Ούτε οι ίδιοι οι συνδικαλιστές δεν πήγαν στην χθεσινή πορεία. Διότι σίγουρα είναι παραπάνω από τους 2.588 διαδηλωτές που μέτρησε, ο έχων την υπομονή και το, κατ ομολογίαν του, βίτσιο, Τέλης Αϊβαλιώτης να παρατηρεί τις «αγωνιστικές κινητοποιήσεις». Έκλεισαν το κέντρο ταλαιπώρησαν χιλιάδες εργαζόμενους αλλά τουλάχιστον σύμφωνα με την καταμέτρηση, ήταν 721 παραπάνω από αυτούς που είχαν «κλείσει» την πρωτεύουσα στις 24 Σεπτεμβρίου...
Η ανάρτησή του στο facebook αποκαλυπτική αλλά και ενδεικτική του πόσοι άνθρωποι αρκούν για να προκαλέσουν «έμφραγμα» σε μια πόλη και να οδηγήσουν χιλιάδες εργαζόμενους στα όρια της αγανάκτησης.
«Έχω βίτσιο να παρατηρώ τις «αγωνιστικές κινητοποιήσεις». Με τον κίνδυνο να με μετράνε και εμένα στους «πορευόμενους»...» αναφέρει ο Τέλης Αιβαλιώτης σημειώνοντας με έμφαση και το «ρεκόρ συμμετοχής» που κατέγραψε αυτή τη φορά.
«Σήμερα» αναφέρει χαρακτηριστικά «έγινε νέο ρεκόρ προσέλευσης. Η πορεία της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ είχε 2.588 άτομα. Ίσως γιατί έσπευσε και η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ να στηρίξει. Ίσως γιατί είχε καλό καιρό. Βέβαια ήταν και ένα γκρουπ με κινέζους τουρίστες που ακολουθούσαν την πορεία και έπαιρναν φωτογραφίες. Μπορεί να μέτρησα και κανέναν από αυτούς. Μπερδεμένα πράγματα...»
Ακολουθεί η ανάρτηση – ρεπορτάζ του Τέλη Αϊβαλιώτη που είναι αφιερωμένη στους εργαζόμενους και τους οδηγούς που εγκλωβίστηκαν επί ώρες στα οχήματά τους:
«Έχω βίτσιο να παρατηρώ τις «αγωνιστικές κινητοποιήσεις». Με τον κίνδυνο να με μετράνε και εμένα στους «πορευόμενους»...
Σήμερα έγινε νέο ρεκόρ προσέλευσης. Η πορεία της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ είχε 2.588 άτομα. Ίσως γιατί έσπευσε και η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ να στηρίξει. Ισως γιατί είχε καλό καιρό. Βέβαια ήταν και ένα γκρουπ με κινέζους τουρίστες που ακολουθούσαν την πορεία και έπαιρναν φωτογραφίες. Μπορεί να μέτρησα και κανέναν από αυτους. Μπερδεμένα πράγματα...
(Μήπως θα έπρεπε να κάνουμε προώθηση αυτών των κινητοποιήσεων σαν τουριστικών events?)
Όλη αυτή η τελετουργία, το έχω ξαναγράψει, θυμίζει θρησκευτική λιτανεία. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι το τελετουργικό παραμένει παγωμένο στον χρόνο. Όλα αυτά τα χρονια (45) τα ίδια συνθήματα, η ίδια ψαλμωδία (ήχος πλάγιος δέκατος τέταρτος), τα ίδια κακογραμμένα πανο, τα ίδια χρώματα (κόκκινα), οι ίδιοι άνθρωποι (λίγο πιο γερασμένοι κάθε χρόνο).
Το τελετουργικό δεν αλλάζει ούτε στα υπολοιπα γκρουπ. Αριστεριστές (περίπου 500), ΜΛ ΚΚΕ (171), ΟΚΔΕ (29), Ανταρσύα (738) και αλλά που δεν περίμενα να μετρήσω. Μόνο που εκεί η πλειοψηφία είναι νέοι άνθρωποι (!!).
Το κάθε γκρουπ σε μεγάλη απόσταση από το άλλο, για την αποφυγή θερμών επεισοδίων. Όλοι αυτοί μισιούνται φαίνεται θανάσιμα...
(Το ΠΑΜΕ δεν το είδα. Για τον φόβο των Ιουδαίων...)
Η τελετουργία αυτή κρατάει ώρες, αφού το βήμα της πορείας είναι αργό. Έτσι που να μπορούν να το ακολουθήσουν και ηλικιωμένοι με το Πι τους. Είναι και ανηφόρα η Σταδίου...
Αφιερώνεται στους δυστυχείς εργαζόμενους και οδηγούς στο κέντρο της Αθήνας, που τα νεύρα τους θα έχουν γίνει τσατάλια».
