Τα δυο «κομμάτια» του ΣΥΡΙΖΑ, σπεύδουν να καταθέσουν σήμερα στη Βουλή, δυο χωριστές προτάσεις νόμου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών με ταυτόχρονη κατοχύρωση του δικαιώματος στην τεκνοθεσία, εκτιμώντας ότι έτσι θα στριμώξουν την κυβέρνηση, η οποία ψάχνει να βρει τα σωστά πατήματα για τη δική της νομοθετική πρωτοβουλία.
Χαρακτηρίζοντας όμως τη στάση του Μεγάρου Μαξίμου ως υποχώρηση απέναντι στους συντηρητικούς βουλευτές, και στα κελεύσματα των ακροδεξιών ψηφοφόρων (σύμφωνα με τον Στ. Κασσελάκη) και ως παράδοση στις ομοφοβικές προκαταλήψεις και στα θρησκόληπτα αντανακλαστικά (σύμφωνα με τον Αλέξη Χαρίτση), διευκολύνουν τη στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αντί η αξιωματική αντιπολίτευση να φροντίσει να «συνομιλήσει» με την κοινωνία και να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους επιβάλλεται να αρθεί αυτή η ανορθογραφία στα δικαιώματα των πολιτών, σε μια δημοκρατική και φιλελεύθερη χώρα, ο κ. Κασσελάκης ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει τίποτα να εξηγηθεί στην κοινωνία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να άρει το προοδευτικό και ηγετικό πρόσημο από το πρόσωπο του πρωθυπουργού, ενώ οι βουλευτές του αδυνατούν ακόμη και να «αντιγράψουν» τα στέρεα επιχειρήματα που έβαλε στη δημόσια συζήτηση, όχι ο πρόεδρός τους όπως θα ανέμενε κάποιος, αλλά η κ. Ντόρα Μπακογιάννη.
Η «μεθοδολογία» του Μεγάρου Μαξίμου και ο τρόπος του Κ. Μητσοτάκη σε θέματα που διχάζουν την κοινωνία - τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων ειδικά για την τεκνοθεσία αυτό δείχνουν – έχουν αποδώσει σε πολλά επίπεδα.
Δίνεται στους πολίτες η εντύπωση ότι η κυβέρνηση «ακούει». Συνεκτιμά τις παραμέτρους και τα δεδομένα, δεν προχωρά σε λάθος μάχες για τους λάθος λόγους. Ο Μητσοτάκης δε θα κερδίσει σε προοδευτισμό αγνοώντας το αίσθημα των πολιτών και βάζοντας τους βουλευτές του απέναντι τους.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης διακηρύσσει με στόμφο, ότι θα είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων, αλλά επικρίνει τον πρωθυπουργό που επιλέγει συνειδητά να μην αγνοεί τις ευαισθησίες, την ανασφάλεια ή ακόμη και τον αναχρονισμό - λόγω θρησκοληψίας και προκαταλήψεων - μερίδας πολιτών και αρνείται να τσουβαλιάσει όσους διαφωνούν με την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών, μέσα στο σακούλι της ακροδεξιάς.
Ναι, η κοινωνία προοδεύει όταν η Πολιτεία φροντίζει για τα δικαιώματα όλων, για την ισότητα και τη συμπερίληψη. Αλλά η συμπερίληψη δεν είναι δρόμος μονής κατεύθυνσης. Ούτε βεβαίως υπάρχει μια γενική αρχή, σύμφωνα με την οποία η κοινωνία ποτέ δεν είναι έτοιμη και ο ηγέτης για να αποδείξει ότι είναι ηγέτης πρέπει να τη σύρει από τα μαλλιά.
Κάποτε η ελληνική κοινωνία δεν ήταν έτοιμη για τα μη κρατικά πανεπιστήμια και τώρα είναι. Και ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τα νομοθετήσει, με τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κοινωνίας, η αξιωματική αντιπολίτευση ετοιμάζεται να πει όχι. Την ίδια στιγμή φέρνει πρόταση να γίνει νόμος του κράτους η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών, κάτι που η κοινωνία δεν το θεωρεί αποδεκτό.
Στην τελική ανάλυση, το ναι ή όχι στην ισότητα στο γάμο των ομόφυλων, στην τεκνοθεσία και επομένως στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών τους, δεν είναι ερώτημα που μεμονωμένα απευθύνεται στον πρωθυπουργό ή στην κυβερνητική πλειοψηφία.
Απευθύνεται στο σύνολο των βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου. Και αποτελεί δικολαβισμό αμηχανίας το επιχείρημα από πλευράς ΠΑΣΟΚ, ότι ο πρωθυπουργός προσπαθεί να χτίσει προοδευτικό προφίλ με τις ψήφους της αντιπολίτευσης.
Προσωπικά δε θα μου προκαλούσε έκπληξη εάν ο πρωθυπουργός διαφοροποιούσε τον «τρόπο» και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, γίνονταν πεδίο προσομοίωσης για ψήφο κατά συνείδηση των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Να μετρηθούν τα κουκιά πριν αναληφθεί η τελική πρωτοβουλία…
