Του Γιάννη Σιδέρη
Ως «κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ» ερμήνευσαν αρκετά Μέσα τα αποτελέσματα του πολιτικού βαρόμετρου Νοεμβρίου της Public Issue. Εστίασαν στο γεγονός ότι το 92% των πολιτών δηλώνει δυσαρεστημένο από τη λειτουργία της κυβέρνησης και στο… μόλις 22% που θεωρεί τον κ. Τσίπρα ως καταλληλότερο πρωθυπουργό, έναντι του 42% του κ. Μητσοτάκη.
Τη στήλη δεν την αφορά η τεχνική ανάλυση, που ανήκει στη σφαίρα των ειδικών. Θεωρεί ότι τα πολιτικά συμπεράσματα εξάγονται από το προαναφερθέν ποσοστό του 22% σε συνδυασμό και με το 53% των ερωτηθέντων που θεωρεί πως «μάλλον δεν χρειάζεται να πάμε σε εκλογές»!
Δηλαδή, ο κ. Τσίπρας κορόιδεψε (σκοπίμως ή εν αυταπάτη, δεν είχε σημασία) με το ελπιδοφόρο, γαλαντόμο, όσο και καταφανώς ψευδές, «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», με τις συντάξεις των περήφανων γηρατειών που θα επανέρχονταν ομού με τον κατώτατο μισθό, για να χαρίσει αξιοπρέπεια σε ηλικιωμένους και νέους, με τα επιδόματα που θα γιγαντώνονταν – όπως το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, που το έδωσε αλλά τελικά ήταν πεντάκις υποπολλαπλάσιο, εκείνου που έδωσαν οι «Σαμαροβενιζέλοι».
Δηλαδή ο κ. Τσίπρας με άγνοια οικονομικών, γραφειοκρατικών και θεσμικών δεσμεύσεων της χώρας, με ελλιπή γνώση διεθνών σχέσεων, που άφηνε τον Γιάνη επί εξάμηνο να κορδακίζεται ως ριζοσπάστης οικονομολόγος, και να ακκίζεται με τα διεθνή Media, χρησιμοποιώντας τη χώρα σαν υβρίδιο, επιδιδόμενος πειραματικά σε επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής (chicken game), που στη ζώσα πραγματικότητα μας στοίχιζαν όμως σε ευρώ και όχι IOU, που έφερε τα capital controls, που ψήφισε το 3ο μνημόνιο, ο λαός τον ξαναψήφισε, γιατί όλη αυτήν κωμική τραγωδία την ερμήνευσε ως αντίσταση.
(Θα πει προφανώς αναγνώστης, αυτά είναι γνωστά ήδη. Μα ακριβώς είναι γνωστά, τα ζει στο πετσί του ο λαός ως αποτέλεσμα, αλλά φαίνεται ότι δεν είναι καθοριστικά για την εκλογική του συμπεριφορά).
Έκτοτε η χώρα καθεύδει περισσότερο, η ανεργία μεγαλώνει, εγκλωβίζει στις αρπάγες της μισθωτούς κάποιας ηλικίας και προσφέρει ανασφάλιστες part time δουλειές σε νέους, η Υγεία έχει υποτροπιάσει (αλλά ο αρμόδιος υφυπουργός δεν έχει χρόνο, βρίζει ασυστόλως και πεζοδρομιακώς site και βοθροκάναλα), οι επενδυτές φεύγουν τρέχοντας (χθες η Socar) ξένοι πρέσβεις αναφερόμενοι στην κυβέρνηση χρησιμοποιών τη φράση «Αυτά τα Παιδιά»! (αυτήκοος μάρτυς), και πολλά άλλα αδιανόητα που ζήσαμε, αλλά το 22% εξακολουθεί να θεωρεί τον κ. Τσίπρα καταλληλότερο και το 53% δεν θέλει εκλογές. Άρα θεωρεί ότι η χώρα ναι μεν δεν πάει προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν θεωρεί ότι βρίσκεται και εν κινδύνω.
Φυσικά υπάρχει η εύκολη ερώτηση που την χρησιμοποιούν κατά κόρον οι Συριζαίοι. Και ποιοι να έρθουν, οι άλλοι καλύτεροι ήταν;
Κατ' αρχάς, και μόνο που χρησιμοποιούν αυτό το ερώτημα σύγκρισης ως ύστατο καταφύγιο άμυνας, καταδεικνύει την παντελή ιδεολογική, πολιτική διαχειριστική, κυβερνητική αποτυχία. Χρησιμοποιούν ως μέτρο σύγκρισης τους εκλογικώς αποδοκιμασθέντες για να τεκμηριώσουν ισότητα με αυτούς και όχι ανωτερότητα!
Αφετέρου τη στήλη δεν την αφορά ποιοι θα έρθουν. Αν ο λαός φέρει τους άλλους και δεν είναι καλύτεροι, την ίδια στάση θα κρατά. Προς το παρόν όμως έχουμε αυτούς και κρίνουμε αυτούς, γιατί η δράση αυτών έχει επίδραση στη ζωή των πολιτών, στην νυν και μελλοντική πορεία της χώρας.
Το γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό, υπό συνθήκες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ως καταλληλότερο τον κ. Τσίπρα και το γεγονός ότι 53% δεν θέλει πρόωρες εκλογές, δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εναρμονιστεί με μεγάλο τμήμα της κοινωνίας.
Δεν γνωρίζουμε αν η έρευνα έχει καταγράψει και τα ποιοτικά στοιχεία αυτής της λαϊκής επιλογής. Εμπειρικά, ζώντας στον πολύ κόσμο, θεωρούμε ότι υπάρχει ένα μέρος του λαού που ήθελε πάντα να έρθει η Αριστερά στην εξουσία (όπως εννοεί ο καθένας τη λέξη Αριστερά), ένα άλλο τμήμα που έχει αντιδεξιό προσανατολισμό (σε αυτό ανιχνεύεται ο αντιδεξιός κόσμος του βαθέως ΠΑΣΟΚ – γι' αυτό και ο Νίκος Βούτσης εκφώνησε με «πάθος» στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το «σήμα κατατεθέν» του ΠΑΣΟΚ «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Υπάρχει και ένα τμήμα του λαού που θέλγεται από το ντύσιμο του πρωθυπουργού, το χωρίς γραβάτα και αγενές («μαγκιά του που μίλησε στον ενικό στον Obama»).
Αυτά εμπειρικώς. Ούτω ή άλλως ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να αντέχει, προς ώρας τουλάχιστον.
