Τρεις εβδομάδες μετά τις εκλογές που σηματοδότησαν το τέλος ενός πολιτικού κύκλου και την αρχή ενός καινούργιου, του οποίου τα δεδομένα θα πάρει καιρό να σταθεροποιηθούν, και λίγες ημέρες πριν ο Αύγουστο σφυρίξει τη λήξη της επίσημης πολιτικής χρονιάς, υπάρχουν κινήσεις στα τρία μεγαλύτερα κόμματα που τραβούν το ενδιαφέρον.
Στον μεγάλο και στρατηγικά ηττημένο των διπλών εκλογών ΣΥΡΙΖΑ ψάχνουν την ταυτότητά τους. Την απάντηση δηλαδή στην ερώτηση «τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ;». Δίχως να απαντηθεί αυτό δε μπορεί να δοθεί πειστική απάντηση στο «γιατί να σε ψηφίσω».
Υψηλή σημασία για την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει το άτομο που θα εκλεγεί στην προεδρία καθώς αυτό θα δείξει τη νέα κατεύθυνση. Μέχρι στιγμής έχουμε τρεις σοβαρές υποψηφιότητες, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον Νίκο Παππά και την Έφη Αχτσιόγλου.
Ο πρώτος είναι πολιτικός που καθοδηγείται από το προϊόν. Αυτό σημαίνει πως βασίζεται στις θέσεις που πιστεύει και έπειτα προσπαθεί να «τραβήξει» ψηφοφόρους προς αυτές. Η ταυτότητα δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον κ. Τσακαλώτο θα έχει ξεκάθαρο αριστερό πρόσημο.
Ο Νίκος Παππάς από την άλλη φαίνεται ως πολιτικός που καθοδηγείται από την αγορά. Προσαρμόζει δηλαδή τις θέσεις του με βάση αυτό που πιστεύει πως θέλει η αγορά στόχος. Με αρχηγό τον Νίκο Παππά ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποκτήσει μια πιο σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα. Τέλος, η Έφη Αχτσιόγλου είναι κάπου στη μέση των δύο. Δεν έχει ξεκάθαρη θέση, προέρχεται από την αριστερά και ρίχνει και κλεφτές ματιές προς το κέντρο. Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ με αυτήν στην αρχηγία είναι άγνωστο το ποια θα είναι και το εάν θα είναι καθαρή.
Από την άλλη το αναστημένο ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στη γραμμή της υπεύθυνης αντιπολίτευσης και στο να μην υπερψηφίζει πολλά νομοσχέδια της κυβέρνησης ώστε να μη δίνει πάτημα στο ΣΥΡΙΖΑ να το ταυτίσει με τη ΝΔ. Η επιλογή των νομοσχεδίων τα οποία θα καταψηφίζει είναι υψηλής σημασίας καθώς εάν καταψηφίσει σημαντικά νομοσχέδια με συντριπτική αποδοχή από το εκλογικό σώμα μπορεί να φανεί σε ένα κοινό που θέλει να προσεγγίσει ως ο νέος ΣΥΡΙΖΑ και να το κάνει να απομακρυνθεί από το ΠΑΣΟΚ. Τέτοια νομοσχέδια είναι αυτά που αφορούν τα μη κρατικά πανεπιστήμια και την ψήφο των αποδήμων. Άρα την επόμενη περίοδο για το ΠΑΣΟΚ έχουμε ισορροπίες προσπαθώντας να ενισχύσει το αφήγημα της υπεύθυνης αντιπολίτευσης.
Τέλος, η κυβέρνηση της ΝΔ δείχνει να παρουσιάζει δύο πρόσωπα. Το ένα είναι υπουργοί που έχουν μπει με τις μηχανές σε πλήρη ισχύ και ξεκινούν το έργο ακάθεκτοι. Το άλλο οι αρρυθμίες, ασυνεννοησίες που παρατηρούνται με κινήσεις άλλων υπουργών. Το φάουλ Φλωρίδη στις προγραμματικές δηλώσεις, τα μπρος πίσω στο θέμα της πανεπιστημιακής αλλά και της έφιππης αστυνομίας και οι μη πειστικές εξηγήσεις δημιουργούν έναν, μικρό αρχικά, προβληματισμό.
Προβληματισμό επίσης δημιουργεί η μετεκλογική ανακοίνωση της στρατηγικής επιλογής του πρωθυπουργού για το γάμο ομοφυλοφίλων (και μάλιστα σε διεθνές δίκτυο) και η διαφωνία του υπουργού επικρατείας σε αυτό. Ακόμα το μπρος πίσω στις διαρροές για την αλλαγή του ορίου εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 5%, διαβάζω πως τώρα το ξανασκέφτονται, δε δείχνει καλή εικόνα. Όλα αυτά είναι πολλά για τρεις εβδομάδες.
Βοηθάει την κυβέρνηση το ότι είμαστε μετά από τις εκλογές, είχαμε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ακέφαλη και ο κόσμος βρίσκεται στις θάλασσες. Εάν όμως αυτές οι αρρυθμίες οφείλονται στο ότι κάποιοι στην κυβέρνηση δε νιώθουν την πίεση από μια αξιωματική αντιπολίτευση που ψάχνεται, και εξαιτίας αυτού έχουν μια χαλαρότητα, τότε το δώρο της κυριαρχίας που έδωσε στη ΝΔ ο ελληνικός λαός μπορεί να εξελιχθεί σε εφιάλτη.
Περισσότερα συμπεράσματα για όλα τα παραπάνω θα μπορούμε να εξάγουμε την περίοδο μετά τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το σίγουρο είναι πως στην παγωμένη λίμνη ο πάγος έχει μισολιώσει. Οι κινήσεις που γίνονται τώρα θα καθορίσουν το πότε και πως θα ξαναπαγώσει ολόκληρη.
*Ο Απόστολος Πιστόλας είναι πολιτικός αναλυτής
