Οι νεκροί από την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού, απολάμβαναν τον σεβασμό. Ήταν το ιερό δέος μπρος στο μυστηριώδες ταξίδι. Ίσχυσε και στο μεγάλο ξόδι του Μίκη, που η Ελλάδα κατευόδωσε συγκινημένη και ευγνωμονούσα.
Ουδεμία σημασία είχαν τα ανεγκέφαλα «Ορκ» που έγραψαν στο σπίτι του «Η ιστορία σου ξεκινάει από το βουνό και καταλήγει στον εθνικό βούρκο της πλατείας συντάγματος», και οι οποίοι υπέγραψαν με το χαρακτηριστικό σήμα της αναρχίας.
Επαναστατημένα παιδάκια του καναπέ, ή άντε της μολότοφ, έγραψαν για έναν άνθρωπο που πέρασε το μεγάλο μέρος της ζωής του εθελούσια σαρωμένος και πληγιασμένος, από τις τραγικές θύελλες της εποχής του.
Ούτε καν θα αναφερόμασταν στην ομάδα που φώναζε συνθήματα κατά του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη έξω από την Μητρόπολη. Συμβαίνουν αυτά σε δημόσιες εκδηλώσεις, και δεν χρειάζεται «ποινικοποίηση» ή αποτροπιασμός.
Ειδικά όταν τα έκαναν άτομα που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι μια τέτοια συμπεριφορά προς τον - όποιον - εκλεγμένο Πρωθυπουργό μιας χώρας, δεν είναι απαξίωση προς αυτόν αλλά ασέβεια προς τον νεκρό, στην κηδεία του οποίου προσέρχεσαι για να τιμήσεις. Άλλωστε παρόμοια έγιναν και με την παρουσία του Τσίπρα στην κηδεία του πατρός Μητσοτάκη - αλλά τότε τουλάχιστον η ΝΔ τους αποδοκίμασε
Το ποιοι αποδοκίμασαν τον Μητσοτάκη, είναι σχεδόν γνωστό. Ομάδες αντιεξουσιαστών ανέβασαν βιντεάκια στα σόσιαλ μήντια με τη δράση τους, αναλαμβάνοντας εμμέσως την πολιτική ευθύνη. Τους συνέδραμαν και κάποιοι από τους λούμπεν οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν θα ήταν άξιο σχολιασμού το όλο θέμα αν αφορούσε μόνο τη δράση του ακτιβιστικού πολιτικού περιθωρίου. Ούτως ή άλλως τα παιδιά αυτά και οι ημιπιτσιρικάδες καθοδηγητές τους, βρίσκονται σε άλλο μήκος κύματος από την «αστική δημοκρατία» και τις συνεκτικές αξίες της.
Επίσης ήταν κατώτερη των περιστάσεων η δικαιολογία του Κουτσούμπα, ότι δεν ελέγχεται ο λαός. Δεν επρόκειτο περί λαού αλλά για κάποιες δεκάδες νεαρών. Το ΚΚΕ που ήταν ο υπεύθυνος «πολιτικός επίτροπος» της κηδείας, έχει την επιχειρησιακή ικανότητα να περιφρουρεί τις εκδηλώσεις του.
Αλλά και πάλι μικρό το κακό, γιατί τουλάχιστον το ΚΚΕ δεν επιδόθηκε σε πολιτική κερδοσκοπία των συγκεκριμένων συνθημάτων, κάτι που έκανε με την χαρακτηριστική του ελαφρότητα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ξαφνικά βάλθηκαν να μας πείσουν ότι οι αποδοκιμασίες κάποιων δεκάδων, άντε και εκατοντάδων, στον Μητσοτάκη ήταν… βοή λαού! Άρχισαν και τις ανίερες και ανιστόρητες συγκρίσεις με την βοή του λαού ενάντια στους Ναζί κατά την κηδεία του Κωστή Παλαμά το 1943.
Η κηδεία Παλαμά, στο φέρετρο που ακουμπούσε η Ελλάδα, κατά τον Άγγελο Σικελιανό, μετετράπη σε κορυφαία εκδήλωση πατριωτικής έξαρσης, και αντιστασιακού φρονήματος. Διέφυγε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι τότε η βοή του λαού ήταν πάνδημη αλλά κατά των κατακτητών.
Όπως τους διέφυγε, και έκαναν επίσης ανόσιες και ανόητες συγκρίσεις με την κηδεία του Γιώργου Σεφέρη το 1971. Και εκείνη η κηδεία μετατράπηκε σε διαδήλωση, αλλά κατά της χούντας. Ήταν ένα ανθρώπινοι ποτάμι που σταμάτησε την πομπή στην πύλη του Αδριανού, και άρχισε να τραγουδά το απαγορευμένο τραγούδι του Μίκη (νάτος πάλι ο Μίκης), σε στίχους Σεφέρη «Στο περιγιάλι το κρυφό».
Τώρα στην κηδεία του, ο κόσμος τραγουδούσε τα τραγούδια του Μίκη, για τον Μίκη. Για όσα ανεκτίμητα μας έχει δώσει, και όχι για να αντισταθεί στη… χούντα του Μητσοτάκη. Δηλαδή θέλει πολύ μυαλό για να το κατανοήσεις;
Δεν θα επιδιδόμασταν σε αυτές τις ιστορικές ψηλαφήσεις, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε σημαία του τα συνθήματα κατά του Μητσοτάκη, ως… οργή λαού.
Και δεν είναι μόνο τα τρολ του και τα έντυπά του που το έκαναν, αλλά και επώνυμα στελέχη του. Ενδεικτικά η Σία Αναγνωστοπούλου, πρώην υπουργός και νυν επί των πολιτιστικών του ΣΥΡΙΖΑ, είδε ότι όλη η πλατεία σείστηκε από συνθήματα κατά του Πρωθυπουργού και της Δεξιάς «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» και «Μητσοτάκη κάθαρμα» αντήχησαν στον αέρα πέρα ως πέρα» - μας λέει (σημειωτέον ότι τα δυο συνθήματα είναι της Ένωσης Κέντρου και του ΠΑΣΟΚ. Δικά τους δεν έχουν!)
Ακόμη πιο γλαφυρός ήταν ο πρώην υπουργός, πανεπιστημιακός, και κάποτε εκ των συμβούλων επικοινωνιακής πολιτικής του Τσίπρα, Χριστόφορος Βερναρδάκης. Ανήρτησε πρωτοσέλιδο εποχής για την Αποστασία και έγραψε: «Πότε πρόλαβε ο Μητσοτάκης να γίνει κάθαρμα», αναρωτήθηκε γνωστός δημοσιογράφος. Η απάντηση είναι: εδώ και 56 χρόνια»!
Δηλαδή ο αγαθός αναφερόταν στην Αποστασία, που ασχέτως ιστορικών διχογνωμιών για την ουσία της, ως τέτοια την εξέλαβε ο χώρος της Ένωσης Κέντρου. Και δεν καταλάβαινε - ο αριστερός - ότι αποδίδει στον νυν Πρωθυπουργό αμάρτημα οικογενειακής ευθύνης , κάτι που θεωρητικά τουλάχιστον, κάνουν μόνο οι φασίστες!
Συν τω χρόνω, γίνονται πιο εξαγριωμένοι και πιο εξαχρειωμένοι. Και όσο γίνονται έτσι τόσο περισσότερο θα χάνουν!
