορά - στο σκαμνί, ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Τον έχουν «φορτώσει» με κατηγορίες του μισού ποινικού κώδικα για τη στάση που κράτησε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κατά των πλειστηριασμών. Ο Λαφαζάνης όσο φανατικός και αν χαρακτηρίζεται, άλλο τόσο είναι εξίσου αγνός αριστερός ιδεολόγος. Είχε κάνει Ευαγγέλιο του τα αφελή συνθήματα που είχε συνθέσει ο θηριώδης λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων και «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».
Και όταν άρχισαν επί ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι πλειστηριασμοί, ο ίδιος και οι σύντροφοί του που είχαν αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τη «κωλοτούμπα» του Αλέξη, έκαναν το μόνο που ήξεραν ως τρόπο αγώνα: Να βγουν στον δρόμο.
Όμως το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ (βαριά η λέξη καθεστώς, ο γράφων δεν την έχει εύκολη, αλλά στην περίπτωση Λαφαζάνη λειτούργησε ως καθεστώς), προέβη σε κάτι αδιανόητο. Ενεργοποίησε εναντίον του τη Γενική Ασφάλεια Αθηνών, και συγκεκριμένα… το «Τμήμα για την Προστασία του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος»!
Το συγκεκριμένο τμήμα δεν έχει απασχολήσει την ειδησεογραφική και πολιτική επικαιρότητα για δράσεις εναντίον πολιτικών προσώπων καθ΄ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Η παρέμβασή του αναδύει θύμισες από εκτρωματικές εποχές του μεσοπολέμου και της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου.
Και όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ το δραστηριοποίησε για τον πρώην σύντροφό του υπουργό, επειδή αυτός έμεινε συνεπής στα συνθήματά του, και για ένα δευτερεύον θέμα συνήθους διεκδικητικού ακτιβισμού. Γιατί το να διαδηλώνει ο Λαφαζάνης με κάποιους συντρόφους του σε «λιπόθυμες» αριθμητικά συγκεντρώσεις κατά των πλειστηριασμών, δεν άπτεται ούτε της προστασίας του κράτους ούτε της υπονόμευσης και διασάλευσης του δημοκρατικού πολιτεύματος. Άπτεται της εκδικητικότητας του ΣΥΡΙΖΑ.
Μαζί με τον Λαφαζάνη συγκατηγορούμενοι είναι οι Αντώνης Μαυρομάτης, Λεωνίδας Παπαδόπουλος, και Ηλίας Παπαδόπουλος.
Η δραστηριότητά τους δεν ήταν άγνωστη ούτε εκτυλίχθηκε στο ημίφως. Λόγω της προηγούμενης ιδιότητας του Λαφαζάνη ως μέλους του υπουργικού συμβουλίου της ίδιας κυβέρνησης, ήλκυαν τις κάμερες. Θυμόμαστε όλοι τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ των ολιγομελών διαμαρτυριών, που αυτές ήταν ειρηνικές, και το πολύ-πολύ να υπήρξαν κάποια σπρωξίματα με τους άνδρες των ΜΑΤ.
Πέραν της λαύρων καταγγελιών το ίδιου του Λαφαζάνη για τους πλειστηριασμούς, για τις οποίες ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, έχει δίκιο όταν θεωρεί πως η δίωξή του έχει και σημειολογική σημασία. Ο ίδιος εγκατέλειψε υπουργικές θέσεις για να υποστηρίξει τις αντιμνημονιακές δεσμεύσεις του στον λαό. Αρα ήτα κάρφος εν οφθαλμώ σε όσους ξέχασαν τις δεσμεύσεις τους, και αφέθηκαν στις θωπείες της Κίρκης- εξουσίας,.
Ο Λαφαζάνης είχε υποστεί και άλλο διασυρμό από την κυβέρνηση Τσίπρα. Ότι δήθεν πρότεινε να κάνουν ριφιφί στο Νομισματοκοπείο σε στυλ κομάντος, κάτι που πολύ απέχει από την πραγματικότητα.
Εκείνο που είχε προτείνει, και το γράφαμε από τότε, ήταν να αξιοποιηθούν τα δανειακά αποθεματικά που υπήρχαν στην Τράπεζα της Ελλάδας, προκειμένου να αξιοποιηθούν σε περίπτωση νέας κρίσης ρευστότητας (σ.σ. ήταν τα χρήματα που είχε στείλει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με πρωτοβουλία του προέδρου Ζαν Κλοντ Τρισέ - τα λεφτά που είχαν έρθει με Ντακότες).
Μπορεί κάποιος (και εμείς μαζί) να θεωρήσει από ρομαντικό έως αφελές και αναποτελεσματικό το «αγωνιστικό -αντιμνημονιακό» σχέδιο του Λαφαζάνη. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ήταν το «σχέδιο» που επινόησε και διοχέτευσε ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα σάλταρε στο Νομισματοκοπείο.
Πιστεύουμε, όπως και για τον Γεωργίου, ότι είναι καιρός να σταματήσει αυτή η ταλαιπωρία που ξεκίνησε από την σταλινική μεθόδευση του ΣΥΡΙΖΑ και κατάντησε κακόγουστη φάρσα.
