Από το 2016 η στήλη είχε ερμηνεύσει την συμπεριφορά στελεχών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ως μιμητισμό αυτών που - νόμιζαν ότι – διέπρατταν οι προηγούμενες «αστικές κυβερνήσεις». Ότι τα υιοθέτησαν προκειμένου να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους. Ωστόσο μάλλον υποεκτιμήσαμε. Η συμπεριφορά τους, η μη τήρηση θεσμικών κανόνων, δεν ήταν μόνο χάριν εξουσίας. Είχε και μια πιο προσωπική και ωφελιμιστική διάσταση, έτσι όπως συνάγεται από τη φράση του Νίκου Παππά «βγάζουν πολλά λεφτά».
Η δύσοσμη υπόθεση που αναδύεται από την καταγεγραμμένη συνομιλία αποδίδει απολύτως το δημοσιογραφικό κλισέ «πήρε φωτιά το πολιτικό σκηνικό». Στον ΣΥΡΙΖΑ απλώθηκε ανησυχία, γιατί αυτή τη φορά δεν έχουμε καταθέσεις μαρτύρων υποκείμενων σε αμφισβήτηση, αλλά τη φωνή του ιδίου του πρώην υπουργού. Σε μια συζήτηση η οποία διεξήγετο με υπόκρουση το μουσικό χαλί του κέντρου στο οποίο συναντήθηκαν, άρα πανεύκολο να διαπιστωθεί το αδιάσπαστο της συζήτησης, ακόμη και από αδαείς περί της τέχνης του μοντάζ.
Το γεγονός ότι το υλικό της ηχογράφησης μπαίνει στο μικροσκόπιο του εισαγγελέα, καθώς διαπιστώνεται αναντιστοιχία ανάμεσα στα της συνομιλίας και σε όσα κατέθεσε στην προανακριτική Επιτροπή ο Ν. Παππάς, διανοίγει την προοπτική ευρύτερων εκρηκτικών αναταράξεων, αφού ενδέχεται να διαπιστωθεί ψευδορκία. Ο εισαγγελέας θα τροχοδρομήσει εξελίξεις. Και ο κ. Παππάς δεν είχε την «περιφερειακή» θέση που είχε ο Παπαγγελόπουλος. Ήταν κεντρικός υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, κατοικοέδρευε στο Μαξίμου, ήταν ο κολλητός του Τσίπρα, και είχε βάρος στο κόμμα.
Μοιάζουν ισχνά και εκπέμπουν αμηχανία τα επιχειρήματα που επιστρατεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το να καταγγέλλει την κυβέρνηση της ΝΔ για πρακτόρικες συμπεριφορές και παράνομες ηχογραφήσεις, είναι σόλοικο. Αφενός γιατί την ηχογράφηση τη διέπραξε ιδιώτης που είχε προσωπικό ενδιαφέρον και όχι κάποια κρατική υπηρεσία. Αφετέρου γιατί με νόμο ΣΥΡΙΖΑ είχε υπάρξει η πρόβλεψη να λογίζεται ως στοιχείο η καταγραφή συνομιλίας εφόσον αφορούσε δημόσιο συμφέρον (Άλλωστε ο ίδιος ο Παππάς ζητούσε, αν ο Μιωνής είχε αποδεικτικό υλικό, να το καταθέσει στην επιτροπή. Μάλλον νόμιζε ότι δεν είχε…).
Ο πανικός και η ένδεια επιχειρημάτων καταδεικνύεται και από την αναβίωση υπό μορφή φρέσκιας καταγγελίας, της περίφημης υπόθεσης με τα 2,6 εκατ. ευρώ, που υποτίθεται ότι εισέπραξε ο Στ. Παπασταύρου για λογαριασμό της ΝΔ, προκειμένου να επενδυθούν στον προεκλογικό της αγώνα. Λέμε «υποτίθεται» γιατί η ίδια η κα Τουλουπάκη την έθεσε στο αρχείο, διαρκούσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Η υπόθεση Παππά αρχίζει θα φθείρει καθοριστικά τον Τσίπρα. Ο ίδιος ήθελε να παραπεμφθεί με τον Παπαγγελόπουλο, για να ηρωοποιηθεί. Τώρα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το δεξί του χέρι ήταν ένας αυτονομημένος θύλακας, που έκανε outsourcing.
Την ευάλωτη θέση του γνωρίζει η κυβέρνηση, και προφανώς γι’ αυτό τον λόγο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας του ζήτησε να διαγράψει τον Παππά. Και επειδή όταν το ζητάει ο αντίπαλος, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα γίνει, ο Παππάς θα βρίσκεται στο κάδρο δίπλα στον Τσίπρα, με αποτέλεσμα να τον φθείρει.
Πιο άμεση η Γεννηματά, δείχνει τον Τσίπρα με δήλωσή της, στην οποία τύποις κρίνει τη ΝΔ: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε στο εσωτερικό της «παραμάγαζα», αξιοποιώντας το βαθύ κράτος της Δεξιάς. Η επιμονή της ΝΔ για απομάκρυνση του κ. Παππά απαλλάσσει το «αφεντικό» από οποιαδήποτε πολιτική ευθύνη.
Δεν ξέρουμε αν το απαλλάσσει. Πάντως το «αφεντικό» βρίσκεται σε αδυναμία αντιπολιτευτικής στρατηγικής. Από το Μεσολόγγι αντιπαρήλθε τεχνηέντως την ουσία της υπόθεσης, κάνοντας λόγο για μαφιόζικες πρακτικές, και ισχυριζόμενος ότι «το μεγάλο σκάνδαλο είναι ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης παρέλαβε 37 δις από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κι έχει οδηγήσει την οικονομία σε μια εφιαλτική προοπτική».
Δηλαδή ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει... Ας πούμε ότι τα 37 δις είναι… 37 δις. Η επιλογή της κυβέρνησης να μην τα ρίξει όλα εμπρόθεσμα στην αγορά και να κρατήσει δυνάμεις για το Φθινόπωρο, θα μπορούσε από τον Τσίπρα να χαρακτηριστεί ως μια «λαθεμένη ανίκανη πολιτική μιας κυβέρνησης». Το σκάνδαλο που βρίσκεται;
Όσο για την «εφιαλτική προοπτική» της οικονομίας, ενδεχομένως να δικαιωθεί, μόνο που θα ισχύσει σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο. Σε Δύση και Ανατολή οι οικονομίες βυθίζονται, επιχειρήσεις κλείνουν ή υπολειτουργούν, εργαζόμενοι χάνουν μαζικά τις δουλειές τους. Η ύφεση προβλέπεται βαθιά από όλους τους διεθνείς οργανισμούς και τα οικονομικά «φόρα».
Μόνο στην Ελλάδα η αντιπολίτευση την αποδίδει στη κυβερνητική πολιτική, όπερ δείχνει ότι ο Τσίπρας θα την κάνει αντιπολιτευτικό σύμμαχο. Και όσο θα βρίσκεται στα δύσκολα, τόσο πιο εκκωφαντικά θα επιμένει να καταγγέλλει. Θα το έκανε και πριν, πόσο μάλλον τώρα που θα είναι απολογούμενος. Εκτός φυσικά αν τον προλάβουν άλλες εξελίξεις…
