Ένα από τα πράγματα για τα οποία ήταν υπερήφανα τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του Σύριζα, ήταν οι ισχυρές και σφιχτές εσωκομματικές διαδικασίες που ακολουθούσαν. Διαδικασίες που αποτελούσαν κληρονομία από τη θητεία που είχαν τα περισσότερα από τα ηγετικά στελέχη του, στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (εσωτερικού) και σε όλες τις συνιστώσες που έφεραν σκληρό άρωμα σταλινισμού ή τροτσκισμού ή μαοϊσμού.
Οπότε η σημερινή κατάσταση που θυμίζει επιθεώρηση στο Δελφινάριο, αποτελεί ένα ηλεκτροσόκ για όλους τους. Τόσα χρόνια, οι ισχυρές δομές και διαδικασίες στη λήψη αποφάσεων που ήταν εμβαπτισμένες στις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού στο εσωτερικό του κόμματος, αποτελούσαν τον κυρίαρχο συνεκτικό ιστό. Στο δε εξωτερικό του κόμματος, η δημιουργία χαοτικών καταστάσεων αποτελούσε το Α και το Ω της πολιτικής του Σύριζα όλα αυτά τα χρόνια.
Και ξαφνικά από το πουθενά, ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος του Σύριζα συνθλίβει τις εσωκομματικές διαδικασίες, απαξιώνοντας τις με τον πιο περιφρονητικό τρόπο, σκορπώντας το χάος μέσα στο ίδιο του κόμμα. Η τακτική αυτή θυμίζει έντονα την πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ, απέναντι στο κόμμα των Ρεπουμπλικανών.
Ο Στέφανος Κασσελάκης θέλει να «επικοινωνεί με το λαό» χωρίς τη «διαμεσολάβηση» του κόμματος, των στελεχών του και των διαδικασιών του. Το ίδιο ήθελε και πέτυχε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Στέφανος Κασσελάκης επιλέγει να επικοινωνεί με τον «κόσμο του Σύριζα» όχι μέσα από τα κομματικά όργανα και τις εσωκομματικές διαδικασίες. Αλλά μέσω των social media και κυρίως μέσω του εφηβικού “tik tok”. Χρησιμοποιώντας ένα πάμπτωχο απολιτικό λεξιλόγιο που αποτελείται από 100 με 150 λέξεις. Αναπαράγοντας ουσιαστικά όλα όσα του έχουν γράψει και υπαγορεύσει οι πραγματικοί βαρόνοι του κόμματος.
Το ίδιο έκανε και ο Ντόναλντ Τραμπ. Ερχόταν σε επαφή με τον «αμερικανικό λαό», μέσα από το twitter, χρησιμοποιώντας κι αυτός ένα ακόμα πιο αποδυναμωμένο και απολιτικό λόγο. Αδιαφορώντας για τις θέσεις και την ατζέντα των Ρεπουμπλικανών. Καθώς και για τις πάγιες και σταθερές θέσεις των ΗΠΑ, που δε μεταβάλλονταν κατά τη διάρκεια των εναλλαγών των προέδρων στον Λευκό Οίκο.
Αυτοδημιούργητος δήλωνε ο Ντόναλντ Τραμπ, μέχρι που ξεκίνησε να «ξηλώνεται το πουλόβερ της επιτυχίας» με την αποκάλυψη σωρείας επιχειρηματικών σκανδάλων που οδήγησε στο κυνήγι του από τις δικαστικές και φορολογικές αρχές.
Αυτοδημιούργητος δηλώνει και ο αρχηγός του Σύριζα. Όμως με ένα σκοτάδι να καλύπτει ακόμα τις δραστηριότητες του, τη στιγμή που θα έπρεπε όλες να είναι φανερές και διαφανείς.
Το γεγονός ότι ο αρχηγός του Σύριζα ζητάει από το λαό του κόμματος του, να αποφασίσει για τη διαγραφή κάποιων από τα στελέχη του, αλλά δεν επιτρέπει την Κεντρική Επιτροπή να αποφασίσει περί τούτου, δείχνει ότι ο εγχώριος πολιτικός κλώνος του Ντόναλντ Τραμπ, ξεπερνάει ακόμα και το ίδιο το πρότυπο του.
Φυσικά και δε λυπόμαστε που βλέπουμε τη διάλυση του Σύριζα. Οι άνθρωποι που είχαν παίξει στα καιροσκοπικά τους ζάρια την τύχη της χώρας το 2015, που ήθελαν να συγκρουστούν με την Ευρώπη, βουτήχτηκαν στη δύνη του χάους που τόσο πολύ λατρεύουν.
