Η Ανοχή ή η ενθάρρυνση σε πράξεις βίας, αποτελεί μία από τις τέσσερις ενδείξεις που επιτρέπουν να ανιχνεύσουμε «ενδεχόμενες αυταρχικές προθέσεις σε έναν πολιτικό, ικανές να μας κάνουν να ανησυχούμε, αλλά και να μας θέσουν σε επιφυλακή», αναφέρουν στο βιβλίο τους «Πως πεθαίνουν οι δημοκρατίες», οι πανεπιστημιακοί Levitsky και Zilbbatt.
Οι άλλες τρεις ενδείξεις που ορίζονται από τους συγγραφείς, είναι: Η άρνηση ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι είναι ισότιμοι παίκτες τους οποίους οφείλει να σέβεται. Η τάση περιορισμού της ελευθερίας έκφρασης των αντιπάλων του και των Μέσων Ενημέρωσης, και η απόρριψη των κανόνων του δημοκρατικού παιχνιδιού.
Ενδεικτικά είναι τα ανωτέρω. Άλλωστε το βιβλίο δεν αναφέρεται στην ευκλεή δημοκρατία μας, έχει αστέρες ισχυρότερης ακτινοβολίας να ασχοληθεί, όπως τον Τραμπ, τον Ορμπάν, τον Μαδούρο ή τον Ερντογάν.
Σαφώς και δεν είναι η δημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ μια «ελλείπουσα» δημοκρατία στο θεσμικό της τουλάχιστον σκέλος. Όμως το δήθεν κινηματικό, και κατ΄ ουσίαν λαϊκιστικό - αντιδημοκρατικό στοιχείο της ιδεολογίας του, τείνει να αντιμετωπίζει τους θεσμούς ως ασήμαντα στοιχεία τυπολατρίας, και όχι ως θεμελιώδη στοιχεία Δημοκρατίας (όπως είχε επισημάνει ο προσφάτως εκλιπών Σταύρος Τσακυράκης).
Ένα από αυτά τα θεμελιώδη στοιχεία της Δημοκρατίας είναι η Δικαιοσύνη, η οποία έχει υποστεί πάμπολλες επιθέσεις από το κυβερνητικό στρατόπεδο.
Εμβληματική ήταν η δήλωση του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του '16, με την οποία θέλησε να προκαταλάβει την απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες, καθώς δεν έδινε «ούτε μια πιθανότητα το ΣτΕ να ακυρώσει το διαγωνισμό»!
Όμως το ΣτΕ απέρριψε το νόμο αφού μόνο το ΕΣΡ ήταν υπεύθυνο για τη χορήγηση των αδειών. Η θεσμική φωνή του Πρωθυπουργού, η τότε κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη, δήλωσε αγέρωχη ότι το ΣτΕ έλαβε μια απόφαση που «προσωρινά» παρεμποδίζει την ρύθμιση, ενώ το κατήγγειλε ότι «πρόκειται για το ίδιο δικαστήριο, το οποίο έκρινε συνταγματικά τα μνημόνια, το μαύρο στην ΕΡΤ και το PSI» - το αν το ΣτΕ ενήργησε κατά τους νόμους που το κοινοβούλιο έχει ψηφίσει, δεν απασχόλησε την πορτ παρολ του Πρωθυπουργού, γιατί δεν απασχόλησε τον Πρωθυπουργό .
Χαρακτηριστική ήταν και άλλη φράση του κ. Τσίπρα - υποτιθέμενου θεματοφύλακος των θεσμών - προς τους εργαζομένους του υπουργείου Υγείας, τον Ιούλιο του 17. Χαρακτήρισε τη Δικαιοσύνη ως εμπόδιο: «Εμείς οι αστοιχείωτοι καταφέρνουμε και ξεπερνάμε πολλές φορές, ακόμα και θεσμικά εμπόδια, αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση και να μας στήνουν τέτοια εμπόδια. Θα τα ξεπερνάμε», είπε χαμογελώντας με νόημα στον κ. Πολάκη.
Αναφερόταν στην Ένωση Δικαστών, η οποία είχε καταλογίσει στον κ. Πολάκη «αστοιχείωτη κριτική», αφού ο υπουργός προηγουμένως είχε επιτεθεί με ένα… ποίημα, χαρακτηρίζοντας τη Δικαιοσύνη «προστασία του κάθε νταβατζή»!
Φυσικά οι εγκληματικές ενέργειες κατά των δικαστών, όπως η τοποθέτηση βόμβας στον εισαγγελέα Ντογιάκο, δεν μπορούν να αποδοθούν στην κυβέρνηση. Οι αντιεξουσιαστές ζουν στο δικό τους κλειστό σύμπαν, και έχουν τις δικές τους κόντρες με τους δικαστές.
Όμως με τις κατά καιρούς επιθέσεις, άμεσες ή μέσω δημοσιευμάτων, η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα κλίμα απαξίωσης του θεσμού, όπου κάθε έκνομη ενέργεια κατά των εκπροσώπων του αντιμετωπίζει την αδιαφορία της κοινής γνώμης, αν όχι ενδόμυχη ικανοποίηση (το «καλά να πάθουν» έχει γίνει κοινός τόπος στην ελληνική επικράτεια για όποιον κρατικό λειτουργό «πάθει» κάτι!).
Οι δικαστές σε αυτό το κλίμα νιώθουν απροστάτευτοι και τρωτοί. Έτσι φτάσαμε η εισαγγελέας του Α.Π. κα Ξένη Δημητρίου (πιστεύουμε φοβούμενη την αδράνεια της κυβέρνησης στο θέμα «τρομοκρατία»), αντί να απαιτήσει να συλληφθούν οι δράστες, με ανακοίνωσή της διαλέγεται μαζί τους, συμφωνώντας ότι «αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει» (αν και δουλειά της δεν είναι να αλλάξει τον κόσμο, αλλά να υπηρετεί τους νόμους και το σύνταγμα). Και ο κόσμος θα αλλάξει - κατά την κα εισαγγελέα - με «προσωπική ανυποχώρητη στάση»… ώστε «να ανυψωθεί αυτό το υπέροχο πλάσμα που λέγεται άνθρωπος»!
Λογικά θα συγκινήθηκαν οι τρομοκράτες και επίδοξοι δολοφόνοι, με αυτή την τρυφερή δήλωση που βγήκε από παλιό γυμνασιακό λεύκωμα ευαίσθητης νεάνιδος, και συνεχίζει να ακούγεται σε γλυκερές απαντήσεις από υποψήφιες των διαγωνισμών… «Μις Ελλάς», παράλληλα με τις ευχές για παγκόσμια ειρήνη κι ευτυχία!
Το πρόβλημα είναι ότι η κα Δημητρίου δεν είναι η μόνη που νιώθει έτσι. Όμως αν τρωθεί το ηθικό των δικαστών, θα τρωθεί καίρια η δημοκρατία.
