Του Γιάννη Σιδέρη
Όταν ο Αντρέας παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο, υπήρξαν λίγοι σκληροπυρηνικοί δεξιοί, που είχαν μείνει στο σύνθημα του 1981 «Αέρα να φύγει η χολέρα», και οι οποίοι χαρακτήριζαν τους οπαδούς του «κλέφτες». Το έντονο μένος των δεξιών που είχαν χάσει την εξουσία επικεντρώθηκε κυρίως στην ηγεσία του κόμματος.
Όταν ο Αντρέας χρησιμοποίησε τον πολιτικά αήθη όρο «Εφιάλτης» για τον Κων. Μητσοτάκη, οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ έμειναν σε αυτό. Ο όρος ήταν πολιτικός και περιορίστηκε στο πρόσωπο του ηγέτη της ΝΔ. Οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ αλλά και προσκείμενος τύπος, ουδέποτε απεκάλεσαν τους οπαδούς της Δεξιάς ως «Εφιάλτες».
Ώσπου ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη βοήθεια των social media, και ενοχοποίησε τον απλό πολίτη που τολμούσε να έχει άλλη επιλογή από τη δική του. Η στήλη έχει αναφερθεί επανειλημμένα στους χαρακτηρισμούς περί προδοτών, γερμανοτσολιάδων ,κλπ, επειδή θεωρεί ότι στην εποχή των μνημονίων συνετελέσθη μια ποιοτική μεταβολή, επί τα χείρω. Η κριτική, οι αήθεις χαρακτηρισμοί, δεν απευθύνονταν πλέον μόνο στις κομματικές ηγεσίες. Ήταν πιο αποτελεσματικές όταν περιελάμβαναν και τους απλούς πολίτες.
Ένας λόγος μίσους σκέπασε ως δηλητηριασμένο πέπλο τη χώρα. Η δολοφονία χαρακτήρων έγινε καθημερινή πρακτική και δικαιολογείτο από το «δίκαιο» της ασπίλωτης (και απύλωτης) αριστεράς, που επειδή κατείχε… κληρονομικώ δικαίω το «ηθικό πλεονέκτημα», δικαιούτο να καθυβρίζει το σύμπαν, όλους όσους δεν αποδέχοντο τη δυνατότητα τους για σκισίματα των μνημονίων (καθότι νεφελώδεις «αυταπατημένες» αστειότητες, όπως εμπράκτως αποδείχτηκαν).
Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι αυτοί οι χαρακτηρισμοί εξακοντίζονταν και μετά την υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ στη Go home, και το «μη θεσμοθετημένο» Eurogroup! Το ρακένδυτο επιχείρημα ήταν πλέον ότι αυτοί δεν τα πιστεύουν και δεν αποδέχονται την υιοθεσία του. (απλώς τα εφήρμοζαν χωρίς ανάσα…).
Φυσικά εξέχουσα θέση στο κυνήγι μαγισσών και στόχοι της επιλεκτικής δολοφονίας χαρακτήρα, είχαν οι δημοσιογράφοι. Με έναν καταιγισμό κατασυκοφάντησης, όλοι οι εκτός ΣΥΡΙΖΑ, ήταν τσιράκια, μίσθαρνα όργανα, φερέφωνα των κομματικών non paper, εχθροί του λαού. Όσοι αντιθέτως έθεταν εαυτούς υπό τις προστατευτικές φτερούγες του ΣΥΡΙΖΑ ήταν άσπιλοι λαϊκοί αγωνιστές!
Φυσικά ήταν μια έξυπνη τακτική. Δια αυτού του διαχωρισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ ακύρωνε εκ των προτέρων την όποια κριτική στις ιδέες του, τα κυβερνητικά πεπραγμένα του, τις συμπεριφορές των ηγετικών και κυβερνητικών στελεχών, και στις διακηρύξεις που πρόδωσε.
Μόνο που αυτή η χυδαία δολοφονία χαρακτήρων δεν έμεινε στον ΣΥΡΙΖΑ. Μπόλιασε εν πολλοίς το κοινωνικό σώμα ενώ επεκτάθηκε και σε φίλιες επώνυμες δυνάμεις.
Χθες ο Γιάννης Ραγκούσης απευθυνόμενος στην «αγαπητή» του Φώφη, της ζήτησε «να κατανοήσει» ότι δεν συμπεριφέρεται ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΙΝΑΛ στο οποίο και παραμένει (διορισμένο μέλος όπως και ο υπόλοιποι), και της διαμήνυε: «απλώς αρνούμαι να με καταστήσεις κι εμένα υπάλληλο του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη κι υπεργολάβο του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη»!
Δεν μας αφορά η κα Γεννηματά ως πρόσωπο, αρχηγός εκλεγμένη είναι, δικό της θέμα η αντιμετώπιση. Μας αφορά όμως ως πολίτες η βαριά και χυδαία κατηγορία που απευθύνει πολιτικό στέλεχος σε πολιτικό αρχηγό χωρίς να προσκομίσει αποδείξεις περί αυτού. Δεν είναι μόνο εσωκομματικό τους θέμα. Αφορά τα ήθη της Δημόσιας ζωής.
Είναι άλλο να λέει ένα πολιτικό πρόσωπο ότι θεωρεί πως το κόμμα του, ως ανήκον στον περίφημο «προοδευτικό χώρο», δεν πρέπει να συνεργαστεί με τη Δεξιά γιατί θα χάσει την… σοσιαλιστική ψυχή του, και ότι φυσικός χώρος και τρόπος είναι η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ (που όταν ο Ραγκούσης ήταν υπουργός οι Συριζαίοι στόλιζαν και τον ίδιο ως Γερμανοτσολιά), και άλλο να αφήνεις χυδαίες υπόνοιες περί υπαλλήλων του Μαρινάκη και υπεργολάβων του Μητσοτάκη. Άρα όπως τόνιζαν στελέχη του ΚΙΝΑΛ και της ΔΗΜΑΡ, η κατηγορία επεκτείνεται και στους ίδιους, αφού αρνούνται συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτές οι χυδαιότητες (χυδαιότητες επειδή οι καταγγέλλοντες δεν μπαίνουν στον κόπο να τις τεκμηριώσουν), θα μας συντροφευόσουν καθ όλη τη μακρά προεκλογική περίοδο που ξεκίνησε. Και δεν θα μείνει ουδείς αλώβητος. Οσοι καθ' οιονδήποτε τρόπο εμπλέκονται στην δημόσια ζωή, Θα ενσωματώσουν, έστω και ως ανταποδοτική αντίδραση, παρόμοιες πρακτικές. Βοήθειά μας…
