Από την Goldman Sachs, τις επιχειρηματικές μπίζνες και τα αστακοκάραβα, στην καταγγελία ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, μια ευρωεκλογή δρόμος. Ο Stefanos σπάει όλα τα κοντέρ του λαϊκισμού, ξεπερνώντας ακόμη και τον προκάτοχό του Αλέξη. Γιατί ο Τσίπρας στον λαϊκισμό του είχε ένα συγκροτημένο και ενιαίο πολιτικό σκεπτικό. Ο Κασσελάκης είναι όσα παίρνει ο άνεμος.
Ευρισκόμενος στην Ηγουμενίτσα και συνομιλώντας με πολίτες τόνισε: «Με αφορμή την πρόσφατη ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη: τα λιμάνια, ειδικά τα κομβικά λιμάνια, είναι δημόσια αγαθά για μας. Είναι γεωπολιτικά, είναι εθνική υπόθεση. Άρα λοιπόν, θα τα διαχειριστούμε χρηστά κατ' αυτό τον τρόπο. Και δεν πρόκειται να τα ξεπουλάμε σε ξένους, χωρίς καμία δέσμευση για τους Έλληνες πολίτες».
Είναι γεγονός ότι η Ηγουμενίτσα αποτελεί τη δυτική θαλάσσια πύλη και προσφέρει τεράστιες διαμετακομιστικές δυνατότητες στον δυτικό θαλάσσιο δρόμο.
Και χωρίς να εισέλθουμε αξιολογικά στις επιχειρηματικές αναπτυξιακές δυνατότητες της δημόσιας διοίκησης, και κατά πόσο έχει τις λειτουργικές δυνατότητες να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες, θα ακολουθήσουμε τα χνάρια της ρητορικής του Stefanos, ο οποίος συνομιλώντας με πολίτες δήλωσε ότι «το βασικό διακύβευμα για το πολιτικό σκηνικό της χώρας είναι η ηθική».
Η ηθική λοιπόν επιβάλει, αυτός ένας επιχειρηματίας με τόσα εκατομμύρια που παρουσιάζει ως περιουσία του, να αποβάλει τις λέξεις «ξεπουλάμε» που του έμαθε ο νέος περίγυρός του. Ας τα αφήσει αυτά για τον Κουτσούμπα, που ακούγονται ορίτζιναλ. .
Κυρίως όμως να ζητήσει εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ένα τεράστιο «Συγγνώμη», sorry στη γλώσσα του, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ιδιωτικοποίησε τη σημαία των λιμανιών μας, τον Λιμένα Πειραιά.
Καθότι εξαγνιστική παρθενογένεση στην πολιτική δεν υπάρχει, παρά μόνο όταν κάποιος δημιουργεί νέο κόμμα, και εφόσον ο ίδιος πριν δεν έχει μετάσχει της πολιτικής διαδικασίας. Ο Κασσελάκης κληρονόμησε τον ΣΥΡΙΖΑ, άρα κληρονομεί και τα «προπατορικά» του αμαρτήματα.
Γιατί ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που ως κυβέρνηση τον Ιούνιο του 2016 υπέγραψε, πανηγυρίζοντας μάλιστα, τη μεταβίβαση του 51% των μετοχών του ΟΛΠ στην COSCO. Η υπογραφή έγινε στο Μέγαρο Μαξίμου, και ο προκάτοχος του Κασσελάκη, χαμογελαστός και ικανοποιημένος, υπέγραφε τη συμφωνία πώλησης του ΟΛΠ μεταξύ του ΤΑΙΠΕΔ και της China COSCO Shipping Corporation Limited.
Και ου μόνον, αλλά από το Μαξίμου τότε εκπέμπονταν παιάνες, ότι «Με την εξέλιξη αυτή επιτυγχάνεται, με απόλυτη επιτυχία, ένα ιδιαίτερα σημαντικό ορόσημο του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, σύμφωνα και με τις δεσμεύσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας» (τώρα αποκρατικοποιούσε… η ελληνική Δημοκρατία, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ!)
Η συμφωνία προέβλεπε σε πέντε χρόνια, την παραχώρηση του 67% των μετοχών στην SOSCO. «Great success» που θα έλεγε και ο Stefanos!
Οι διαμαρτυρίες, οι αντιδράσεις, το κλείσιμο των λιμανιών, ως μέσο αντίδρασης των εργαζομένων στην ιδιωτικοποίηση ( τις οποίες σιγοντάριζε και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις λιγοστές συνδικαλιστικές του δυνάμεις), καταχωνιάστηκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας των χαμένων αγώνων της Αριστεράς.
Ο γράφων δεν έχει καμία πολιτική αντίθεση ή προσωπική αντίρρηση στο «να μην τα ξεπουλάμε σε ξένους». Το πρόβλημα είναι ότι η ελληνική κοινωνία το έζησε αυτό στα ένδοξα χρόνια του ΠΑΣΟΚ.
Και ήταν η Αχίλλειος πτέρνα του «Κινήματος» γιατί καθόρισε και την πορεία της εθνικής οικονομίας. Το δημόσιο για να είναι υπέρ του λαού, πρέπει να είναι λειτουργικά κερδοφόρο.
Εφόσον επικρατεί -και ακόμη επικρατεί- η χαλαρότητα, η γνωστή «νοοτροπία του δημοσίου», εφόσον η επιχειρηματική του λειτουργικότητα συντηρείται από τους φόρους του εργαζόμενου λαού (των μισθωτών βασικά), εφόσον αποβαίνει αρνητικό το οικονομικό ισοζύγιο, καταργείται και ο λόγος ύπαρξής του, γιατί διαψεύδει και την έννοια του «δημοσίου συμφέροντος».
Ο Κασσελάκης από προσωπική και επαγγελματική ιστορία, όσο και από νοοτροπία, δεν είναι αριστερός. Απλώς ως άσχετος από την πολιτική, παπαγαλίζει ό,τι του λένε. Λέει πράγματα που δεν τα πιστεύει.
Αν απελευθερωνόταν και γινόταν ο εαυτός του, αυτά που θα έλεγε θα ήταν πιστευτά, καθότι θα ήταν ορίτζιναλ. Βέβαια αυτή την πτυχή την έχει καταλάβει ο Μητσοτάκης. Και τώρα είναι υποχρεωμένος να λέει πράγματα που τον σκιαγραφούν ως καρικατούρα αριστερού, χωρίς καμία πιστότητα.
